Ζητήματα απεργίας, διεκδίκησης και πάλης

Κάθε απεργία είναι μέρα ελευθερίας για κάθε εργαζόμενο. Τη μέρα αυτή δεν πουλάει την εργατική του δύναμη σε κανέναν εργοδότη, δεν παρέχει κανενός είδους υπηρεσίες στον συλλογικό καπιταλιστή, δηλαδή στο κράτος. Όταν δεν υπάρχει εργαζόμενος να εκμεταλλευτεί, ο εργοδότης δεν κερδίζει. Κάθε απεργία αποδεικνύει πως «οι από κάτω», μπορούν να ζήσουν χωρίς «τους από πάνω» και ότι «οι από πάνω» είναι εκείνοι που δεν μπορούν χωρίς «τους από κάτω». Με την απεργία και τη διαδήλωση εργαζόμενοι δείχνουν τη δύναμη, την αποφασιστικότητα και την ενότητά τους. Οι απεργοί δεν χάνουν μεροκάματο. Κερδίζουν μια μέρα για τους ίδιους και για την τάξη τους.

Κάθε απεργία τη μετράμε με τα δικά της μέτρα. Ο ξεσηκωμός στις 28 Φλεβάρη δεν είναι κάτι που συμβαίνει κάθε μέρα. Είναι ένας σταθμός της πάλης του λαού, επηρέασε τις πολιτικές εξελίξεις και πάνω απ’ όλα επέδρασσε πάνω στις μάζες που ξεσηκώθηκαν. Όλες οι κινητοποιήσεις, οι διαδηλώσεις και οι απεργίες που ακολούθησαν, δείχνουν πως άφησε θετικές παρακαταθήκες που δεν σβήνουν τόσο εύκολα. Βασικό, ότι έσπειρε τις αμφιβολίες για το σύστημα και τους θεσμούς του, πως τα εκατομμύρια που βγήκαν στους δρόμους, πήραν ικανοποίηση και αισιοδοξία όταν διαπίστωσαν πως δεν είναι κανείς μόνος του.

Η γενική απεργία στις 9 του Απρίλη δεν θα είναι το τέλος των κινητοποιήσεων για φέτος και από Σεπτέμβρη βλέπουμε… Υπάρχουν επίδικα σημαντικά, που δεν προσπερνιούνται εύκολα. Που θα συνεχίζουν να ζορίζουν τις ηγεσίες, θα κρατούν σε ετοιμότητα τους αγωνιστές και θα αναγκάζουν τα σωματεία να δρουν.

Η συναυλία αλληλεγγύης και οικονομικής ενίσχυσης του αγώνα ενάντια στις διώξεις και τις απολύσεις που ακολουθεί μετά τη διαδήλωση, στέλνει από τώρα μήνυμα πως οι ομοσπονδίες και τα σωματεία χρωστούν μια απεργία για την αργία της Χρύσας της Χοτζόγλου. Δεν μπορεί στα σοβαρά να θεωρούν πως θα τους εμπιστευτούμε να διεκδικήσουν αυξήσεις στους μισθούς μας, όταν «τρώνε» τις διώξεις και την αργία της Χρύσας προκλητικά. Έτσι και αλλιώς δεν ζούμε σε εποχή διαπραγματεύσεων. Πρέπει να παλέψουμε σκληρά για να λέμε ότι πήραμε αυξήσεις.

Η αργία της Χρύσας πρέπει να ανακληθεί και να αποτραπεί η απόλυσή της. Αν η κυβέρνηση την απολύσει, θα πετύχει μια μεγάλη νίκη η ίδια, θα υποστούν μια σοβαρή ήττα όλοι οι εργαζόμενοι, θα πάνε πίσω όλα τα μέτωπα πάλης, θα πάει πίσω κάθε διεκδίκηση. Η πρώτη απόλυση μετά τη χούντα για συνδικαλιστικούς λόγους, θα είναι ένα σοβαρό χτύπημα στο δικαίωμα στη δουλειά και στις ελευθερίες. Θα ακολουθήσει η απόλυση του αγωνιστή αναπληρωτή Δημήτρη Χαρτζουλάκη, που διώκεται για το ίδιο ζήτημα, γεγονός που θα έπρεπε να είχε ήδη ξεσηκώσει όλους τους αναπληρωτές-συμβασιούχους.

Η δυνητική αργία πρέπει να παρθεί πίσω γιατί είναι άδικη, εκδικητική, εξοντωτική και προκλητική. Γιατί το δικαίωμα στη δουλειά είναι δικαίωμα στη ζωή και δεν πρέπει καμιά κυβέρνηση, κανένας θεσμός και κανένα δικαστήριο να τη στερούν σε όποιο τους ενοχλεί επειδή αγωνίζεται.

Η αξιολόγηση, τα πειθαρχικά και η αργία, δεν απασχολούν τις συνδικαλιστικές ηγεσίες. Αυτό αυξάνει τις υποχρεώσεις εκείνων που τα θεωρούν σημαντικά. Οι εκπαιδευτικοί αλλά και όλοι οι εργαζόμενοι πρέπει, άμεσα, να κάνουν γενικές συνελεύσεις. Δεν μπορούν οι αποφάσεις για τόσο σημαντικά ζητήματα να αφήνονται στον συσχετισμό των Διοικητικών Συμβουλίων. Όχι ότι δεν έχουν αξία και μάλιστα σημαντική. Το πρόβλημα είναι πως τα συνδικαλιστικά όργανα λειτουργούν με όρους κοινοβουλίου. Εκλογές κάθε δυο χρόνια και οι αποφάσεις στους εκπροσώπους. .

Σε όλα τα ζητήματα, θα χρειαστεί να συγκρουστούμε με εχθρούς μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα και λαθεμένες λογικές και τακτικές. Η κεντρική μάχη με τον αντίπαλο απαιτεί οργάνωση και σωστή στόχευση για να κερδηθεί!

 Όλοι στους δρόμους! Να θυμόμαστε πως το δίκιο βγαίνει μέσα από τις γροθιές!

Β.Δ.