Η απεργία της 15ης Φεβρουαρίου έδειξε καθαρά ότι οι εκπαιδευτικοί θέλουν και μπορούν να δώσουν τη μάχη κατά της αξιολόγησης. Αυτή ήταν η αιχμή που κατέβασε τον κόσμο στον δρόμο. Μαζί με την ανάγκη για διεκδίκηση αυξήσεων στους μισθούς. Αμέσως μετά τις διαδηλώσεις που έγιναν σε πολλές πόλεις της Ελλάδας , έγινε σύσκεψη ΣΕΠΕ και ΕΛΜΕ για να χαραχτεί η επόμενη μέρα. Βγήκαν στη δημοσιότητα δύο διαφορετικά δελτία τύπου. Ένα που υπογράφουν 63 ΣΕΠΕ και ΕΛΜΕ και ένα δεύτερο που υπογράφουν 58 ΣΕΠΕ και ΕΛΜΕ!
Αυτό που μπορεί να παρατηρήσει κανείς είναι ότι ενώ υπάρχουν διθυραμβικές περιγραφές για μεγαλειώδη απεργία και μαζική διαδήλωση και μιλούν για κλιμάκωση δεν μπαίνει ξεκάθαρα ως βασική επιδίωξη η πραγματοποίηση γενικών συνελεύσεων με αποφάσεις για άμεση νέα απεργία! Αναφέρονται φυσικά οι συνελεύσεις και η απεργία αλλά αόριστα , χωρίς δεσμεύσεις και στη μέση ενός κατεβατού διαφόρων δράσεων , συναυλιών , παραστάσεων διαμαρτυρίας κλπ. Με αγωνιστική φρασεολογία , ουσιαστικά υποβαθμίζεται και τελικά υπομονεύεται η προοπτική του απεργιακού αγώνα.
Αυτή τη στιγμή δεχόμαστε επίθεση και το πρώτο μας μέλημα είναι να συγκροτηθούμε και να δώσουμε μάχη με πραγματική προοπτική νίκης! Και αυτή η προοπτική έρχεται μόνο μέσα από απεργιακό αγώνα με κλειστά σχολεία! Μέσα στην εβδομάδα που μπαίνει 20 – 25 Φεβρουαρίου θα έπρεπε ήδη να έχουν καλεστεί συνελεύσεις και να υπάρχει απεργία!
Αυτό σημαίνει κλιμάκωση! Αυτό σημαίνει ότι βρισκόμαστε σε πόλεμο!Τώρα που το κλίμα είναι ζεστό και οι εκπαιδευτικοί έδειξαν τις διαθέσεις τους. Όποιες δυνάμεις δεν έχουν ως πρώτη , βασική , κεντρική πρόταση και επιδίωξη την απεργία, υπονομεύουν τον αγώνα κατά της αξιολόγησης. Είναι ένα ακόμη εμπόδιο που καλούμαστε να ξεπεράσουμε. Να απαιτήσουμε γενικές συνελεύσεις στους συλλόγους μας. Η απεργία είναι μονόδρομος.
Γιάννης Π.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου