Προς γονείς, κηδεμόνες και μαθητές/τριες
Στη «Δικτύωση εκπαιδευτικών για την ανατροπή της αξιολόγησης» συσπειρωνόμαστε δάσκαλοι/ες και καθηγητές/τριες από πολλές πόλεις της Ελλάδας. Όλοι/ες εμείς αποφασίσαμε να συνεχίσουμε τον αγώνα ενάντια στο νόμο 4823/2021 που ψήφισε η κυβέρνηση και ονομάζεται «Αναβάθμιση του σχολείου και ενδυνάμωση των εκπαιδευτικών». Εναντιωνόμαστε στην εσωτερική και εξωτερική αξιολόγηση των σχολείων και των εκπαιδευτικών, που είναι μια από τις σοβαρότερες αιχμές του.
Αφού η κυβέρνηση δεν μπόρεσε να πείσει ιδεολογικά ότι ο νόμος της θα αναβαθμίσει τη δημόσια εκπαίδευση, επιστράτευσε νομικά μέσα για να κηρύξει παράνομη την αποχή μας και να επιβάλει την αξιολόγηση. Ενώ θα μπορούσε να την υλοποιήσει μ’ ένα σώμα εξωτερικών αξιολογητών, θέλει τη δική μας συναίνεση και υπογραφή. Εμείς, με απεργία-αποχή από τις σχετικές διαδικασίες, κινητοποιήσεις και απεργίες, έχουμε συμμετάσχει από πέρυσι με τα σωματεία μας σε κάθε σχετική προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση.
Παρά την οπισθοχώρηση της πλειοψηφίας των συνδικαλιστικών παρατάξεων από τον αγώνα, την απειλή πειθαρχικών ποινών και την τρομοκράτηση που επιχειρείται από τα στελέχη εκπαίδευσης, εμείς επιμένουμε σ’ αυτόν τον αγώνα, διότι πιστεύουμε ότι είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για το δημόσιο σχολείο.
Οι τακτικές εξαπάτησης και πειθάρχησης που εφαρμόζονται απέναντι σε όλους τους αγώνες των εργαζομένων είναι κοινές και γνωρίζουμε ότι πολλοί και πολλές τις βιώνετε επίσης, τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα. Τη στιγμή που όλες και όλοι βράζουμε στο ζουμί του νόμου Χατζηδάκη, η κυβέρνηση προσπαθεί να δείχνει τις διαφορές μας και να μας διασπά, προκειμένου να μας φέρνει, κάθε φορά, αντιμέτωπους. Παλαιά «τέχνη» που φέρνει αποτελέσματα μόνο όταν οι «από κάτω» δε συνειδητοποιούν τη θέση τους, όπως και το ποιοι είναι οι εχθροί και ποιοι οι σύμμαχοί τους.
Απέναντι σ’ αυτή την τακτική, εμείς εστιάζουμε σ’ αυτά που μας θίγουν με τον ίδιο τρόπο και μας ενώνουν. Στην κατάρρευση του συστήματος δημόσιας υγείας, με χιλιάδες νεκρούς και τους/τις υγειονομικούς στα όρια της κατάρρευσης. Στην απουσία ουσιαστικών μέτρων αντιμετώπισης της πανδημίας, με στοίβαγμα στα μέσα μαζικής μεταφοράς και στις σχολικές τάξεις. Στις κάθε λογής ατομικές υποχρεωτικότητες, στην ακρίβεια στην ενέργεια, στον αυξανόμενο πλούτο των λίγων πάνω στη δική μας φτώχεια, στις πυρκαγιές και τις πλημμύρες που αντιμετωπίζονται ως ευκαιρίες για ιδιωτικοποιήσεις. Σ’ αυτή την εικόνα, προσθέτουμε τα σημεία που αφορούν την αντιδραστική αναπροσαρμογή που γίνεται στην εκπαίδευση.
Η παρουσία των μαθητών/τριών, η ύλη (τα γνωστικά αντικείμενα) και οι εξετάσεις είναι τρία βασικά στοιχεία για την εκπαιδευτική διαδικασία. Τη στιγμή που οποιαδήποτε αλλαγή σε καθένα από αυτά επηρεάζει και τα υπόλοιπα, επιχειρούνται αλλαγές και στα τρία αυτά στοιχεία ταυτόχρονα: Συγχωνεύσεις τμημάτων χωρίς καμιά μείωση της ύλης, παρόλα τα κενά που προκλήθηκαν τους 8,5 μήνες τηλεκπαίδευσης, χωρίς πρόβλεψη για την κάλυψή τους. Αύξηση των εξετάσεων και εντατικοποίησή τους. Επιπλέον, καθιέρωση γραπτών εξετάσεων στη Στ΄ δημοτικού και στη Γ΄ Γυμνασίου με ανώνυμα γραπτά, αλλά γνωστά τα σχολεία φοίτησης (άρθρο 104). Στην Α΄ και Β΄ ΓΕΛ και ΕΠΑΛ προαγωγικές εξετάσεις με το 50% των θεμάτων από την Τράπεζα Θεμάτων. Για την εισαγωγή στα Πανεπιστήμια, από πέρυσι Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά: 15.000 μαθητές/τριες παραπάνω από τις προηγούμενες χρονιές έξω από τα Πανεπιστήμια (30-40 χιλιάδες, συνολικά). Η δε Τράπεζα Θεμάτων, που εφαρμόστηκε το 2013, κατέληξε στη μη προαγωγή του 20-25% των μαθητών/τριών της Α΄ τάξης.
Τα μέτρα αυτά σημαίνουν για όλους/ες μας αύξηση των δαπανών για φροντιστήρια, αλλά και για δίδακτρα σε ΙΕΚ -ήδη φέτος οι εγγραφές αυξήθηκαν 100% (από 6000 σε 12000). Για το σχολείο, με 27 παιδιά ανά τμήμα και τάξεις που ακόμα δεν έχουν εκπαιδευτικούς, σημαίνουν εντατικοποίηση προκειμένου να καλυφθεί η ύλη, καμιά ανάσα για συζήτηση και δημιουργία με τα παιδιά, και τυποποίηση της διδασκαλίας βάσει όσων απαιτούνται για τις εξετάσεις, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη καμιά ιδιαιτερότητα και ανάγκες των μαθητών/τριών. Γινόμαστε, έτσι, οι τελικοί ιμάντες μεταβίβασης της καθημερινής πίεσης στους/στις μαθητές/τριες και, ταυτόχρονα, οδηγούμαστε σε πρακτικές του τύπου «ό,τι κατάλαβες – κατάλαβες, είμαι υποχρεωμένη να προχωρήσω την ύλη για να ανταποκριθεί στην Τράπεζα Θεμάτων. Μετατρεπόμαστε, τέλος, σε… εσωτερικά ΜΑΤ της μαθητικής ζωής, σπάζοντας τις μαθητικές κινητοποιήσεις μέσω του «όπλου» της διαλυτικής τηλε-εκπαίδευσης.
Τα αποτελέσματα των εξετάσεων, εύκολα μετρήσιμα, αποτελούν τον βασικό δείκτη και για την αξιολόγηση των σχολείων. Αυτών από τη Δραπετσώνα και αυτών από την Κηφισιά. Των μαθητών και μαθητριών με γονείς/κηδεμόνες άνεργους/ες και εκείνων με ψηλές οικονομικές δυνατότητες. Από σπίτια που δεν έχουν ρεύμα κι από σπίτια με πισίνες. Και η αξιολόγηση θα προχωρά ώστε τα σχολεία των φτωχών να γίνονται φτωχά σχολεία - δεύτερης κατηγορίας.
Στον ίδιο νόμο, τονίζεται η αυτονομία των σχολείων, σε σχέση, όμως, με τα καθήκοντα του κράτους και τις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών. Την εννοούν σε σχέση με την αναζήτηση χορηγιών, δωρεών, επιχορηγήσεων και εκμετάλλευσης του δημόσιου σχολικού κτιρίου για εκδηλώσεις τρίτων (άρθρα 98-99). Όλα αυτά με πλήρη κεντρικό έλεγχο κάθε ανάσας στη σχολική ζωή, καθώς αυξάνονται οι βαθμοί ιεραρχίας και εισάγεται πλήθος προϊσταμένων και υπευθύνων τόσο εντός του σχολείου όσο και πάνω από αυτό. Όλοι/ες εμπλέκονται στην εσωτερική αξιολόγηση, που, βασικά, υλοποιείται από τους/τις ίδιους/ες τους/τις εκπαιδευτικούς, για ν’ ακολουθήσουν οι πολλές εξωτερικές αξιολογήσεις. Αυτές θα καθορίσουν τον νέο χάρτη κατηγοριοποίησης των σχολείων. Το περίφημο επιχείρημα, «εσείς θα διαλέγετε τα καλά σχολεία για τα παιδιά», κρύβει την άλλη όψη όπου και τα σχολεία, με τη σειρά τους, θ’ αποκλείουν όσα παιδιά δεν υπόσχονται την επιθυμητή επίδοση, για να μην πέσουν στην κατάταξη.
Το υπουργείο παρουσιάζει ως καινοτομία την αντιδραστική αναπροσαρμογή που επιχειρεί, ενώ αυτή έχει ήδη εφαρμοστεί σε χώρες της Ευρώπης και αλλού και γνωρίζουμε τα με καταστροφικά αποτελέσματα. Κατά τη γνώμη μας, όχι μόνο δεν ενδυναμώνει το δημόσιο σχολείο, αλλά το κάνει ακόμα πιο εχθρικό στον μαθητικό πληθυσμό και το υποτάσσει ακόμα περισσότερο στον στόχο «παραγωγής» των αυριανών μισοεργαζόμενων χωρίς δικαιώματα. Τόσο οι μαθητές/τριες, οι εργαζόμενοι/ες αλλά και η μάθηση, αποκτούν μια τιμή, με βάση την οποία θα κινηθούν στον ανταγωνισμό της αγοράς. Από την άλλη, το κράτος απαλλάσσεται από την υποχρέωση χρηματοδότησης της εκπαίδευσης, αποκλείει όσους/ες θεωρεί μη ανταγωνιστικούς και προετοιμάζει τους/τις υπόλοιπους/ες ως μελλοντικό φθηνό και πειθαρχημένο εργατικό δυναμικό. Απτό παράδειγμα η περίπτωση των ελληνικών πανεπιστημίων που, εδώ και μια δεκαετία τουλάχιστον, αφού κατηγοριοποιήθηκαν και στερούνται δημόσιων πόρων, επιβιώνουν πουλώντας σεμινάρια, μεταπτυχιακούς τίτλους και έρευνες.
Το «μαγικό» που πετυχαίνει η αξιολόγηση, σε συνδυασμό με την αύξηση των εξετάσεων και την αύξηση των μαθητών/τριών ανά τμήμα, είναι ότι εξαφανίζει την ευθύνη των κυβερνητικών πολιτικών και τον ρόλο των οικονομικών, πολιτισμικών και κοινωνικών παραγόντων στην εκπαίδευση. Όλα μετατρέπονται σε θέματα ατομικής ευθύνης και αυτή βαραίνει μόνο τους/τις εκπαιδευτικούς, τους/τις μαθητές/τριες και τις οικογένειές τους.
Να γιατί ο αγώνας ενάντια στην αξιολόγηση είναι αγώνας για την υπεράσπιση του δημόσιου σχολείου και αφορά όλη την κοινωνία. Δεν είναι συντεχνιακός, ούτε αφορά μόνο τα εργασιακά κεκτημένα, όπως μας συκοφαντούν τα ΜΜΕ. Ο αγώνας αυτός δεν μπορεί να μείνει μονοδιάστατος. Χρειάζεται να έχει τη δική σας συναίνεση και στήριξη. Χρειάζεται τον κοινό αγώνα όλων μας.
Με αυτό το στόχο, οργανώνουμε μια διαδικτυακή συνάντηση μαζί σας στις 16 Ιανουαρίου, για την οποία μπορείτε να ενημερωθείτε από το blog μας https://ediktiosi.blogspot.com/ .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου