ΟΙ ΜΑΣΚΕΣ ΕΠΕΣΑΝ! ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ μέσα στο συνδικαλιστικό μας κίνημα !

ΟΙ ΜΑΣΚΕΣ ΕΠΕΣΑΝ!

ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ μέσα στο συνδικαλιστικό μας κίνημα !

ΝΑ ΕΞΑΓΟΥΜΕ ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΜΑΣ μπροστά ΣΕ ΜΙΑ ΕΠΙΘΕΣΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΕΙ ΤΕΛΟΣ ΑΝ ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΤΗΣ ΤΟ ΔΩΣΟΥΜΕ!

Σε μια σπάνιας υποκρισίας καλοστημένη ανακοίνωση οι εντολοδόχοι της κυβέρνησης στο συνδικαλιστικό κίνημα (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ) και με κάλυμμα το ΔΣ της ΔΟΕ «ανάβουν …δεξιότατο το φλας» στην κυβερνητική πολιτική προκειμένου να εφαρμόσει την αντιδραστική πολιτική της λεγόμενης αυτοαξιολόγησης.

Σε μια ανακοίνωση που φέρει τον προκλητικό τίτλο «για τον καθορισμό της συλλογικής δράσης» η ηγεσία της ΔΟΕ προτείνει στους συλλόγους  «όσοι δεν το έχουν ήδη κάνει, να επιβεβαιώσουν τη βούλησή τους να μη στελεχώσουν εθελοντικά τις ομάδες εργασίας, να ολοκληρώσουν τη σύνταξη των πρακτικών και να γνωστοποιήσουν την απόφασή τους στον τοπικό Σύλλογο. Έχει μεγάλη σημασία να αποτυπωθεί η απουσία συναίνεσης της εκπαιδευτικής κοινότητας».

Πραγματικά η κυβέρνηση που δεν αφήνει πέτρα στην πέτρα από τα λαϊκά δικαιώματα θα εκτεθεί… ανεπανόρθωτα από την ηθική της απομόνωση!.

Καλεί μάλιστα τους διευθυντές σχολικών μονάδων «να θέσουν στη διάθεσή του την πρόθεση παραίτησής τους, αποστέλλοντας σχετικό κείμενο απευθείας στην Ομοσπονδία» ,όμως , «προκειμένου να αξιοποιηθεί συνδικαλιστικά (και όχι υπηρεσιακά) στον αγώνα κατά της εφαρμογής της αξιολόγησης – χειραγώγησης». Με λίγα λόγια υπηρεσιακά θα εφαρμόζουν τις κυβερνητικές εντολές και συνδικαλιστικά θα διαμαρτύρονται!

• Αλλά το «ρεζουμέ» βρίσκεται λίγες γραμμές πιο κάτω εφόσον… «Οι συνάδελφοι Διευθυντές μετά την «επιστράτευσή» τους, όταν, αναγκαστικά, ορίσουν τις ομάδες εργασίας να αναφέρουν (στην πράξη ανάθεσης) ότι το κάνουν από υπηρεσιακό και μόνο καθήκον παρά το γεγονός ότι γνωρίζουν πως καλούνται να εκτελέσουν μια παράνομη εντολή την αντίθεση τους στην οποία δηλώνουν (όπως αναφέρει και η γνωμοδότηση της Νομικού Συμβούλου της Δ.Ο.Ε.)».

Δηλαδή με δυο λόγια πρώτα θα εκτελέσουν και μετά θα βγουν παραπονούμενοι ακριβώς όπως… στο στρατό και όπως φυσικά ταιριάζει στο πολιτικό και νομικό καθεστώς εντεινόμενης φασιστικοποίησης της δημόσιας ζωής!

Όσο για την «διαρκή στάση εργασίας για όλους τους εκπαιδευτικούς της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, για όλο το χρονικό διάστημα ως το τέλος της σχολικής χρονιάς, όταν καλούνται σε συνεδρίαση της ομάδας εργασίας στην οποία, ως «επιστρατευμένοι», συμμετέχουν» γνωρίζουν και οι ίδιοι πως είναι μια γραμμή ανεφάρμοστη (η εμπειρία των νηπιαγωγών με την επέκταση του ωραρίου όπου δοκιμάστηκε η «μέθοδος» το αποδεικνύει)για αυτό και την προτείνουν !

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες

Δεν χρειάζονται περισσότερα λόγια για να περιγραφτεί ο βρώμικος ρόλος της ηγεσίας της ΔΟΕ –και των κατά συλλόγους ομοιωμάτων τους- που τόσο διάστημα ξιφουλκούσε δήθεν αγωνιστικά εφαρμόζοντας τη λεγόμενη γραμμή της «ανυπακοής» ενώ ετοίμαζε και έσκαβε το λάκκο της ευθυγραμμισμένης υπακοής και υποταγής στην αξιολόγηση-χειραγώγηση.

Είναι όμως απαραίτητο να βγουν κάποια συμπεράσματα καθώς μετά τις απολύσεις και την διαφαινόμενη οδυνηρή αποτυχία της γραμμής της «ανυπακοής» στο συνδικαλιστικό κίνημα ανοίγει επικίνδυνα η όρεξη στην αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική.

1.Πρώτο συμπέρασμα είναι πως η αυτή η ενότητα όλων(!) των συνδικαλιστικών δυνάμεων που εκφράστηκε με τα κοινά πρακτικά άρνησης στους συλλόγους διδασκόντων ήταν επίπλαστη.

2. Δυστυχώς το μόνο κοινό σημείο αυτής της «ενότητας» ήταν η εκδήλωση της υποταγής στην άποψη περί του «τέλους των κλαδικών αγώνων», για τον «κόσμο που δεν τραβάει» και για τις απεργίες «που δεν σηκώνονται».

3.Ήταν μεγάλο λάθος (για τις μη κυβερνητικές δυνάμεις) και συνειδητή επιλογή (για τις κυβερνητικές-καθεστωτικές) η επικέντρωση μόνο στην αυτοαξιολόγηση την ίδια περίοδο που στη δευτεροβάθμια επιβάλλονταν οι πρώτες απολύσεις εκπαιδευτικών και συνολικότερα δρομολογείται η ανατροπή όλου του μέχρι σήμερα υφιστάμενου πλαισίου εργασιακών σχέσεων.

4. Ακριβώς για τους παραπάνω λόγους όχι μόνο δεν αρκούσε και δεν αρκεί η γραμμή της μη εφαρμογής των σχεδίων για ομάδες εργασίας της αυτοαξιολόγησης στα σχολειά αλλά το αντίστροφο, αυτό έπρεπε να είναι το αναγκαίο συμπλήρωμα σε ένα γενικότερο σχεδιασμό αγώνα με διάρκεια οργάνωση και προοπτική που έπρεπε να ξεκινήσει μετά τις πρώτες κυβερνητικές ,τρομοκρατικές κρούσεις.

Αντ` αυτού επιλέχτηκαν τοποθετήσεις για «κυβερνήσεις που είναι στα τελευταία τους», πρόωρη πανηγυρισμοί για «ηθική και νομική απομόνωση της κυβέρνησης» και υπερφίαλες τοποθετήσεις για ακύρωση στην πράξη της αυτοαξιολόγησης την ίδια στιγμή που το κρίσιμο ερώτημα –που έθεταν οι συνάδελφοι- τι θα γίνει όταν έρθει η ώρα του «εντέλλεσθε» παρέμενε αναπάντητο.

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι.

Στο σύντομο αυτό διάστημα χιλιάδες εκπαιδευτικοί μέσα από τις ακυρώσεις των σεμιναρίων ενημέρωσης των στελεχών, τα πρακτικά κοινής άρνησης , τις στάσεις εργασίας κλπ εξέφρασαν τις αγωνιστικές διαθέσεις τους να αναμετρηθούν με την πολιτική που ξεθεμελιώνει τις εργασιακά μας δικαιώματα και οδηγεί τις εργασιακές σχέσεις έναν αιώνα (κυριολεκτικά!) πίσω.

Το δυναμικό αυτό του κλάδου βρίσκεται σήμερα ακάλυπτο πολιτικά και συνδικαλιστικά και αντιμέτωπο με την κυβερνητική τρομοκρατία.

Είναι λοιπόν απαραίτητο στις σχολικές μονάδες που μπορεί να εκδηλωθεί συλλογική άρνηση στην αυτοαξιολόγηση και τις ομάδες εργασίας αυτή να συνεχιστεί στο βαθμό που κάτι τέτοιο είναι δυνατό. Όταν αυτό δεν επιτυγχάνεται στις μικρές σχολικές μονάδες ή εκεί όπου μεμονωμένοι συνάδελφοι θα υποχρεωθούν κάτω από την συνειδητή ή φοβική αντίδραση των διευθυντών να συμμετάσχουν στις ομάδες εργασίας ας γίνει σαφές πως η μάχη και ο πόλεμος όχι μόνο δεν τέλειωσαν αλλά ίσα-ίσα , τώρα αρχίζουν. Γιατί τώρα γνωρίζουμε:

1. πως την πολιτική τους είναι διατεθειμένοι να την εφαρμόσουν με την τρομοκρατία , δια πυρός και σιδήρου.
2. πως η πολιτική αυτή δεν δείχνει κανένα έλεος. Όταν λένε «διαθεσιμότητα» θα εννοούν απόλυση
3. πως έπεται συνέχεια με την ουσιαστική κατάργηση της οργανικότητας , το πάγωμα των μεταθέσεων και την «αναδιοργάνωση του εκπαιδευτικού δυναμικού», τις συγχωνεύσεις σχολείων και την επέκταση του ωραρίου.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι.

Να καταγγείλουμε τους πράκτορες της κυβερνητικής πολιτικής στο συνδικαλιστικό μας κίνημα. Να απαιτήσουμε τώρα Γενικές Συνελεύσεις που θα συζητήσουν, θα αποφασίσουν και θα πιέσουν για την πιο αποτελεσματικό οργάνωση της αντίστασης μας .

Να μετατρέψουμε την προτεινόμενη απεργία στις 4 του Απρίλη σε προπομπό μιας μαζικής αντίδρασης για τον κλάδο και όχι σε αγωνιστική ταφόπλακα της μέχρι τώρα μαζικής άρνησης στην κακόφημη αυτοαξιολόγηση. Όποια εξέλιξη και αν έχει η μάχη για την αυτοαξιολόγηση ,στην πραγματικότητα τώρα αρχίζει η πραγματική αναμέτρηση!

Μάρτης 2014-

Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών