Αντίσταση - οργάνωση – αγώνας

Μόνιμη και σταθερή δουλειά, μισθοί, ασφάλιση-περίθαλψη, σπουδές, ελευθερίες ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!

Με σωματεία όργανα αντίστασης και διεκδίκησης ενάντια στην υποταγή, τη συνδιαχείριση και το συμβιβασμό

Δευτέρα 10 Ιουνίου 2013

Για την αποπροσανατολιστική φασαρία σε σχέση με την απόφαση του ΠΥΣΔΕ

ΓΙΑ ΕΛΜΕ ΠΕΙΡΑΙΑ 2: 

Οι αγώνες φεύγουν – οι εικονικοί «αγώνες» στα ΠΥΣΔΕ έρχονται

Είναι κρίμα κάποιες παρατάξεις της αριστεράς να κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν τι συμβαίνει την περίοδο που ζούμε και να συνεχίζουν να κάνουν τη δουλειά όπως την ήξεραν και τις βόλευε.
Ας εξηγηθούμε: Η επίθεση του συστήματος και της κυβέρνησής του είναι ολομέτωπη. Έχει βγει με τα γιαταγάνια και παίρνει κεφάλια, στηριζόμενη στην άγρια τρομοκρατία των δυνάμεων καταστολής και στο φόβο της ανεργίας. Η επίθεση αυτή δεν αντιμετωπίζεται με παζάρια, αλλά με μετωπική σύγκρουση του κινήματος απέναντι σε αυτήν την πολιτική. Αυτός ήταν και ο λόγος που η παράταξή μας (και στο πλαίσιο της Ενότητας Αντίστασης Ανατροπής στην οποία συμμετέχουμε) κάλεσε τους συναδέλφους σε ψήφιση της απεργίας και σπάσιμο της επιστράτευσης κόντρα στα συνδικαλιστικά μικροπολιτικά παιχνίδια και τις κωλοτούμπες που έκαναν άλλες δυνάμεις της αριστεράς (μαζί με τις δυνάμεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού), με τα γνωστά θλιβερά αποτελέσματα στο φιάσκο της ΓΣ των προέδρων των ΕΛΜΕ.
• Ο εργατοπατερισμός νίκησε όμως για την ώρα. Ποια είναι η συνέχεια, λοιπόν; Τι πρέπει να γίνει από δω και πέρα; Πρέπει να βγάλουμε τα αναγκαία συμπεράσματα και να αποφασίσουμε ότι πρέπει να συγκροτήσουμε αγώνες ενάντια στην αντιδραστική πολιτική, αγώνες που μπορεί να είναι και κόντρα στη «νομιμότητα» του συστήματος αλλά και τον εργατοπατερισμό; 
• Ή, μήπως, πρέπει να συνεχίσουμε να ελπίζουμε ότι θα διασωθούμε από παζάρια που θα γίνουν στα κρατικά όργανα διοίκησης; Ότι θα μας σώσει «ο περιφερειάρχης που είναι από τον Πειραιά», «ο αιρετός που είναι αριστερός» και άλλα διαλεχτά παραμύθια;
Σε πρόσφατη συνεδρίαση του ΠΥΣΔΕ, μετά από απαίτηση της ΕΛΜΕ αλλά και πρόταση στο ΠΥΣΔΕ του αιρετού του ΠΑΜΕ, βγήκε μια απόφαση ότι «δεν υπάρχουν πλεονάζοντες εκπαιδευτικοί στο ΠΥΣΔΕ Πειραιά». Γεγονός θετικό αλλά με πραγματική σημασία περιορισμένων ορίων: Το Υπουργείο μπορεί μέσω του Survey να προχωρήσει κεντρικά στην εφαρμογή των αποφάσεών του. Αυτό σημαίνει ότι ο κλάδος είναι ΞΑΝΑ μπροστά στην ανάγκη να δώσει κεντρική μάχη με απεργίες και διαδηλώσεις για να μην περάσει η πολιτική των συμπτύξεων, των απολύσεων, των υποχρεωτικών μεταθέσεων, της διάλυσης της δωρεάν παιδείας.
Αν το πράγμα έμενε στη θετική αποτίμηση του γεγονότος, πάει καλά. Αλλά αυτή η απόφαση του ΠΥΣΔΕ (την οποία στήριξε και ο αιρετός της ΔΑΚΕ αλλά και διορισμένο μέλος του ΠΥΣΔΕ – τόσο επαναστατική!) έχει αποτελέσει το 50% της προεκλογικής εκστρατείας του ΠΑΜΕ για τις εκλογές της Δευτέρας! 
Δε μας ενδιαφέρει ούτε μας εκπλήσσει η χωρίς πολιτικούς όρους ψηφοθηρία. Αυτό, όμως, που είναι επικίνδυνο είναι ο πολιτικός αποπροσανατολισμός που δημιουργεί αυτού του είδους η παρέμβαση. Η χρησιμοποίηση του τρόμου που υπάρχει στους συναδέλφους για να τους δοθούν ψεύτικες ελπίδες ότι θα τους ζώσουν τα παζάρια στο ΠΥΣΔΕ. Είναι ο ίδιος αποπροσανατολισμός που δημιουργεί η ΟΛΜΕ, η οποία σιγοντάρει εδώ και χρόνια την αντικατάσταση του κινήματος αντίστασης από βροχή δικαστικών προσφυγών. Είναι η σύγχυση που δημιουργείται στους συναδέλφους γύρω από τον πραγματικό ρόλο των ΠΥΣΔΕ (τα οποία είναι όργανα προώθησης της κρατικής πολιτικής) αλλά και την ίδια τη φύση των κρατικών μηχανισμών. Τους οποίους, άραγε, σύμφωνα με αυτόν τον τρόπο παρέμβασης «θα πρέπει να τους κερδίσουμε για να λειτουργήσουν προς όφελός μας»; Είναι πραγματικά μια λογική (του και καλά «αγώνα από τα μέσα») που βρίσκεται στον πυρήνα της θεώρησης του ΣΥΡΙΖΑ.
Ας τα σκεφτούν όλα αυτά οι συνάδελφοι του ΠΑΜΕ, την επόμενη φορά που στη συνέλευση θα μας πουν για αντιπαράθεση με το αστικό κράτος. Και με τον «αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ» δε γίνεται. Και με τη συνδιοίκηση και με τους αγώνες δε γίνεται. Ή, μήπως, η στάση τους στην πρόσφατη απόπειρα απεργίας και η άποψη που διακινούσαν σε όλη την Ελλάδα (από στόμα σε στόμα και όχι καθαρά και δημόσια) ότι «την επιστράτευση δεν μπορούν να τη σπάσουν μόνοι τους οι εκπαιδευτικοί» κολλάνε απόλυτα με την πλαστή διέξοδο των «αγώνων» στα ΠΥΣΔΕ; 
  • Τα ΠΥΣΔΕ είναι όργανα εφαρμογής της κρατικής πολιτικής - Η συνδιοίκηση είναι μια απάτη, είναι η άλλη όψη του κυβερνητισμού και της συνδιαλλαγής με τον αντίπαλο.
  • Κόντρα σε αυταπάτες, αποπροσανατολισμούς, στη λογική της ανάθεσης και των σωτήρων!
  • Δε μας σώζει τίποτα εκτός από τους αγώνες μας – αυτούς να οργανώσουμε!
  • Στο δρόμο της σύγκρουσης: Ενισχύουμε ψηφίζουμε Ενότητα Αντίστασης Ανατροπής

deltioake.blogspot.com
 7/6/2013
Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών

Δεν υπάρχουν σχόλια: