Την Τετάρτη, 12/2 στάλθηκε ηλεκτρονικά στα σχολεία η απόφαση του Δ.Σ. του Συλλόγου με τίτλο «Ενημερωτικό σημείωμα του Δ.Σ. του Συλλόγου Δασκάλων και Νηπιαγωγών Σάμου για τις διώξεις και τα βήματα της πειθαρχικής διαδικασίας», όπου περιέχονται, όπως αναφέρει, “ βασικές εκτιμήσεις μας και την πολιτική και συνδικαλιστική μας κατεύθυνση με βάση τις εξελίξεις …., αλλά και τα βασικά βήματα που πρέπει συλλογικά και συντεταγμένα να ακολουθήσουμε σαν κλάδος” Πράγματι, περιμέναμε να διαβάσουμε τις πολιτικές εκτιμήσεις και την κατεύθυνση που προτείνει το σωματείο στα μέλη του, ενάντια στο αυταρχικό πογκρόμ διώξεων και πειθαρχικών που έχει εξαπολύσει το Υπουργείο, ενάντια στον αγώνα και τα συνδικαλιστικά δικαιώματα των εκπαιδευτικών. Τελικά, όμως, το σημείωμα δεν αφορούσε σε κάτι τέτοιο ή μάλλον- ακόμη χειρότερα- είναι όντως οι κατευθύνσεις που μας προτείνει η πλειοψηφία του Δ.Σ.
Το σημείωμα, λοιπόν, μετά από μια …διαπίστωση του αυτονόητου, πως βρισκόμαστε δηλ. σε φάση κλιμάκωσης της επίθεσης και μια γενική κι αόριστη τοποθέτηση για την ανάγκη επιμονής στις αποφάσεις του κλάδου, συνεχίζει με μια ακατάσχετη νομολογία που έρχεται να καταρρίψει την ίδια τους τη διατύπωση, πως ο αγώνας μας δεν κρίνεται με νομικούς όρους. Γιατί, όταν πραγματικά πιστεύεις πως ο αγώνας κρίνεται με όρους μαζικότητας και συσχετισμών, δεν καταλήγεις σε ένα νομικό manual προς διωκόμενους συναδέλφους. Κι αυτό ακριβώς διαπνέεται σ’ όλο το υπόλοιπο κείμενο. Σύμφωνα, λοιπόν, με τους συναδέλφους της ΑΣΕ και της ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ “τα βασικά στοιχεία, που μπορούν να στηρίξουν τον αγώνα μας από εδώ και πέρα” είναι πως η απεργία- αποχή είναι νόμιμη, εάν δεν έχει κριθεί παράνομη από δικαστήριο (ιδιαίτερα χρήσιμο…), πως για τις καθαιρέσεις προϊσταμένων και διευθυντών προχωράμε σε εφέσεις στα διοικητικά δικαστήρια, πως στις παραπομπές υπάρχουν κενά που θα αξιοποιηθούν στα δικαστήρια και τα πειθαρχικά συμβούλια για να … καταπέσουν οριστικά οι κατηγορίες (τους την φέραμε κανονικά!) και πως οι μονιμοποιήσεις των νεοδιόριστων δεν επηρεάζονται από τα πειθαρχικά… Το σημείωμα συνεχίζει με μια σχεδόν τρομοκρατική περιγραφή της διαδικασίας των πειθαρχικών, όπου και πάλι δεν αναφέρεται πουθενά ο ρόλος των σωματείων, δίνοντας την εντύπωση πως ο συνάδελφος που διώκεται θα είναι μόνος, αντιμέτωπος με το αναπόφευκτο της τυπικής-νομικής διαδικασίας και καταλήγει πως η πειθαρχική διαδικασία κινείται με αργούς ρυθμούς, οπότε, μάλλον, μπορούμε να ησυχάσουμε, γιατί μπορεί και να το αποφύγουμε… Ούτε κουβέντα, δηλαδή, για το με ποιους τρόπους και εργαλεία μπορούν τα σωματεία να βάλουν φραγμό στην επίθεση και να υπερασπιστούν έμπρακτα το δικαίωμα στη συνδικαλιστική δράση, το δικαίωμα στην απεργία. Πού να μην το πιστεύατε κιόλας, συνάδελφοι του Δ.Σ., πως ο αγώνας δεν κρίνεται με νομικούς όρους… τι θα είχατε γράψει; Την ετυμηγορία;
Δύο ακόμη σημεία που θα θέλαμε να σχολιάσουμε από το κείμενο είναι πως, πρώτον, ακόμη και η περιγραφή της πειθαρχικής διαδικασίας είναι αυτή που ισχύει έως τώρα, χωρίς όμως να αναφέρεται πουθενά πως το Υπουργείο έχει ανακοινώσει και σε αυτό το κομμάτι αλλαγές. Η επιδίωξη του Υπουργείου είναι τα πειθαρχικά να μετατραπούν σε μικρά δικαστήρια! Θα αποτελούνται αποκλειστικά από νομικούς συμβούλους του κράτους. Θα είναι τελεσίδικα, χωρίς δικαίωμα έφεσης. Θα υλοποιούνται με πιο γρήγορες διαδικασίες και θα μπορούν να πραγματοποιηθούν και εξ’ αποστάσεως, ώστε να αποφεύγονται οι συγκεντρώσεις έξω από τα πειθαρχικά συμβούλια, που είναι και το μόνο που πραγματικά τους πιέζει. Το δεύτερο σημείο είναι πως το κείμενο αναφέρεται αποκλειστικά και μόνο στις διώξεις για συμμετοχή στην απεργία- αποχή, οι οποίες σίγουρα αφορούν στην συντριπτική πλειοψηφία (μιλάμε πλέον για σχεδόν 2000), δεν είναι όμως μόνον αυτές. Οι διώξεις, όπως έχουμε ήδη αναφέρει πολλές φορές ως Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών, στοχεύουν στο να επιβληθεί σιγή νεκροταφείου. Θα αποτελούν από δω και πέρα το κύριο εργαλείο της κυβέρνησης ενάντια σε οποιαδήποτε μορφή και φωνή αγώνα και αντίστασης . Από την αρχή ακόμα των διώξεων, αυτές δεν αφορούσαν μόνο στην απεργία-αποχή, αλλά σε οτιδήποτε στέκεται απέναντι τους. Έχουμε, λοιπόν, διώξεις για αρθρογραφία ενάντια στην κυβερνητική πολιτική, για συμμετοχή σε κινητοποιήσεις, για δημοσιοποίηση προβλημάτων στα σχολεία, ακόμη- ακόμη και για εκπαιδευτικές δραστηριότητες (βλ. περίπτωση πανό για Λευτεριά στην Παλαιστίνη). Όλες αυτές οι διώξεις στηρίζονται στην κατηγορία για αναξιοπρεπή και ανάξια για δημόσιο υπάλληλο συμπεριφορά, οπότε θεωρούμε, τουλάχιστον, τραγική αμέλεια που στο σημείωμα αναφέρεται πως το κατηγορητήριο αυτό … δεν αφορά τις περιπτώσεις μας, καθώς ήδη στο νησί μας υπάρχει δίωξη συναδέλφου για τους παραπάνω λόγους.
Συνάδελφοι-ισσες, για να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα πρέπει πρώτα απ’ όλα να τη γνωρίζουμε. Δεν πιστεύουμε στην άποψη πως οι εκπαιδευτικοί θα τρομοκρατηθούν, αν αναφέρουμε τα πράγματα με το όνομά τους. Διανύουμε μια δύσκολη περίοδο, με χαρακτηριστικά επίθεσης άνευ προηγουμένου, που δυστυχώς δεν αφορούν σ’ αυτήν τη συγκυρία και μόνο, αλλά στην κατεύθυνση που θα υπάρχει καθολικά στην εκπαίδευση, το επόμενο διάστημα. Το μόνο σίγουρο είναι πως το εργαλείο της δικαιοσύνης, το οποίο είναι στα χέρια του συστήματος, δεν θα μας απαλλάξει ούτε θα μας προστατεύσει. Η μόνη πραγματική συνδικαλιστική μας κάλυψη είναι η μαζικότητα μας, η αλληλεγγύη μας, το πείσμα μας μπροστά στις δυσκολίες. Τα σωματεία πρέπει να αναλάβουν τον ρόλο που τους αρμόζει. Την οργάνωση δηλαδή των αντιστάσεων. Με μαζικές συνελεύσεις που θα συζητάνε τα επίδικα της εποχής, με διαδηλώσεις, με δελτία τύπου καταγγελίας της βιομηχανίας διώξεων, με συγκεντρώσεις έξω από τα πειθαρχικά, με επιτροπές αγώνα που θα ενεργοποιούν ένα ευρύτερο δυναμικό, με ΑΠΕΡΓΙΑ! Αυτό που κρίνεται δεν είναι ένα από τα πολλά προβλήματα που υπάρχουν. Αυτό που κρίνεται είναι οι δημοκρατικές και συνδικαλιστικές μας ελευθερίες, οι αυριανές εργασιακές μας συνθήκες, η υπεράσπιση της ίδιας της ύπαρξης των σωματείων και των συλλογικών διαδικασιών. Ατομικές και δικαστικές λύσεις σε συλλογικά προβλήματα, απλά δεν υπάρχουν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου