ΤΟ ΠΗΡΑΝ ΠΙΣΩ ΑΛΛΑ…

 (Για το εκπαιδευτικό πρόγραμμα της «Ελληνικής Εταιρείας Προγεννητικής Αγωγής)

Μετά την κατακραυγή για το βίντεο της Ελληνικής  Εταιρείας Προγεννητικής Αγωγής που ενέκρινε το υπουργείο Παιδείας για τα Γυμνάσια της χώρας στα πλαίσια του προγράμματος Αγωγή Υγείας με τίτλο «Προγεννητική Αγωγή, προετοιμασία για την γονεϊκότητα, Σεξουαλικότητα-Γονιμότητα-Γονεϊκότητα, μια αδιαχώριστη ενότητα», η κυβέρνηση αναγκάστηκε να οπισθοχωρήσει. Πήρε πίσω το πρόγραμμα που προπαγάνδιζε στους μικρούς μαθητές τη «θεωρία του αγέννητου παιδιού», για το οποίο η Εκκλησία της Ελλάδας έχει αφιερώσει την πρώτη Κυριακή μετά τα Χριστούγεννα για να τιμήσει! Η θεωρία αυτή, που πρέσβευε και το περίφημο το «1^ο Πανελλήνιο Συνέδριο Γονιμότητας και Αναπαραγωγικής Αυτονομίας» της ίδιας εταιρείας που ακυρώθηκε, υποστηρίζει πως η ζωή αρχίζει με τη γονιμοποίηση του ωαρίου, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για την απαγόρευση των αμβλώσεων.

Δύο μηδέν το σκορ! Αν ήταν ποδοσφαιρικός αγώνας, θα λέγαμε πως η Ελληνική  Εταιρείας Προγεννητικής Αγωγής έχει χάσει δυο φορές στην έδρα της. Γιατί και το συνέδριό της, που ακυρώθηκε και το εκπαιδευτικό της πρόγραμμα, που αναβλήθηκε, θα εξελισσόταν σε δικό της, οικείο έδαφος και το παιχνίδι ήταν φιλικό. Την έφαγε το γιούχα απ’ τις κερκίδες.

Στραπατσαρίστηκαν. Όχι μόνο η ομάδα αλλά και οι σπόνσορες, αυτοί που ποτέ δεν χάνουν! Η μισητή ηγεσία του  υπουργείου Παιδείας έφαγε τα μούτρα της. Έχει φάει και το στραπάτσο από την ανταρσία των εκπαιδευτικών στην τηλ«εκπαίδευση» και το σημερινό θα της έχει σίγουρα κοστίσει. Όσο για την κυβέρνηση, μέσα στα χιόνια, που δεν λένε τα άτιμα να λιώσουν από μόνα τους, έχει τσουρουφλιστεί.

Ένα στραπάτσο είναι σε μια μάχη. Δεν ηττήθηκαν. Αλλά μας δίνει αέρα. Να παίρνει κανείς κουράγιο. Μα δεν αρκεί, πρέπει και να νικάμε για πανηγυρίσουμε μπροστά στον ηττημένο. Στον ταξικό εχθρό πρέπει να βγάλουμε επιδεικτικά τη γλώσσα.

Μέσα από αυτά τα στιγμιότυπα, διαψεύστηκαν οι προγραμματιστές της ιστορίας, οι συνδικαλιστικές μας ηγεσίες, οι σωτήρες μας(!)που θεωρούν αυτή την κυβέρνηση ακλόνητη, μας λένε κοιμισμένους, ισχυρίζονται πως όποιος δε μιλά δε σκέφτεται, σπέρνουν την απογοήτευση με το «εδώ και τώρα». Δεν είναι πως οι σάλπιγγες μπορούν να γκρεμίσουν κάστρα, κανόνια χρειάζονται, είναι που μαζεύεται λαός για την πολιορκία του.

Χαιρόμαστε αλλά… πριν κάνουμε τον γύρο του θριάμβου, πρέπει να δούμε αν πανηγυρίζουμε σε ναρκοθετημένο έδαφος, αν αγκαλιαζόμαστε με κιοτή ή με εχθρό. Για να πηδήσουμε ψηλά πρέπει το ένα πόδι να πατήσει γερά στη γη. Με λίγα λόγια, ας προσγειωθούμε στην πραγματικότητα!

Η εν λόγω Εταιρεία δε διαλύθηκε, ο σκοταδισμός υπάρχει παντού και διδάσκεται στα σχολεία, ο φεμινισμός εκφράζει τις αστικές απόψεις, η συνδικαλιστική μας ηγεσία στηρίζει την κυβέρνηση, το υπουργείο ετοιμάζει τη ρεβάνς, όλοι κάνουν γαργάρες για να αγορεύσουν στη Βουλή ή απ’ τα μπαλκόνια και ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει προεκλογικό αγώνα και εκμεταλλεύεται το καθετί.  

Όχι ρε φίλε μου! Δεν θα αλλάξουν τα πράγματα αν θα παραιτηθεί η Κεραμέως. Να διακρίνουμε την υποκρισία και τον χειρισμό στην ανακυβίστηση της τελευταίας στιγμής. Τα αντανακλαστικά μας και τις αντοχές μας δοκιμάζουν!

Συνεχίζει να είναι ζητούμενο η οργάνωσή μας και αναγκαία η πάλη μας.

Βρέχει έξω και θα λιώσουνε τα χιόνια! Να γίνουμε εμείς ο ποταμός! Εμείς να πλημμυρίσουμε τους δρόμους!

Β.Δ.