ΔΙΔΕ Δυτικής Αττικής | Αποφασίζουμε και διατάζουμε! Κανένας δε θα χαλάει τους σχεδιασμούς μιας αντιδραστικής πολιτικής στην εκπαίδευση

Με αφορμή την ανακοίνωση της ΔΙΔΕ Δυτικής Αττικής να επιβάλλει ωράρια και αυστηρούς ελέγχους στην είσοδο του κοινού, καταλαβαίνει ο καθένας ποια είναι η λογική του Υπουργείου από εδώ και στο εξής. Θα ομιλούν και θα αποφασίζουν μόνο οι διοικούντες, και οι υπόλοιποι έχουν δικαίωμα να είναι μόνο χειροκροτητές. Να μη διασαλευτεί η κατάσταση νιρβάνα των προϊσταμένων στο θεάρεστο έργο της μετατροπής της εκπαίδευσης σε μηχανισμό πειθάρχησης και καταστολής. Αστυνομικές ταυτότητες στην είσοδο, καταγραφή ονομάτων και στοιχείων, ραντεβού για το κοινό δίωρου, συνδικαλιστικές διώξεις, κλητεύσεις στην αστυνομία, συνδικαλιστικές ενημερώσεις στα σχολεία κατόπιν ραντεβού και αν και εφόσον επιτρέπει ο παντοδύναμος πια διευθυντής. Απαλείφονται όλες οι εντάσεις και διαμαρτυρίες και όλα βαίνουν καλώς! Ούτε κενά, ούτε έλλειψη διοικητικού προσωπικού, ούτε γονείς που διεκδικούν το δίκιο τους.

Ήταν κεραυνός εν αιθρία άραγε; Πόσο σχετίζονται τα πρόσφατα γεγονότα της έξωσης γονιών και ΕΛΜΕ που διαμαρτύρονταν για τα τεράστια κενά; Πόσο σχετίζεται η αποδοχή ως συνομιλητών μόνο των εκλεγμένων αντιπροσώπων με το τι είδους συνδικαλισμό θέλουν και με ποιους όρους θα συνομιλούν; Γιατί δεν είναι καθόλου τυχαία η όξυνση της αυθαιρεσίας μετά τη στάση των εκλεγμένων να αποδεχτούν τους όρους συζήτησης μετά την αρχική έξωση, ούτε και την έξωση των Αγωνιστικών Κινήσεων επειδή η εκπρόσωπος που χρόνια βρίσκεται στους καθημερινούς αγώνες του κλάδου, δεν είναι μέλος του ΔΣ. Απόλυτα προσχηματική θα λέγαμε, μια και όχι τυχαία σε άλλες ΕΛΜΕ, δόθηκαν εντολές σε διευθυντές να μην προωθούν τις συνδικαλιστικές μας ενημερώσεις και σε νεοπροσληφθέντες να προσέχουν με ποιους έρχονται σε επαφή. Για εμάς αυτού του είδους η στοχοποίηση δεν μας αποθαρρύνει, και μας κάνει να πιστεύουμε ότι είμαστε στο σωστό δρόμο. Δεν αφορά αυτή η επίθεση εμάς μόνο, αλλά κάθε αγωνιζόμενο λαϊκό άνθρωπο που επιμένει να διεκδικεί το δίκιο του με αγώνα. Σε αυτό οφείλουμε όλοι να πάρουμε θέση.

Πέρα από τη δυναμική μας αντίδραση με διαμαρτυρία, οφείλουμε και να βγάλουμε τα αναγκαία συμπεράσματα. Ο συνδικαλισμός οφείλει να έρχεται σε ρήξη, να συγκροτείται απέναντι σε ένα συγκροτημένο αντίπαλο και να έχει καθαρό ότι η όποια οπισθοχώρηση θα οδηγεί σε παραπέρα προχώρημα την επίθεση του αντιπάλου. Οι αγώνες μας από εδώ και πέρα δεν θα είναι με όρους νομιμότητας και σαβουάρ βιβρ, αλλά με όρους ρήξης και αναμέτρησης.

ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ