Το αυγό του φιδιού είναι κλούβιο!

 (Με αφορμή αρθρογραφία μέλους της παράταξης ΜΑΖΙ)

της Βαγγελιώς Δερμιτζάκη και  Μαρίας Σακελλάρη, μέλη των Αγωνιστικών Κινήσεων Εκπαιδευτικών του συλλόγου Π.Ε. «Αλ. Δελμούζος»

Η ξενόδουλη συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, πιστή στις εντολές των αφεντικών της, κλιμακώνει την επίθεσή της ενάντια στο λαό με στόχο να τον υποτάξει στην εξαθλίωση, τη φτώχια και την εξάρτηση. Το αστικό σύστημα για να πετύχει τους στόχους του φασιστικοποιείται. Ξεβράζει από τα σπλάχνα του όλη την ιδεολογική σαπίλα του ρατσισμού, του αντικομμουνισμού, της «τάξης και ηθικής», της «πάταξης της ανομίας», της «θεωρίας των δύο άκρων», της θεωρίας του «αριστεροχουντισμού» και άλλων αντιδραστικών ιδεολογημάτων.

Κάποιοι εκτιμούν πως είναι η κατάλληλη περίοδος να δώσουν εξετάσεις στους ανωτέρους τους, μπας και χρησιμοποιηθούν στα ποικίλα τάγματα εφόδου που χρειάζεται το σύστημα για να πετύχει τους στόχους του. Έχουν διακινηθεί διάφορα κείμενα στο σύλλογό μας, που το περιεχόμενό τους αποκαλύπτει από τη μια τις αντιδραστικές ιδεολογικές αρχές των αρθρογράφων, συγκαλυμμένες πίσω από ανεξάρτητες συνδικαλιστικές προβιές και από την άλλη τις επικίνδυνες πρακτικές τους. Τελευταία, η παράταξη ΜΑΖΙ(αυτοαποκαλούμενη «ανεξάρτητη» μετάλλαξη της ΔΑΚΕ) διαγωνίζεται στην ιδεολογία και την πρακτική του συστήματος με την αρθρογραφία μέλους της, που την εκπροσωπεί στο ΔΣ του συλλόγου Π.Ε.«Αλ. Δελμούζος»

Από τα γραπτά, υπογεγραμμένα πάντα με τη συνδικαλιστική ιδιότητα, ξεπηδάει όλη η προπαγάνδα του συστήματος στην πιο χοντροκομμένη εκδοχή της (βλ. ειδήσεις των οκτώ). Έτσι, σε άρθρο με αφορμή τον μεγαλειώδη αγώνα της Χαλυβουργίας, ανερυθρίαστα προτείνεται ο συμβιβασμός των εργατών, υποστηρίζοντας ότι για την ανεργία φταίνε οι απεργίες.  Στο τελευταίο άρθρο κατονομάζονται και στοχοποιούνται πολιτικοί χώροι και οργανώσεις της αριστεράς, τα μέλη των οποίων ταυτίζονται με εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου και τους φασίστες. Αναπαράγεται με διάφορους τρόπους το γνωστό ακροδεξιό σύνθημα για το «τέλος των κομμάτων και των πολιτικών» που τα κλαδιά του βρίσκονται στον ιδεολογικό απόπατο της 7ετούς χούντας και οι ρίζες του στα βρόμικα νερά του μεσοπολέμου που πότισαν το φασισμό.

Η τρικυμία των γραπτών δεν μπορεί να συγκαλύψει την παραχάραξη και τη διαστρέβλωση της πραγματικότητας. Οι ασυναρτησίες του λόγου είναι η βάση των επιχειρημάτων που ξεβράζουν τις αντιδραστικές απόψεις. Η απέχθεια, τάχα, ενάντια στη βία, είναι η απέχθεια του Πάγκαλου στις βρισιές και τα γιαούρτια που δέχθηκε και των υποστηριχτών της άθλιας συγκυβέρνησης που δικαιολογούν την άγρια βία του συστήματος ουρλιάζοντας ταυτόχρονα «καταγγέλλουμε τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται».

Για τον Τσε Γκεβάρα, τι να πούμε. Στη Βολιβία ο αγωνιστής έπεσε νεκρός και στην Ελλάδα έπεσε… ξερός! Η δε Ιστορία έμεινε σύξυλη από τις γνώσεις του αρθρογράφου.

Ο αρθρογράφος της παράταξης ΜΑΖΙ δίνει κι άλλες εξετάσεις. Διαγωνίζεται στη δυνατότητα να συλλέγει πληροφορίες. Δεν ξέρουμε αν κάποιες τού  τις έχει παραχωρήσει η ΠΑΣΚ από το αρχείο που διαθέτει ή είναι καρπός αποκλειστικά της δικιάς του έρευνας. Έτσι, ξέρει τι πληρώνει στην εφορία κάποιος, αν κάνει δεύτερη δουλειά και δεν αρκείται στον παχυλό μισθό του εκπαιδευτικού, πού πίνει τον καφέ του ή το τσάι του, πού και ποιοι συχνάζουν σε οβελιστήρια και για ποιο λόγο. Όλες δε τις προσωπικές πληροφορίες (που φυσικά τις διασκευάζει και τις παρουσιάζει όπως θέλει) τις χρησιμοποιεί με αγαθό(!) τρόπο για πολιτική αντιπαράθεση. Θα αρκούσε, κατά την ταπεινή μας γνώμη, μόνο η παράγραφος που αναφέρεται σε προσωπικά δεδομένα συναδέλφων για να χαθεί κάθε εκτίμηση για τον αρθρογράφο και την παράταξη που τον στηρίζει. Σίγουρα, τις πληροφορίες που συλλέγονται θα τις ζήλευαν οι «Ράμπο της εφορίας» και οι οικονομικοί σύμβουλοι της τρόικας. Όμως, οι γκεμπελικές μέθοδοι συλλογής και χρησιμοποίησης προσωπικών δεδομένων και μάλιστα από εκπροσώπους εργαζομένων του συλλόγου μας, είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό φαινόμενο. Αποσκοπούν στην εξόντωση της αντίπαλης παράταξης μέσω της προβοκάτσιας, στη δημιουργία κλίματος  καχυποψίας και στην οικοδόμηση μιας «υγειονομικής ζώνης» για να μην «μολυνθούν» οι συνάδελφοι από τις ιδέες της αριστεράς.

Όσο για τις παράγκες που αναφέρονται, ισχύει η παροιμία του λαού πως «ό,τι έχει ο καθένας στο μαγαζί του πουλάει». Οι αριστεροί δεν έχουν μάθει να κρύβονται ούτε την εποχή των ξερονησιών, των πιστοποιητικών εθνικοφροσύνης και της προπαγάνδας περί «συμμοριτοπόλεμου, κονσερβοκουτιών, εαμοβούλγαρων» ούτε φυσικά σήμερα που ανάλογου επιπέδου προπαγάνδα ξεχειλίζει από όλα τα μέσα που διαθέτει το κράτος και οι μηχανισμοί του και οι διώξεις αγωνιστών είναι ξανά στην ημερήσια διάταξη. Υπερασπιζόμαστε το λαό και τους αγώνες του, τους μετανάστες, τους άνεργους και τους απεργούς. Είμαστε κομμάτι του λαού. Ποτέ δεν κρύψαμε τις απόψεις μας, δε χαϊδέψαμε αυτιά, δεν υποχωρήσαμε στο συσχετισμό δύναμης του αντιπάλου και δε  χρησιμοποιήσαμε τους μηχανισμούς του. ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΙΠΑΛΟ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ.

Με σωματεία όπλα των εργαζομένων, με την απεργία και τη διαδήλωση θα κερδίσουμε τη ζωή μας. Η προοπτική του λαού βρίσκεται στους αγώνες!

Βαγγελιώ Δερμιτζάκη, Μαρία Σακελλάρη