Γεγονός 1ο. Με απόφαση του (πρώην) Υπουργού Παιδείας (31/1/2025) κ. Πιερακάκη, η συνάδελφος Χρύσα Χότζογλου τέθηκε σε δυνητική αργία με προοπτική απόλυσης
Επεξήγηση 1η. Δυνητική αργία σημαίνει μισός μισθός και απαγόρευση πρόσβασης στο σχολείο όπου δίδασκε, απομάκρυνση από μαθητές/τριες και συναδέλφους/φισσες, έως την εκδίκαση. Πρόκειται για ποινή που εφαρμόζεται προληπτικά σε κατηγορούμενους/ες για βαρύτητα αδικήματα (π.χ. παιδεραστία, παρενόχληση).
Γεγονός 2ο & εξήγηση 2η. Το “επαχθές αδίκημα” της Χρύσας είναι ότι στις 5/3/2024 υλοποίησε αποφάσεις των συνομοσπονδιών και των σωματείων. Συγκεκριμένα, μαζί με μαθητές/τριές της διαμαρτυρήθηκαν ενάντια στη διεξαγωγή “ιεράς εξέτασης” στην οποία θα υποβάλλονταν άλλη συνάδελφος (διαδικασία που ονομάζουν εύσχημα “αξιολόγηση”). Οι μαθήτριες/τές αρνήθηκαν να συμμετάσχουν σε αυτό το κακοστημένο θέατρο, στην εισβολή “επιθεωρητή από τα παλιά” στην τάξη τους, στην προσβολή της καθηγήτριάς τους. Αποχώρησαν συντεταγμένα, απέχοντας και εκφράζοντας τη δυσαρέσκιά τους με συνθήματα υπεράσπισης του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της Παιδείας και του Λαού που αγωνίζεται!
Η Χρύσα “εγκλημάτησε” καθώς δεν αποκόπηκε από αυτούς/ές και στήριξε έμπρακτα την αξιοπρεπή στάση τους ενώνοντας τη φωνή της με τη δική τους. Για αυτή της τη στάση κατηγορείται επίμονα, διότι δεν άφησε τα παιδιά μόνα, αποτέλεσε την καπετάνισσα τους και σάλπαρε μαζί τους με το καράβι της Αντίστασης για έναν πιο δίκαιο κόσμο. Τον αγώνα αυτόν πασχίζει να βυθίσει ο υπουργός, η κυβέρνησή του, το σύστημά τους και διάφοροι υποτακτικοί του, που φορώντας στολές ευκαιρίας (επιθεωρητών, διευθυντών, συμβούλων και μεντόρων) διαδίδουν αισχρά ψεύδη, μεταξύ άλλων, και για το ίδιο το γεγονός. Ψεύδη τα οποία συντρίβουν με ανακοίνωσή τους οι καθηγητές/τριες, οι γονείς και οι μαθητές/τριες του 8ου ΓΕΛ Πειραιά
Ερώτημα 1ο. Γιατί σε αφορά η εν εξελίξει απόλυση μιας συναδέλφου;
Γιατί δεν πρόκειται για “μεμονωμένο γεγονός”, αλλά αποτελεί τμήμα ευρύτερης εκστρατείας κατά του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης.
- Υπό δίωξη τελεί ο συνάδελφος Δημήτρης Χαρτζουλάκης καθώς ως μέρος του Δ.Σ. της ΕΛΜΕ Πειραιά παρευρίσκονταν στο προαναφερόμενο γεγονός. Οι ενέργειες τους αποτελούσαν υλοποίηση της συλλογικής απόφασης των συνομοσπονδιών και των σωματείων (δίωξη συνδικαλιστική)
- Από κοινού με αυτόν, εγκαλείται ο συνάδελφος Ακρίτας Καλούσης με ερώτημα περί του αν συνυπογράφουν προκήρυξή της παράταξής τους (ποινικοποίηση έκφρασης άποψης, όπως συνέβαινε στα μαύρα χρόνια)
- Περισσότερες από 2500 κλήσεις σε Πειθαρχικά παρέλαβαν συνάδελφοι/φισσες για συμμετοχή τους στην Απεργία – Αποχή που έχει καλέσει η ΟΛΜΕ (συνδικαλιστικού χαρακτήρα διώξεις)
Ερώτημα 2ο. Μα μήπως όλα αυτά είναι περιττά και μπορούμε να τα αφήσουμε πίσω;
Ας κάνουμε τη μακάβρια υπόθεση πως η “Αξιολόγηση” καθιερώνεται “κι όλα κυλούν ομαλά στο μεγάλο χωριό της εκπαιδευτικής κοινότητας”. Ας εξετάσουμε προσεκτικά τον χαρακτηρισμό “ομαλά”.
Στην ανατολική Θεσσαλονίκη η “αξιολόγηση” προχώρησε & στους/ις μόνιμους. Τα σχολεία έχουν μετατραπεί σε τσίρκο (κακόβουλο θέατρο παραλόγου) στο οποίο καθηγητές/τριες τρέχουν ασθμαίνοντας γεμάτοι άγχος, γκρινιάζοντας & κουβαλώντας στοίβες εγγράφων “αξιολόγησης” μεταξύ εφημεριών, παραδόσεων, ενημερώσεων, συλλόγων εντός & εκτός εργασιακού ωραρίου, και υποχρεωτικών υπερωριών. Οι διευθυντές/τριες σε ρόλο Δαράκη (Λοχαίτη) (η “Κόρη μου η σοσιαλίστρια”) τριγυρνούν με ένα τεφτέρι στο οποίο σημειώνουν τις αξιολογικές τους κρίσεις, ενώ οι μαθητές καλούνται να διαδραματίσουν ρόλο κομπάρσου στο επιλεγμένο & “μιλημένο” καστ
ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ = ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ
Νέα Μορφή Ερωτήματος 2ου. Ε, οκ, αφού πρόκειτα για μία μοναδική παράσταση, θα δοθεί και θα τελειώσει...
Καταρχάς. Η “αξιολόγηση” από υποτιθέμενο “μονόπρακτο”, μετατράπηκε σε ατελείωτο σίριαλ. Ήδη έχει ξεκινήσει για δεύτερη φορά σε κάποιες/ους συναδέλφισσες/φους, έχει νομοθετηθεί η επαναληψιμότητά της, και φυσικά έχει πολλά στάδια (εσωτερική, εξωτερική, Α1, Α2, Β1, Β2).
Άλλωστε ο σκοπός κάθε κατάστασης ορίζεται αποκλειστικά και πλήρως από το δημιουργό της. Η τοποθέτηση σύμφωνα με την οποία “αν κάποιο ποσοστό αξιολογούμενων δεν αξιολογείται αρνητικά, τότε η διαδικασία δεν έχει τελεστεί σωστά” είναι γνωστή. Γνωστές είναι επίσης και οι σκέψεις οι προσλήψεις να γίνονται από τους/ις διευθυντές/τριες, δηλαδή από αξιολογητές….
Ο δε πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης δήλωσε ανοιχτά ότι στοχεύει στην κατάργηση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων και ξεκαθάρισε ότι η αναθεώρηση του σχετικού άρθρου του συντάγματος που την απαγορεύει θα γίνει το συντομότερο δυνατό. Σε μια κίνηση μάλιστα ισχυρής σημασιολογίας η δήλωση έγινε την ίδια μέρα που παραδόθηκε στην Χρύσα Χότζογλου η εντολή δυνητικής αργίας της.
Συμπέρασμα 1ο. Σε αφορούν συναδέλφισσα/φε η δυνητική απόλυση της Χρύσας, η απειλή απόλυσης του Δημήτρη και του Ακρίτα. Σε αφορούν επίσης οι 2500 κλήσεις σε απολογία συναδέλφων/φισσών.
- Γιατί είσαι η/ο επόμενος/η
- Γιατί το σχολείο που χτίζουν δεν χωράει τα παιδιά του λαού, τα δικά σου παιδιά.
- Γιατί είναι ένα σχολείο χωρίς εκπαιδευτικά δικαιώματα για στους/τις μαθητές/τριες, χωρίς εργασιακά στις/τους καθηγήτριες/τές και χωρίς δημοκρατικά δικαιώματα σε κανέναν,μία ….
- Γιατί αν η απόλυση/αξιολόγηση περάσει, αν ο διευθυντής γίνει διευθυντής με Δ, το σχολείο θα ανήκει στο παρελθόν ή ισοδύναμα, στο μέλλον της ανοιχτής τρομοκρατίας των εργαζομένων και των μαθητών του!
Αυτή η κατάσταση δεν προέκυψε εν μία νυκτί. Οικοδομούνταν χρόνια. Όλες οι κυβερνήσεις του συστήματος, όλα τα στελέχη του, υπονόμευαν βήμα το βήμα τη δημόσια εκπαίδευση, το δικαίωμα στην εργασία, στη μόρφωση…
Στον κλάδο επιβάλλονταν από τον κυβερνητικό “συνδικαλισμό” (του βύσματος, του βολέματος, των εκπροσώπων σε κρατικά όργανα, ΠΥΣΔΕ, ΚΥΣΔΕ και κακό συναπάντημα) η ακινησία. Όταν κατάφερνε να κινηθεί, περιορίζονταν από πολιτικές λογικές και δυνάμεις στη στενωπό της νομικής οδούς, οριοθετούνταν από τα στενά όρια του “αγώνα” δια αντιπροσώπων, και καθίσταντο εξαρτημένος της προσμονής εύκολων λύσεων.
ΘΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ
ΜΕ ΑΓΩΝΑ ΜΑΖΙΚΟ
ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΛΑΟ ΓΙΑ ΔΗΜΟΣΙΟ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΣΧΟΛΕΙΟ
Τελικό Συμπέρασμα. Το δίλημμα έχει τεθεί και είναι αμείλικτο. Είτε θα βαδίσουμε τον επίπονο, και εν πολλοίς αχαρτογράφητο, δρόμο αναζήτησης νέων τρόπων πάλης, αφήνοντας στην άκρη “περπατημένες”, είτε θα αποδεχτούμε τον επιβαλλόμενο μονόδρομο ο οποίος ωθεί εμάς, τα παιδιά μας και τις λαϊκές ανάγκες εκτός σχολείου.
Η δύναμή μας βρίσκεται στο διπλανό μας, στις συνελεύσεις μας και στα πρωτοβάθμια σωματεία μας. Αυτά όμως δεν αποτελούν παρά “αδειανό πουκάμισο” όταν είναι κατειλημμένα από κυβερνητικούς συνδικαλιστές/τριες (διευθυντές - αξιολογητές που παραπέμπουν συναδέλφους/φισσες στα πειθαρχικά και γνωμοδοτούν για απολύσεις) και κενές καρέκλες. Στις περιπτώσεις που τα θεσμοθετημένα όργανα κωλυσιεργούν δεν μπορούμε να τα περιμένουμε να μεταλλαχθούν. Όπου απαιτείται άλλη μορφή, άλλη δομή για να επιτευχθεί μαζική ενεργητική συμμετοχή, όποιος/α εμποδίζει την ανάπτυξή της, εξυπηρετεί την υποταγή. Δεν θα αφήσουμε καμία γραφειοκρατεία να σταθεί εμπόδιο στο να εκφραστεί μαζικά η αγωνία των συναδελφισσών/φων.
Το κρίσιμο ζήτημα είναι να πείσουμε τους εαυτούς μας, τους συναδέλφους/φισσες μας και την κοινωνία ολάκερη, πως το γάντι που πέταξε η κυβέρνηση θα το σηκώσουμε, το φόβο που προσπαθούν να σπείρουν θα τους τον επιστρέψουμε, οργανωμένα και μαζικά.
Δεν τελειώσαμε συνάδελφοι και συναδέλφισσες, η πάλη για Δημόσιο και Δωρεάν Σχολειό για τα παιδιά του λαού είναι παρούσα και θα νικήσει!
Λεωνίδας Σαμαράς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου