Αντίσταση - οργάνωση – αγώνας

Μόνιμη και σταθερή δουλειά, μισθοί, ασφάλιση-περίθαλψη, σπουδές, ελευθερίες ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!

Με σωματεία όργανα αντίστασης και διεκδίκησης ενάντια στην υποταγή, τη συνδιαχείριση και το συμβιβασμό

Τετάρτη 10 Ιουνίου 2020

Η «ιερή αγελάδα» των εξετάσεων, το αστικό ιερατείο και οι «θεοσεβούμενοι» της αριστεράς μας! Συνηγορία υπέρ μιας «βεβήλωσης»…


Χολή και ειρωνεία στάζουν τα άρθρα και οι στήλες των Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης για την θέση των ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΩΝ ΚΙΝΗΣΕΩΝ ΑΕΙ-ΤΕΙ να αναγνωριστεί το εξάμηνο και τα μαθήματα. Διεκδίκηση που είναι δίκαιη, όχι μόνο λόγω των έκτακτων και ακραίων συνθηκών εγκλεισμού και της φοιτητικής νεολαίας, αλλά και μιας σειράς εξίσου σπουδαίων ζητημάτων: την διεύρυνση των ταξικών ανισοτήτων που φέρνει η τηλε -ψευτοεκπαίδευση, την μη παράδοση ακόμα και τώρα των απαραίτητων συγγραμμάτων, την μη διασφάλιση κανενός υγειονομικού όρου για δια ζώσης εξετάσεις, από τη μια, ή την απογείωση της καθηγητικής αυθαιρεσίας που θα φέρει η «λύση» των τηλε-εξετάσεων, από την άλλη. Τελικά,  η μεγάλη πλειοψηφία των φοιτητών και των φοιτητριών, οδηγούνται σε μια εξεταστική-σφαγείο, σε μια εξεταστική ενός και μόνο «μαθήματος»: αυτό της υποταγής στις ορέξεις του καθηγητικού κατεστημένου και των κυβερνητικών επιδιώξεων για την επόμενη φάση. 

Κι όμως! Ξεσήκωσαν οι φοιτητές των Αγωνιστικών Κινήσεων την αγανάκτηση όλου του αστικού εσμού!

Ο Στέφανος Κασιμάτης της Καθημερινής εξοργίζεται! Ναι, αυτός που είχε γράψει το 2012 ένα πρώιμο εγκώμιο στην Χρυσή Αυγή (πριν ο γνωστός Μπάμπης Παπαδημητρίου ονειρευτεί το σοβαρό ναζισμό), αυτός που πρόσβαλε τον νεκρό Γρηγορόπουλο, αυτός που έγραφε επί λέξει: «Ο Τεμπονέρας τι προσέφερε στη χώρα, εκτός από τον θάνατό του, υπερασπιζόμενος μια μαθητική κατάληψη στην Πάτρα;».

Ο διαβόητος Γιάννης Πρετεντέρης στα ΝΕΑ του γνωστού συγκροτήματος, που το έχει αγοράσει μια ακόμη επιτομή του πνεύματος και της γνώσης, αναστατώθηκε κι αυτός! Σχεδόν όπως τότε που ως υπηρέτης των μνημονίων εκθείαζε τις πολιτικές εξαθλίωσης που επιβάλλονταν στον εργαζόμενο λαό, παίρνοντας άριστα στις συνεχείς εξετάσεις του συστήματος και φυσικά πάντα με το αζημίωτο.

Έως και η ΔΑΠ (φοιτητική παράταξη της ΝΔ στα πανεπιστήμια) με την βιομηχανία των πτυχίων και των δεκάδων μαθημάτων «από το παράθυρο» για τους ημέτερους, «εξεγέρθηκε» ενάντια σ΄ αυτή την προσβολή της … γνώσης! Βλέπετε νομίζουν κι αυτοί πως έχουμε μνήμη χρυσόψαρου και δεν θυμόμαστε τα ρουσφέτια δεκαετιών και τα πρόσφατα Σκοιλ Ελικικού της κυβέρνησης που εκφράζει. Νομίζουν πως δεν έχουμε… γνώση για τους τραμπουκισμούς της, την δολοφονία του Νίκου Τεμπονέρα από τους φασίστες των ομογάλακτών της, της ΟΝΝΕΔ και τις χυδαίες σεξιστικές αφίσες των πάρτι της.

Τι έθιξαν λοιπόν οι φοιτητές και σηκώθηκε ο βούρκος; Μα τις εξετάσεις!
Χρόνια τώρα «η ιερή αγελάδα» των εξετάσεων, τρέφει με το γάλα της την αστική προπαγάνδα περί ισότητας. Αστοί και παρατρεχάμενοι, «κάνουν πως δεν γνωρίζουν» πως η τυπική ισοτιμία των νέων έναντι των εξετάσεων, έρχεται για να καλύψει το γεγονός ότι τα παιδιά των εργαζομένων, τα παιδιά μας, προσέρχονται σε μια εκπαίδευση που διευρύνει τις προϋπάρχουσες κοινωνικές, οικονομικές και μορφωτικές ανισότητες. Και με τις εξετάσεις να έχουν σαν βασικό στόχο να επισφραγίζουν με το κύρος της δήθεν αντικειμενικότητάς τους, τον ταξικό φραγμό, την απόρριψη του νέου και της νέας. Αυτή είναι η ερμηνεία του παράλογου -αλλά πολύ λογικού για αυτό το σύστημα- γεγονότος ότι η κοινωνική πυραμίδα εμφανίζεται ανεστραμμένη όσο προχωράμε στις πιο υψηλές εκπαιδευτικές βαθμίδες. Ώστε μόνο ένα πολύ μικρό ποσοστό των πολύ φτωχών λαϊκών στρωμάτων να επιβιώνει από αυτές τις άκρως ταξικές εξεταστικές κρησάρες και γενικά οι νέοι των λαϊκών οικογενειών να δέχονται μια συνεχή προσπάθεια αποθάρρυνσης από την συνέχιση των σπουδών τους.

Τώρα που επιχειρείται η κατάργηση ακόμα και αυτής της τυπικής ισοτιμίας, φοβήθηκαν μήπως η αποκάλυψη του «γυμνού βασιλιά» σε συνθήκες πολύ δύσκολες για την πλειοψηφία των φοιτητών και των οικογενειών τους, δημιουργήσει όρους αμφισβήτησης των αστικών «ιερών και των όσιων» των εξετάσεων και της «γνώσης». Πράγμα που θα τους δυσκολέψει σε μια φάση που θεωρούν ότι τους δίνεται η μεγάλη ευκαιρία να εμπεδώσουν μαζικά στη φοιτητική νεολαία ότι η εκπαίδευση και οι σπουδές δεν αποτελούν καθολικό κοινωνικό δικαίωμα, αλλά ατομικό προνόμιο.

Απέναντι στις εξετάσεις που επιχειρούν να επιβληθούν στους φοιτητές εν μέσω πανδημίας, απέναντι στην «ιερή αγελάδα» των εξετάσεων και την «βεβήλωσή» της αξίζει τον κόπο να μπουν ορισμένα ερωτήματα. Άραγε ένας φοιτητής π.χ. του τμήματος Φυσικής δεν θα μπορέσει να διδάξει ως καθηγητής, εάν δεν έχει δώσει εξετάσεις σε 4-5 μαθήματα στον πανεπιστημιακό του βίο; Οι εξετάσεις πιστοποιούν την γνώση του και τελεία; Εξετάσεις που ο βαθμός δυσκολίας των θεμάτων είναι κάθε άλλο παρά αντικειμενικός και που ποικίλλει ανάλογα με τις ορέξεις του κάθε καθηγητή πανεπιστημίου. Και τι γίνεται με τα μαθήματα που σε άλλα τμήματα Φυσικής είναι υποχρεωτικά και σε άλλα κατ’ επιλογήν; Που πάει η «αναγκαία» γνώση τώρα και ποιος είναι πιο «άξιος» για να διδάξει; Ή για να πάρουμε το πιο ζόρικο παράδειγμα, ο φοιτητής της Ιατρικής που θα ξεπατωθεί στις κλινικές και στα νοσοκομεία για πολλά – πολλά χρόνια, άραγε θα κριθεί η ικανότητά του από τα 4-5 μαθήματα που του αναγνωρίστηκαν σε μια ιδιαίτερη απ’ όλες τις απόψεις κατάσταση;

Τα «υποκείμενα νοσήματα» της αριστεράς
Το κακό είναι πως εκτός από το αντιδραστικό ιερατείο που σήκωσε σκόνη από το σύρσιμό του στους στάβλους της εξουσίας, εμφανίστηκαν τα «υποκείμενα νοσήματα» και της φοιτητικής αριστεράς που χρόνια τώρα, όση μικροαστική φασαρία κάνει για να βγει στη φωτογραφία, τόσο υποκλίνεται μπροστά στα αστικά ιδεολογήματα αποδεικνύοντας τελικά πόσο «θεοσεβούμενη» είναι, έναντι των αστικών «ιερών και οσίων». Μια αριστερά που δεν έχει κανένα πρόβλημα, την ίδια στιγμή που γράφει διθυραμβικά αφιερώματα σε σελίδες και portal για το επαναστατικό και ρηξικέλευθο πνεύμα του Μάη του 68, στο σήμερα άλλα τμήματά της να κάνουν πλάτες στην τηλε- «εκπαίδευση», αρκετά να λοιδορούν -χωρίς να αντιπαρατίθενται πολιτικά- την θέση πάλης των Αγωνιστικών Κινήσεων ΑΕΙ-ΤΕΙ, και κάποια να φτάνουν έως και να επενδύουν, πάντα «λελογισμένα», σε συντηρητικά αντανακλαστικά και στερεότυπα.

Είναι και αυτά μέσα στον λογαριασμό, που λένε, ή καλύτερα είναι κι αυτά δείγματα της σκουριάς που πρέπει να πεταχτεί από πάνω της, διαμέσου της υπηρέτησης αυτού που (πρέπει να) είναι το κύριο και βασικό μέλημά μας, να αντιμετωπιστεί και να αποκρουστεί η ολομέτωπη επίθεση ενάντια στην νεολαία και τον εργαζόμενο λαό!
9/6/2020




Δεν υπάρχουν σχόλια: