Οι Αγωνιστικές
Κινήσεις Εκπαιδευτικών χαιρετίζουμε τους συναδέλφους που συμμετείχαν, βοήθησαν
και μας στήριξαν στις εκλογές για την ανάδειξη ΔΣ της Α’ ΕΛΜΕ Δυτικής Αττικής.
Σε μια περίοδο ολομέτωπης
επίθεσης στην εκπαίδευση, όπου ξεδιπλώνεται παράλληλα μια ολάκερη βιομηχανία
διώξεων και πειθαρχικών τόσο απέναντι στους εκπαιδευτικούς όσο και συνολικά
στην κοινωνία αναδεικνύεται η αναγκαιότητα της οργάνωσης και της πάλης για την
ανατροπή της.
Σε αυτή την κατεύθυνση κινήθηκαν
όλη την προεκλογική περίοδο οι Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών, με σκοπό την
οργάνωση κεντρικού αγώνα, κόντρα στην μοιρολατρία και την ανάθεση. Η σημαντική ενίσχυση αυτής της κατεύθυνσης στις
εκλογές, και σε απόλυτο αριθμό και ποσοστά, όπως αποτυπώθηκε στο αποτέλεσμά
μας, αποτελεί θετική παρακαταθήκη που για μας πρέπει να επενδυθεί
στο ζωντάνεμα των συλλογικών διαδικασιών του σωματείου και του κινήματος. Στις
Γενικές Συνελεύσεις (που πρέπει να γίνουν το επόμενο διάστημα), στις απεργιακές
κινητοποιήσεις και στις διαδηλώσεις. Σε αυτό πρέπει να αποτυπωθεί άλλωστε
και η σημαντική αύξηση της συμμετοχής στις αρχαιρεσίες (από 378 ψήφισαν 476),
για να μην αναπαράγεται η λογική της ανάθεσης μέσα -και- στο σωματείο.
Αυτή
την λογική άλλωστε παλέψαμε να βάλουμε στους συναδέλφους όλο αυτό το διάστημα.
Και έτσι θα συνεχίσουμε!
Οφείλουμε
επίσης να διευκρινίσουμε ότι ο μόνος λόγος για τον οποίο οι Αγωνιστικές
Κινήσεις Εκπαιδευτικών δεν πήραν έδρα στο ΔΣ, είναι γιατί στην ΕΛΜΕ (όπως και
σε πολλά σωματεία δυστυχώς) ΔΕΝ χρησιμοποιείται το σύστημα της απλής αναλογικής
στην κατανομή των εδρών, αλλά ακολουθούνται οι διατάξεις του νόμου 1264. Με
βάση αυτόν ευνοούνται οι παρατάξεις οι οποίες έχουν πάρει ήδη έδρα στο ΔΣ από
την «πρώτη κατανομή», έναντι των υπολοίπων. Το αποτέλεσμα στην περίπτωσή μας
είναι οι 19 ψήφοι -υπόλοιπο άλλης παράταξης από την πρώτη κατανομή- να
δικαιούνται μια έδρα στο ΔΣ έναντι των 25 (!). Πρόκειται φυσικά για έναν νόμο
που η εφαρμογή του στα σωματεία -πέραν των άλλων- νοθεύει την θέληση και την
ψήφο των συναδέλφων.
Έχουμε
πολλά και σημαντικά μέτωπα πάλης μπροστά μας. Αφορούν την καθημερινότητα και τα
δικαιώματά μας στα «μικρά» μεγάλα ζητήματα. Για αυτό απαιτείται το
δυνάμωμα της συλλογικής πάλης ως τη μόνη
διέξοδο απέναντι στην επίθεση που δεχόμαστε! Αυτό δείχνουν άλλωστε και οι
επίμονες αγροτικές κινητοποιήσεις και τα μπλόκα. Για αυτό η συζήτηση για την
προετοιμασία και την οργάνωση ενός κεντρικού απεργιακού αγώνα του κλάδου πρέπει
να ανοίξει άμεσα το επόμενο διάστημα. Στις Γενικές Συνελεύσεις στις συλλογικές
διαδικασίες και στους δρόμους του αγώνα! ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου