Αντίσταση - οργάνωση – αγώνας

Μόνιμη και σταθερή δουλειά, μισθοί, ασφάλιση-περίθαλψη, σπουδές, ελευθερίες ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!

Με σωματεία όργανα αντίστασης και διεκδίκησης ενάντια στην υποταγή, τη συνδιαχείριση και το συμβιβασμό

Σάββατο 29 Ιουνίου 2013

Για το συνέδριο της ΔΟΕ


 
Οι μάχες βρίσκονται μπροστά μας!

Η  καπιταλιστική κρίση απλώνεται με γοργούς ρυθμούς σε ολόκληρο τον κόσμο. Δεν πρόκειται για μια απλή ανατάραξη που θα ξεπεραστεί με κάποιου τύπου καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις. Είναι κρίση καθολική που αφορά ολόκληρο τον κύκλο και τον τύπο της αναπαραγωγής του κεφαλαίου. Έχει οξύνει το σύνολο των αντιθέσεων του καπιταλισμού. Οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις ανάμεσα σε μια χούφτα ιμπεριαλιστικές χώρες που απομυζούν τον κόσμο, είναι στα όρια του παροξυσμού. Αναταράσσονται συμμαχίες δεκαετιών. Χώρες και λαοί συνθλίβονται, αποικιοποιούνται.

Η χώρας μας, εξαρτημένη από ευρωπαίους και αμερικάνους ιμπεριαλιστές σε οικονομικό, πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο, έχει βρεθεί στη μέγγενή τους. Το σύνολο της  αστικής τάξης της χώρας έχει αποδεχθεί τον πλήρη έλεγχο των ιμπεριαλιστών (ΕΕ-ΔΝΤ), αφού η κυριαρχία της στον ελληνικό λαό εξαρτιόνταν και εξαρτάται από τη στήριξη που της προσφέρουν στον τομέα αυτό. Παρόλο που την ίδια στιγμή οι ιμπεριαλιστές την υποβαθμίζουν και τη γελοιοποιούν (ΔΕΠΑ κλπ), κανένα τμήμα της αστικής τάξης δεν μπορεί να λειτουργήσει έξω από τα γρανάζια της εξάρτησης.

Με απανωτά μνημόνια, μεσοπρόθεσμα, νόμους και διατάγματα οι κυβερνήσεις υλοποιούν τις διαταγές της τρόικας.
·   Η χώρα παραδίνεται σιδηροδέσμια στους δυτικούς ιμπεριαλιστές, ξεπουλιέται και διαλύεται η παραγωγική της βάση.
·   Διαλύεται όλο το σώμα των κατακτήσεων και δικαιωμάτων που είχε κερδίσει ο εργαζόμενος λαός με τους αγώνες του τον τελευταίο αιώνα. Καταργούνται όλα τα βασικά δικαιώματα στη ζωή: δουλειά, υγεία, εκπαίδευση, στέγη, τροφή.
·   Ελευθερίες, συνδικαλιστικά και πολιτικά δικαιώματα συρρικνώνονται ή εξαφανίζονται εντελώς. Κρατική βία, απαγορεύσεις, περιορισμοί, διώξεις, επιστρατεύσεις, αντικομουνισμός και λογοκρισία συγκροτούν τη νέα φάση φασιστικοποίησης του συστήματος. Η αστική νομιμότητα καταπατείται από τους ίδιους τους αστούς και όλα δείχνουν ότι μόνο με αυτόν τον τρόπο είναι σε θέση να υλοποιήσουν τα βάρβαρα μέτρα.
Τα τελευταία τρία χρόνια οι αντιστάσεις  του ελληνικού λαού οδήγησαν σε πολιτική κρίση που είχε ως αποτέλεσμα να ανεβοκατέβουν κυβερνήσεις. Η πολιτική κρίση θα συνεχιστεί, θα οξυνθεί και θα αναταράξει κι άλλο το πολιτικό σκηνικό.  Όλες οι κυβερνήσεις από τον Παπανδρέου, τον Παπαδήμο, τον Πικραμένο, τον Σαμαρά-τρικομματική και τον Σαμαρά-δικομματική υλοποιούν με απίστευτη επιθετικότητα τις εντολές της τρόικας. Τα μέτρα διαδέχονται το ένα το άλλο δημιουργώντας εκατομμύρια άνεργους, άστεγους και πεινασμένους.

Δημόσιο
Αυτή την περίοδο, η κυβέρνηση έχει θέσει στην ημερήσια διάταξη τις απολύσεις στο δημόσιο. Ο στόχος των 150000 απολύσεων για να υλοποιηθεί χρειάζεται ξαφνικούς θανάτους τύπου ΕΡΤ. Ήδη 13000 αναπληρωτές εκπαιδευτικοί απολύθηκαν. Άλλος ένας στόχος είναι να αλλάξουν ριζικά σε όλο ανεξαιρέτως το δημόσιο οι εργασιακές σχέσεις. Μονιμότητα, σταθερός μισθός, ελευθερίες πολιτικές και συνδικαλιστικές καταργούνται και δίνουν τη θέση τους στην ανασφάλεια, τις απολύσεις, τις υποχρεωτικές μετακινήσεις, τη μισθολογική συρρίκνωση, τα πειθαρχικά και τις διώξεις.

Εκπαίδευση
Η εκπαίδευση αποτελεί βασικό πεδίο υλοποίησης της βάρβαρης μνημονιακής πολιτικής. Η επίθεση της κυβέρνησης εξαπολύθηκε ταυτόχρονα σε δυο κατευθύνσεις: διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών και περιορισμό των εκπαιδευτικών δικαιωμάτων της νεολαίας και του λαού.

Εργασιακά δικαιώματα εκπαιδευτικών. Θέλουν να φτιάξουν τον εκπαιδευτικό του συστήματος.
·  Οι μαζικές απολύσεις είναι ήδη γεγονός. Το 10% του κλάδου (συνάδελφοι αναπληρωτές) είναι απολυμένοι. Θα ακολουθήσουν μαζικές απολύσεις μονίμων.
·  Οι συγχωνεύσεις και οι καταργήσεις σχολείων και τμημάτων έχουν μορφή χιονοστιβάδας. Σε συνδυασμό με το στοίβαγμα των μαθητών στις τάξεις, τις αλλαγές από τα δημοτικά ως τα λύκεια, χιλιάδες οργανικές θέσεις καταργούνται και εκπαιδευτικοί θα βρεθούν εκτός τάξης. Ολόκληρες ειδικότητες θα βρεθούν στον αέρα.
·  Η αξιολόγηση που προετοιμάζεται πυρετωδώς, θα έρθει για να τρομοκρατήσει και να υποτάξει τον κλάδο, να τον καθηλώσει μισθολογικά, να διαλύσει την ενότητα που υπάρχει και να απολύσει εκτελώντας σε ατομικό επίπεδο.
·  Τα πειθαρχικά αποτελούν ήδη καθημερινότητα και είναι φανερό πως θα πολλαπλασιαστούν. Με τη φασιστική λογική που θεωρεί εκ των προτέρων ένοχο κάθε υπάλληλο καταργώντας το στοιχειώδες δικαίωμα του τεκμηρίου αθωότητας, θέλει να σπείρει τον τρόμο. Για ψύλλου πήδημα κάποιος μπορεί να βγει σε αργία, διαθεσιμότητα και να χάσει τη δουλειά του.

Γιγάντωση των ταξικών φραγμών. Θέλουν να περιορίσουν δραστικά την πρόσβαση της νέας γενιάς στην εκπαίδευση από το νηπιαγωγείο ως το πανεπιστήμιο, να ελέγξουν την σκέψη και τη δράση της.
·   Το νέο λύκειο που ετοιμάζουν είναι άλλος ένας φράκτης για το πανεπιστήμιο και οδηγεί στο πέταγμα των μαθητών από την δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
·   Η εντατικοποίηση του σχολείου με την αύξηση της ύλης και τα διάφορα «καινοτόμα» προγράμματα, απογοητεύει τους μαθητές από τη βασική εκπαίδευση και οδηγούν στην αποτυχία και την σχολική εγκατάλειψη.
·   Τα κλεισίματα σχολείων δυσχεραίνουν παραπέρα την πρόσβαση των μαθητών στην εκπαίδευση. Σε συνδυασμό με την τραγική οικονομική κατάσταση των λαϊκών στρωμάτων θα ανέβει κατακόρυφα το ποσοστό των μαθητών που εγκαταλείπουν την υποχρεωτική εκπαίδευση.
Να πετάξουμε τα βαρίδια! Να συγκρουστούμε! Να νικήσουμε!
Τα τελευταία χρόνια, ως απάντηση στη βαρβαρότητα των κυβερνήσεων, ο λαός έχει δώσει το παρόν μαζικά σε πολλές κινητοποιήσεις. Από τις πρωτοβουλίες γειτονιάς, τις πλατείες, την Κερατέα και τις Σκουριές, ως τις μεγάλες απεργίες. Ολόκληροι κλάδοι έχουν δώσει πολύμηνους και πολυήμερους αγώνες. Κάθε φορά, έχουν να αντιμετωπίσουν τους κρατικούς μηχανισμούς και τα βαρίδια που διάφορες συνδικαλιστικές ηγεσίες έχουν δέσει στα πόδια των εργαζομένων.
Η εκλογολαγνεία έχει χαρακτηριστικά μονιμότητας. Τέτοια στοιχείο είναι η μονότονη επίκληση της αλλαγής των συσχετισμών που, παρά τις βερμπαλιστικές αναφορές για αναζωογόνηση των διαδικασιών βάσης, παρουσιάζεται πριν από κάθε εκλογική διαδικασία και χρησιμοποιείται ως δικαιολογία στην αδράνεια που έχει επιβληθεί.
Τα εικονικά κινήματα που τα χαρακτηρίζουν οι εικονικές αποφάσεις, η περιφορά σφραγίδων, οι συγκροτήσεις και οι συντονισμοί κορυφής, ως τις εικονικές συγκρούσεις, κατασυκοφάντησαν όλες τις πλευρές της συνδικαλιστικής δράσης.
Η ανεμπιστοσύνη στον κόσμο έχει οδηγήσει σε συνεννοήσεις των επιτελείων, σε συμβιβασμούς και σε υποχωρήσεις στο όνομα του «να βγει κάτι αφού ο κόσμος δεν τραβάει». Είναι πλευρά της αστικής και ρεφορμιστικής λογικής που κυριαρχεί στα συνδικάτα, είναι η άλλη πλευρά της λογικής της ανάθεσης την οποία και ανακυκλώνει. Είναι μια καλή δικαιολογία για όποιον δεν θέλει ή δεν μπορεί.
Η διάλυση είναι χαρακτηριστικό όλων των συνδικαλιστικών διαδικασιών και οργάνων από πάνω ως κάτω, ανεξάρτητα από τους συσχετισμούς δυνάμεων σε αυτά.
ΟΛΜΕ-ΔΟΕ στην ίδια ρότα με ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ
Η σιωπή και η αδράνεια είναι το κύριο χαρακτηριστικό των εκπαιδευτικών ομοσπονδιών. Η βιομηχανία πλαισίων, ανακοινώσεων και αγωνιστικών ενημερώσεων του κλάδου μόνο οργή προκαλούν. Η ΔΟΕ έχει ταυτιστεί με το απόλυτο ΤΙΠΟΤΑ. Από τις παρατάξεις που θα μπορούσαν να παίξουν ρόλο, καμιά δεν προσπάθησε στα σοβαρά να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά. Η ΟΛΜΕ ξεδίπλωσε τον υποταγμένο χαρακτήρα της όταν οι καθηγητές προσπάθησαν να ξεφύγουν από την αδράνεια που τους έχει επιβάλει, απεργώντας, αν κι επιστρατευμένοι, μέσα στις εξετάσεις. Δίπλα σε ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ στήθηκε η ΣΥΝΕΚ ως κυβερνητική παράταξη κάποιας μέλλουσας κυβέρνησης κι έτσι θα συνεχίσει. Το ΠΑΜΕ απ’ την αρχή ήταν κατά της απεργίας στις εξετάσεις και στην κρίσιμη ψηφοφορία έδωσε μόνο μία ψήφο για συνέχιση. Οι Παρεμβάσεις δεν ήταν ενιαίες και δεν γίνεται κατανοητό τι ακριβώς δένει αυτό το δίκτυο. Τελικά, όσο δεν υπήρχε κίνηση του κόσμου αυτοπροβάλλονταν όλοι σαν στρατηγοί χωρίς στρατό και όταν ο στρατός εμφανίστηκε μαζικά και θέλησε να πολεμήσει, οι στρατηγοί εξαφανίστηκαν.
Συνολικά, η Αριστερά απέδειξε για μια ακόμα φορά πόσο απέχει από το να πιστεύει τα μεγάλα λόγια που λέει. Πού πήγαν οι «πλάτες» των χιλιάδων ψήφων και των εκατοντάδων εδρών. Πού πήγαν οι ανυπακοές, τα ταξικά σωματεία και οι «συντονισμοί πρωτοβάθμιων σωματείων»; Όσο οι διάφορες εκδοχές της αριστεράς δεν αναμετρηθούν πρώτα και πρώτα με τον εαυτό τους, τις δικές τους αδράνειες, τις δικές τους εικονικές πραγματικότητες τόσο θα μεγαλώνει ο κύκλος της οδύνης που θα πρέπει να καλύψουμε για να επιτύχουμε τα πρώτα σοβαρά ρήγματα στο αντιδραστικό μέτωπο που μας διαλύει τις ζωές.
Από δω και πέρα:
Πρέπει να έχουμε καθαρό ότι θα αναγκαστούμε να παλέψουμε κάτω από έκτακτες και επείγουσες συνθήκες και θα βρεθούμε στο δίλλημα να αγωνιστούμε μέσα σε καθεστώς πολλαπλών απαγορεύσεων. Οι συλλογικοί αγώνες των εργαζομένων για να διεκδικήσουμε τα στοιχειώδη δικαιώματα ζωής:
·       Θα βρεθούν στην δύσκολη αλλά αναγκαία θέση να συγκρουστούν με την καρδιά της αντιλαϊκής πολιτικής. Κάθε επιμέρους σύγκρουση (ιδιαίτερα σε τομείς, όπως η εκπαίδευση) εύκολα θα κεντρικοποιείται.
·       Θα βρεθούν στην δύσκολη αλλά αναγκαία θέση να συγκρουστούν με την αστική νομιμότητα. Θα βρεθούν στη δύσκολη αλλά αναγκαία θέση να κάνουν πλατιά συνείδηση και πλατιά πράξη τη φράση «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη, του εργαζόμενου, του αγώνα».
·       Θα βρεθούν στη δύσκολη αλλά αναγκαία θέση να συγκρουστούν με τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης και την προπαγάνδα του συστήματος.
·       Θα βρεθούν στη δύσκολη αλλά αναγκαία θέση να έρθουν σε σύγκρουση με τη συνδικαλιστική νομιμότητα και τους εργατοπατέρες. Σε σύγκρουση με το συνδικαλισμό της συνδιοίκησης, του παραγοντισμού, του συμβιβασμού, της κομπίνας, των καπέλων και των εικονικών μαχών. Ταυτόχρονα, είμαστε υποχρεωμένοι να ανοίξουμε το ζήτημα όσων καταστατικών αλλαγών χρειάζονται στη λειτουργία των σωματείων μας, τόσο για να διασφαλιστεί η δημοκρατία, όσο και για μην μπαίνουν τόσοι όροι ενάντια στο ενδεχόμενο ψήφισης μιας απεργίας. Η αναμέτρηση με τον αντίπαλο προϋποθέτει και αναμέτρηση με τους εαυτούς μας ως κίνημα.
Η επίθεση θα οξυνθεί θεαματικά, μια εξέλιξη που ήταν σίγουρη αλλά ενισχύεται περισσότερο μετά τη μη πραγματοποίηση της απεργίας των καθηγητών. Δεν έχουμε άλλο δρόμο από την αντίσταση και τον αγώνα. Δεν έχουμε να ελπίσουμε σε καμιά μελλοντική κυβερνητική λύση. Δεν έχουμε άλλο δρόμο από την πίστη στις δικές μας δυνάμεις κόντρα σε φανερούς εχθρούς και ψεύτικους φίλους. Απαλλαγμένοι από τα πολιτικά, ιδεολογικά και οργανωτικά βαρίδια, που μας οδηγούν στην καθήλωση και την ήττα.
Απεργιακές κινητοποιήσεις με επαναλαμβανόμενες μορφές με στόχο να μην ανοίξουν τα σχολεία στις 11 Σεπτέμβρη. Γενικές συνελεύσεις με ολομέλεια προέδρων το διάστημα 1-10/9. Κινητοποιήσεις μες το καλοκαίρι αν η κυβέρνηση ανακοινώσει μέτρα.
Αγώνας για ζωή με δικαιώματα στη δουλειά και στις σπουδές
Αγώνας για ελευθερίες 

- Κάτω η επιστράτευση 
– Κάτω η πολιτική της φασιστικοποίησης
Με ένα πραγματικό κίνημα, να οικοδομήσουμε τα δικά μας εργαλεία αγώνα. Να ξανακατακτήσουμε τα σωματεία μας


http://deltioake.blogspot.com                                                                    Ιούνιος 2013

                            Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών



Δεν υπάρχουν σχόλια: