«ΠΑΡΑΠΕΜΠΟΝΤΑΙ ΛΟΓΩ ΑΠΟΥΣΙΩΝ»: ΜΑΘΗΤΕΣ ΧΑΝΟΥΝ ΤΗ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ

«ΠΑΡΑΠΕΜΠΟΝΤΑΙ ΛΟΓΩ ΑΠΟΥΣΙΩΝ»: ΜΑΘΗΤΕΣ ΧΑΝΟΥΝ ΤΗ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΕΝΟΣ ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΘΕΝΤΟΣ ΜΑΘΗΤΙΚΟΥ ΣΦΑΓΕΙΟΥ

Στις 28/5, στα Γυμνάσια όλης της χώρας έγινε ο προβλεπόμενος Σύλλογος Διδασκόντων για τα αποτελέσματα φοίτησης. Όπως ήταν αναμενόμενο, οι εκπαιδευτικοί ήρθαν αντιμέτωποι με την αποκαλυπτική εικόνα ενός μεγάλου αριθμού μαθητών που ξεπέρασαν το όριο των 50 αδικαιολόγητων απουσιών ενώ σε πολλές περιπτώσεις, οι συνολικές τους απουσίες δεν ξεπερνούσαν τις 114. Η επαναφορά της διάκρισης δικαιολογημένων – αδικαιολόγητων απουσιών, με μείωση μάλιστα του ορίου αδικαιολόγητων σε σχέση με το παρελθόν,  ήταν μία από τις «φαεινές» με τις οποίες μας βομβάρδισε το Υπουργείο Παιδείας στην αρχή της φετινής σχολικής χρονιάς, μαζί με ένα συνολικό «πακέτο» αυστηροποίησης ποινών και κανονισμών.

Το «νέο ποινολόγιο» (ΦΕΚ 2531/2024) πλασαρίστηκε στα ΜΜΕ ως λύση δια πάσα σχολική νόσο, ενώ στην αρχή της σχολικής χρονιάς τα δελτία ειδήσεων ανακοίνωναν ανελλιπώς τον ημερήσιο αριθμό …αποβολών.   Το νέο πλαίσιο περιλαμβάνει, εκτός από την αλλαγή στις απουσίες, ωριαίες αποβολές που δεν μπορεί να δικαιολογήσει ο Σύλλογος Διδασκόντων, επαναφορά της πενθήμερης αποβολής (και για χρήση κινητού στο σχολείο), αποκλεισμό από εκδηλώσεις και εκδρομές, ευκολότερη αλλαγή τμήματος ή ακόμα και σχολικού περιβάλλοντος. Τα αποτελέσματά του, καλούνται να διαχειριστούν αυτές τις μέρες οι εκπαιδευτικοί της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, και τα πρώτα «παρατράγουδα» έχουν αρχίσει να καταγράφονται (βλ. περίπτωση 2^ου ΕΠΑΛ Λαμίας). Σε κάθε περίπτωση, οι συνέπειες στη σχολική καθημερινότητα είναι εμφανείς σε οποιονδήποτε έχει την ελάχιστη επαφή με το δημόσιο σχολείο.

Από τη μια, είναι σαφές ότι η γενική αυστηροποίηση και η μείωση του ορίου των αδικαιολόγητων απουσιών (στις οποίες συμπεριλαμβάνονται οι αποβολές) έχει καθαρά ταξικό χαρακτήρα και πλήττει τα πιο ευάλωτα παιδιά. Τα παιδιά που ξυπνάνε μόνα τους επειδή οι γονείς τους εργάζονται, τα παιδιά που αναλαμβάνουν ευθύνες όπως π.χ. να πηγαίνουν τα μικρότερα αδέλφια τους στο σχολείο, τα παιδιά που βιώνουν την βία, την φτώχεια, την παραμέληση των αναγκών της εφηβείας. Στις αδιέξοδες και αυτοκαταστροφικές πολλές φορές αντιδράσεις τους, η απάντηση του συστήματος είναι ακόμα μεγαλύτερες τιμωρίες. Κι ας είναι γνωστό εδώ και αιώνες: Ο αυταρχισμός και η καταστολή δεν τα βοηθάει. Τα μέτρα της κυβέρνησης δεν έχουν σκοπό να τα …συνετίσουν. Έχουν σκοπό – και μάλιστα καλά σχεδιασμένο – να τα πετάξουν με τις κλωτσιές έξω από την σχολική διαδικασία, στο περιθώριο της κοινωνίας, στα Τεχνικά Γυμνάσια – αναμορφωτήρια που ετοιμάζουν γι’ αυτά, στον εργασιακό μεσαίωνα. Και ν’ αφήσουν το πεδίο ελεύθερο για τα κάθε είδους Πρότυπα και Ωνάσεια, σχολεία αναπαραγωγής της κυρίαρχης ιδεολογίας.

Οι εκπαιδευτικοί, από την άλλη, έχουν περικυκλωθεί από παντού. Να εφαρμόσουν τις τιμωρητικές εγκυκλίους, να μετρήσουν τα δικαιολογητικά, να ενημερώσουν το myschool, τα παιδιά, τους γονείς. Και ταυτόχρονα να διατηρήσουν την ανθρωπιά τους και την όποια παιδαγωγική κατανόηση. Αλλά ο κύκλος δεν τετραγωνίζεται. Η προσπάθεια να διαχειριστούν την κατάσταση μοιάζει αδιέξοδη, δημιουργεί καθημερινές εντάσεις και συχνά στρέφει τον έναν εναντίον του άλλου. Σε ένα τέτοιο καταθλιπτικό κλίμα επιχειρούν να μας εγκλωβίσουν. Αυτός είναι ο στόχος της αξιολόγησης. Να εφαρμόζουμε τα ποινολόγια και τις τράπεζες θεμάτων, να περνάμε τις απουσίες, να διεκπεραιώνουμε τις εγκυκλίους και να σωπαίνουμε.

Αλλά οι μηχανισμοί τους δεν είναι παντοδύναμοι και το ξέρουνε. Αχρηστεύονται κάθε φορά που βγαίνουμε στον δρόμο να φωνάξουμε πως δεν θα παίξουμε τον ρόλο που μας ετοιμάζουν. Θα συνεχίσουμε να αντιστεκόμαστε στην αξιολόγηση, θα αγωνιστούμε μαζί με τους διωκόμενους συναδέλφους μας, θα υπερασπιστούμε τους μαθητές μας και θα συμμαχήσουμε μαζί τους. ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΑΘΗΤΗΣ να μην χάσει την χρονιά του εξαιτίας της βάρβαρης «αυστηροποίησης». Αυτή είναι η διέξοδος, άλλη δεν υπάρχει.