37o ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΓΣΕΕ: Με τους εργαζόμενους, στους πραγματικούς αγώνες, μακριά από τις φιέστες και την υποκριτική φασαρία

Για ελεύθερο συνδικαλισμό,

ανεξάρτητο από το κράτος και τους μηχανισμούς του

Ένα ακόμα συνέδριο από τα γνωστά προετοιμάζεται. Οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ, φανατικοί φίλοι της επίθεσης του συστήματος και εχθροί της εργατικής τάξης και των εργαζομένων, θα κάνουν «συνέδριο» για τα «προβλήματα των εργαζομένων» με επίτιμους καλεσμένους όλα τα πολιτικά στελέχη της αστικής τάξης και πολιτικούς φορείς της αντιλαϊκής επίθεσης και υπό την προστασία των ΜΑΤ. Όπως όλα δείχνουν, θα παρευρεθούν Μητσοτάκης, Γεννηματά και πιθανόν και ο Τσίπρας.

Την ίδια στιγμή που ο «όμορφος αυτός κόσμος» θα ανοίγει σαμπάνιες στο Καβούρι, η εργατική τάξη θα θρηνεί τα θύματά της στο βωμό των άθλιων εργασιακών συνθηκών, θα βιώνει τη συντριβή των δικαιωμάτων της στα εργασιακά κάτεργα, θα είναι θύμα απόλυτης εκμετάλλευσης από το κεφάλαιο.

Ποια είναι η σχέση των δύο αυτών κόσμων; Οι δύο αυτοί κόσμοι -ο κόσμος των εκμεταλλευτών και ο κόσμος των εκμεταλλευόμενων- είναι εχθρικοί και αντιθετικοί. Ο πρώτος ζει σε βάρος του δεύτερου. Οι εργατοπατέρες υπάρχουν ακριβώς για να κρατάνε τον κόσμο της δουλειάς υποταγμένο, ηττημένο και ανοργάνωτο. Το σύνολο της αντιλαϊκής αντεργατικής επίθεσης έχει περάσει με τις έμμεσες ή άμεσες ευλογίες των εργατοπατέρων της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ.

Η υπόθεση της συγκρότησης της εργατικής τάξης, της οργάνωσής της στη βάση των δικών της συμφερόντων κρίνεται καθημερινά στην καθημερινή ταξική πάλη που διεξάγεται στους χώρους δουλειάς. Στις μικρές και μεγάλες μάχες που δίνονται.

Αυτή η υπόθεση δεν εξυπηρετείται μέσω διαγκωνισμών στο Καβούρι, όπου ΠΑΜΕ και ΑΔΕΔΥ (!) «απαιτούν» (από ποιους άραγε;) τη «διεξαγωγή γνήσιου συνεδρίου». Τόσο γνήσιου ίσως, όσο του Εργατικού Κέντρου Αθήνας, όπου (με ποια κριτήρια;) άλλα αποτελέσματα εκλογών που μετείχαν εργοδοτικά στελέχη έγιναν αποδεκτά και άλλα όχι.

Όσο μας αφορά, δεν έχουμε καμία ελπίδα για τον «δρόμο» που υποτίθεται θέλουν να ανοίξουν ΠΑΜΕ και ΑΔΕΔΥ. Άλλωστε, όλοι έχουν τα σωματεία-σφραγίδες τους. Δεν τους εκχωρούμε την υπόθεση στης συγκρότησης της εργατικής τάξης και των αγώνων της. ΠΑΜΕ και ΑΔΕΔΥ δεν μπορούν να αντιπαρατεθούν στους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ, γιατί απλώς αυτό που επιζητούν είναι έναν συμβιβασμό συσχετισμού δυνάμεων μαζί τους. Έχουν όλοι τους αποδεχτεί τους όρους συνδιαλλαγής με τους αστικούς μηχανισμούς. Έχουν αποδεχτεί όλο το πλαίσιο λειτουργίας των σωματείων που επιβάλλει ο νόμος 1264/82. Κλέβουν έδρες στα σωματεία από μικρότερες δυνάμεις. Νομιμοποιούν την επέμβαση του αστικού κράτους στα σωματεία, συμμετέχοντας στο «χορό» των προσφυγών στα αστικά δικαστήρια.

Το πραγματικό ζητούμενο είναι πολύ μακριά από το «κρυφτούλι» και το «κυνηγητούλι» στο Καβούρι. Βρίσκεται στους χώρους δουλειάς, εκεί που οι εργαζόμενοι βιώνουν την καθημερινή εκμετάλλευση και την καταπίεση. Βρίσκεται στον πραγματικό αγώνα για την ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος. Βρίσκεται στο δρόμο της αντίστασης στην και της διεκδίκησης, εκεί που πραγματικά θα ανατραπεί ο αρνητικός για τους εργαζόμενους συσχετισμός.

Κάτω το νέο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο και η αντεργατική επίθεση

Συνδικάτα ταξικά – Όχι κυβερνητικά ούτε ρεφορμιστικά

Όχι στα παζάρια – Οργάνωση και αγώνας στους χώρους δουλειάς