4.500 διορισμένοι…αδιόριστοι!

            Οι 4.500 συνάδελφοι που διορίστηκαν πριν από 2 χρόνια στην ειδική αγωγή (τους οποίους η κυβέρνηση διαφημίζει ότι είναι οι πρώτοι διορισμοί που έγιναν μετά από 12 χρόνια), εξακολουθούν να βρίσκονται σε μια κατάσταση «ιδιότυπης ομηρίας», σαν  να συνεχίζουν να είναι αναπληρωτές.

            Ενώ λοιπόν έχει ολοκληρωθεί –εδώ και 1,5 μήνα περίπου- η λεγόμενη διετία κρίσης για την νομιμοποίησή τους, ακόμα εκκρεμούν οι σχετικές αποφάσεις. Οι διευθύνσεις εκπαίδευσης, στις οποίες απευθύνονται οι συνάδελφοι για εξηγήσεις προσπαθούν να καθησυχάσουν την κατάσταση λέγοντας τους ότι το ζήτημα είναι τυπικό και θα διεκπεραιωθεί. Αυτό βέβαια δεν αρκεί για να καταλαγιάσει τον διάχυτο εκνευρισμό και την ανησυχία από αυτό το νέο «καψόνι» ομηρίας.

            Και είναι να μην ανησυχείς και να εκνευρίζεσαι; Αφού όλο το πλαίσιο της αξιολόγησης και –κατά συνέπεια- της αμφισβήτησης του δικαιώματος στην Μόνιμη και Σταθερή  Δουλειά σφιχταγκαλιάζει επικίνδυνα τους εκπαιδευτικούς. Και μήπως δεν θεωρούνται, από την κυβέρνηση και το Υπουργείο, οι νεοδιόριστοι μαζί  με τους αναπληρωτές οι πιο ευάλωτοι και τα εύκολα θύματα για να νομιμοποιηθεί  η αξιολόγηση σαν κανονικότητα μέσα στον κλάδο; Κομμάτι αυτού άλλωστε αποτελούν και όλοι αυτοί οι «νέοι» θεσμοί των μεντόρων και των συντονιστών που μεταφέρουν το… «πνεύμα της αξιολόγησης» στην καρδιά του κλάδου, ποτίζοντάς την με πολυδιάσπαση.

            Μήπως όμως και ο νόμος Κεραμέως (2021) δεν «υπενθύμισε» αυτό που και ο προηγούμενος νόμος (Γαβρόγλου 2019) ανέφερε για την διετή περίοδο κρίσεων των νεοδιόριστων; Ότι δηλαδή υπάρχει  περίπτωση μη νομιμοποίησης (και επανάληψης της διετίας) εφόσον το έργο του εκπαιδευτικού κριθεί «μη ικανοποιητικό». Κάτι που τα προηγούμενα χρόνια προσπερνιόνταν σαν κάτι «τυπικό», αλλά που φαίνεται ότι υπάρχει κατεύθυνση να πάρει πραγματικό χαρακτήρα με βάση τις εξελίξεις για την αξιολόγηση.

            Οι 4.500 συνάδελφοι νεοδιόριστοι έχουν κάθε δίκιο να οργίζονται και να ανησυχούν. Για αυτό έχουν και δίκιο να απαιτήσουν να σταματήσει αυτή  η κατάσταση  ομηρίας και να προχωρήσει η μονιμοποίησή τους. Μαζί  με αυτό όμως να συνειδητοποιήσουν ότι η υπεράσπιση και διεκδίκηση του δικαιώματος στην μόνιμη και σταθερή δουλειά είναι ζήτημα διαρκούς πάλης. Που κατακτιέται στους δρόμους με αγώνα μαζί με τους «υπόλοιπους» μόνιμους, τους αναπληρωτές συναδέλφους αλλά και όλο τον λαό.

Να μπει τέλος στην κατάσταση ομηρίας των 4500 νεοδιόριστων

Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους

Μαζικοί Μόνιμοι Διορισμοί. Μονιμοποίηση των αναπληρωτών