Από τη φετινή σχολική χρονιά αρχίζουν να λειτουργούν τα 800 δημοτικά σχολεία με Ενιαίο Αναμορφωμένο Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα(ΕΑΕΠ). Αρχικά, το Υπουργείο(ΥΠΔΒΜΘ) είχε προτείνει σε 200 σχολεία να λειτουργούν ως πολιτικά αυτού του τύπου αλλά μόνο 60-70 το αποδέχτηκαν. Στη συνέχεια, το Υπουργείο παρακάμπτοντας, ως όφειλε, τις αρνητικές αποφάσεις των συλλόγων διδασκόντων αυτών των σχολείων προχώρησε σε υπουργική απόφαση στα τέλη Μάη. Η απόφαση επέβαλε την εφαρμογή του θεσμού σε 800 δημοτικά σχολεία καταρρίπτοντας, έτσι, στην πράξη τις αυταπάτες και αριστερών συνδικαλιστικών δυνάμεων για τον αποφασιστικό χαρακτήρα των θέσεων των συλλόγων διδασκόντων σε ζητήματα εκπαιδευτικής πολιτικής.
• Τι αλλάζει για τους μαθητέςΜε βάση το νέο ωρολόγιο πρόγραμμα αυτών των σχολείων η λήξη του υποχρεωτικού ωραρίου επεκτείνεται για όλες τις τάξεις μέχρι τις 2μμ, με καθημερινά επτάωρα από την Α΄ μέχρι και την ΣΤ΄ δημοτικού. Σε αυτά τα 7ωρα εισάγονται νέα γνωστικά αντικείμενα και αυξάνονται οι διδακτικές ώρες κάποιων μαθημάτων. Οι γονείς μπορούν να επιλέξουν είτε την αποχώρηση των παιδιών τους στις 2μμ είτε να συνεχίσουν στο ολοήμερο πρόγραμμα, μειωμένο, όμως, κατά δυο διδακτικές ώρες περιορίζοντας ,έτσι, δραματικά τη δυνατότητα προετοιμασίας και μελέτης των μαθητών για την επόμενη μέρα.
Με βάση αυτές τις αλλαγές στην Α΄ και Β΄ τάξη διδάσκονται 11 γνωστικά αντικείμενα, 13 στη Γ΄ και Δ΄ τάξη, 15 στην Ε΄ και ΣΤ΄ τάξη και το εκπαιδευτικό έργο κατανέμεται σε 7 διαφορετικούς εκπαιδευτικούς ακόμα και από την Α΄ τάξη!
Οι ώρες διδασκαλίας αυξάνονται από 828 σε 1274 ετησίως για τα παιδιά 7 έως 8 ετών και από 889 πάλι σε 1274 για τα παιδιά 9 έως 10 ετών. Ο μέσος όρος στις χώρες του ΟΟΣΑ είναι 769 και 810 αντίστοιχα και στην ΕΕ 781 και 822.Το περίφημο ,μάλιστα ,φιλανδικό εκπαιδευτικό μοντέλο προβλέπει 24 ώρες διδασκαλίας εβδομαδιαίως σε αντίθεση με τις 35 που προβλέπει το νέο πρόγραμμα των 800 δημοτικών σχολείων.
Αξίζει να σημειωθεί πως και το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, καταρχήν, απέρριψε αυτό το ωρολόγιο πρόγραμμα. Στη συνέχεια ,υποχρεώθηκε να το υιοθετήσει με την επισήμανση ότι δεν έχει δικαίωμα να κρίνει τις αποφάσεις του Υπουργείου.
Η εικόνα είναι ξεκάθαρη. Οι μαθητές στα 800 «νέα» δημοτικά σχολεία επιβαρύνονται με ένα εξοντωτικό πρόγραμμα καθημερινού υποχρεωτικού 7ωρου για όλες τις τάξεις επιβάλλοντας ανυπόφορους ρυθμούς εντατικοποίησης στη νέα σχολική πραγματικότητα.
Τα γνωστικά αντικείμενα που προστίθενται δεν έχουν σκοπό την όποια γενική γνώση αλλά ευθυγραμμίζονται με την ανάγκη απόκτησης ορισμένων μόνο βασικών δεξιοτήτων και κατάρτισης (ανάγνωση, γραφή, αρίθμηση, στοιχεία ξένων γλωσσών, χρήση υπολογιστών) ώστε οι μαθητές να προετοιμαστούν για ένα σκληρό μέλλον εργασιακής ανασφάλειας και περιπλάνησης μέσω της συνεχούς επανακατάρτισης. Εκθεση της ΕΕ τονίζει «την προσοχή στη σημασία της πρόσβασης των μαθητών,από την προσχολική ηλικία, στην πολυγλωσσία για την εξασφάλιση της κινητικότητας των αυριανών εργαζομένων».
Πιο συγκεκριμένα, η εισαγωγή των Αγγλικών από την Α΄ δημοτικού, τη στιγμή, δηλαδή, που το εξάχρονο παιδί αρχίζει να μαθαίνει το μηχανισμό ανάγνωσης και γραφής της μητρικής του γλώσσας, θα δημιουργήσει σύγχυση, κούραση και τελικά αποθάρρυνση.
Το Υπουργείο προπαγανδίζει τον παιγνιώδη τρόπο διδασκαλίας της ξένης γλώσσας. Πώς αλήθεια μπορεί να εξασφαλιστεί το παιχνίδι όταν υπάρχει συγκεκριμένη ύλη που πρέπει να διδαχτεί και μάλιστα σε τμήματα με 25 μαθητές; Με δεδομένη, μάλιστα, την πρόθεση του Υπουργείου να προχωρήσει σε πανελλαδικού τύπου εξετάσεις για τη χορήγηση κρατικού πιστοποιητικού γλωσσομάθειας ,το μάθημα της ξένης γλώσσας θα αναγκάσει πολλές οικογένειες να καταφύγουν στα φροντιστήρια και τα ιδιαίτερα, ακόμα και από την Α΄ δημοτικού.
Αντίστοιχα και στο μάθημα των υπολογιστών, για το οποίο υπάρχουν και σοβαροί προβληματισμοί στο κατά πόσο είναι ιατρικά ακίνδυνο εξάχρονα παιδιά να εκτίθενται στον υπολογιστή με πιθανότητες εθισμού σε αυτόν.
Η τσάντα όχι μόνο δε «θα μένει στο σχολείο», όπως προπαγανδίζει το Υπουργείο, αλλά θα πηγαίνει στο σπίτι πολύ πιο βαριά. Εκτός από τα νέα γνωστικά αντικείμενα, οι μαθητές θα πρέπει να ανταπεξέλθουν και στις, υποχρεωτικές σε όλες τις τάξεις, διαθεματικές δραστηριότητες (υγεία, διατροφή, περιβάλλον, κυκλοφοριακή αγωγή, τοπική ιστορία, τοπογεωγραφία). Την ίδια στιγμή, μειώνονται δραματικά οι ώρες προετοιμασίας για τα μαθήματα της επόμενης μέρας στην προαιρετική ζώνη του ολοήμερου, μετά τις 2μμ.
Το σχολείο, ήδη, από το δημοτικό γίνεται ακόμα πιο ταξικό και αφιλόξενο για τα παιδιά από τα φτωχά λαϊκά στρώματα και οι γονείς καλούνται να βάλουν βαθύτερα το χέρι στην τσέπη.
• Γονείς: πιο ακριβό το « νέο» σχολείοΤο Υπουργείο, με προκλητική ειλικρίνεια, δήλωσε πως η λειτουργία των 800 δημοτικών σχολείων με ΕΑΕΠ «δε θα επιφέρει καμία πρόσθετη δαπάνη σε βάρος του κρατικού προϋπολογισμού».
Άραγε, θα κληθούν πάλι οι γονείς να πληρώσουν για την απαιτούμενη αλλά ανύπαρκτη υλικοτεχνική υποδομή του «νέου» σχολείου που το Υπουργείο δεν πληρώνει; Ρητορικό το ερώτημα αφού αυτό το πνεύμα θα υπηρετήσουν οι αποκεντρωμένοι και υδροκέφαλοι δήμοι του Καλλικράτη. Δηλαδή, να πληρώνει ο οικογενειακός και όχι ο κρατικός προϋπολογισμός άμεσα ή έμμεσα με νέα ανταποδοτικά δημοτικά τέλη, ακόμα και για τις στοιχειώδεις λειτουργικές δαπάνες των σχολείων. Προηγούμενος νόμος με τον οποίο λειτουργούν τα ολοήμερα (2525/97) προβλέπει την τριμερή ευθύνη χρηματοδότησης (κράτος, Τοπική Αυτοδιοίκηση και γονείς)!
Ήδη, ενώσεις συλλόγων γονέων καταγγέλλουν ότι οι επιχορηγήσεις στις σχολικές επιτροπές για τα λειτουργικά έξοδα των σχολικών μονάδων έχουν μειωθεί κατά 60% με κίνδυνο να μην μπορούν να αγοράσουν πετρέλαιο για το χειμώνα. Επίσης, επισημαίνουν ότι το αυξημένο σε ώρες λειτουργίας σχολείο απαιτεί και αυξημένες λειτουργικές δαπάνες.
Η μηδενική κρατική χρηματοδότηση του «νέου» θεσμού οδήγησε και στο να επιλεχτούν τελικά 800 αντί για 1200 περίπου που είναι συνολικά τα 12/θέσια δημοτικά σχολεία. Το Υπουργείο, αν και παρουσίασε σα βασικό κριτήριο επιλογής τη δυναμικότητα των σχολείων, περιορίστηκε στα 800 γιατί τόσο εκπαιδευτικό προσωπικό μπορούσε να εξασφαλίσει «τσάμπα» για τη στελέχωσή τους.
Ετσι, όμως, δημιουργούνται σχολεία δύο ταχυτήτων, άλλα με το παλιό και άλλα με το νέο πρόγραμμα. Το Υπουργείο, όχι τυχαία, δεν διευκρινίζει αν το πρόγραμμα αυτό θα επεκταθεί και στα άλλα σχολεία και αν ο χαρακτήρας του είναι πιλοτικός ή μόνιμος.
• Εκπαιδευτικοί: εντατικοποιημένοι και ελαστικοποιημένου ωραρίουΤαυτόχρονα, οι χιλιάδες διδακτικές ώρες των νέων γνωστικών αντικειμένων (Ξένες Γλώσσες, Υπολογιστές, Θεατρική Αγωγή-Εικαστικά-Μουσική) και της παράλληλης στήριξης καλύπτονται είτε με τη μετακίνηση -πολλές φορές υποχρεωτική- συναδέλφων από τη Β/βάθμια εκπαίδευση είτε με την πρόσληψη αναπληρωτών που θα πληρώνονται από το ΕΣΠΑ(ευρωπαϊκό κονδύλι) και θα προσλαμβάνονται, προφανώς, όσο διαρκεί η χρηματοδότηση από αυτό(μέχρι το2013). Επίσης, δε θα πληρώνονται στο τέλος κάθε μήνα γιατί με το ΕΣΠΑ τα χρήματα εκταμιεύονται δυο φορές το χρόνο! Μετά από δυόμισι μήνες από την έναρξη του σχολικού έτους είναι ακόμα απλήρωτοι και ανασφάλιστοι και με προοπτική άθλιων συμβάσεων ημερομίσθιων εκπαιδευτικών! Οι διευθύνσεις Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης κάλεσαν, μάλιστα, τους αναπληρωτές μέσω ΕΣΠΑ να υπογράψουν λευκές συμβάσεις στις οποίες δεν αναφέρονταν ο ακριβής μισθός, ο τρόπος καταβολής του, το ωράριο, ο τρόπος ασφάλισης και αναγνώρισης της προϋπηρεσίας τους! Η πρόσληψη χιλιάδων εκπαιδευτικών για να καλύψουν σταθερές ανάγκες της εκπαιδευτικής διαδικασίας με ευρωπαϊκά προγράμματα, και όχι μέσα από τον κρατικό προϋπολογισμό, είναι πρωτοφανής επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων στο δημόσιο σχολείο. Η κυβέρνηση και το Υπουργείο Παιδείας όχι μόνο δεν κατάργησε την ωρομισθία αλλά αντίθετα μετατρέπει και τους αναπληρωτές σε ωρομίσθιους. Τόσο οι συνάδελφοι αναπληρωτές όσο και οι συνάδελφοι ειδικοτήτων καλούνται σε επιμορφωτικά σεμινάρια εκτός εργασιακού ωραρίου, ακόμη και τα Σαββατοκύριακα, όχι μόνο χωρίς αποζημίωση αλλά και με δική τους οικονομική επιβάρυνση με τα έξοδα μετακίνησής και διαμονής τους!
Να σημειώσουμε, ακόμη, πως η τοποθέτηση στα 800 δημοτικά σχολεία των συναδέλφων καθηγητών έγινε χωρίς να συμπληρωθούν πρώτα τα κενά σε γυμνάσια και λύκεια. Επίσης, το Υπουργείο επέλεξε να τους καλωσορίσει στην Α/βάθμια εκπαίδευση παραβιάζοντας το διδακτικό τους ωράριο. Έτσι, όρισε -τελείως αυθαίρετα- τον αριθμό των 21 διδακτικών ωρών υποχρεωτικά για όλους, ενώ πολλοί απ’ αυτούς δικαιούνται λιγότερες ώρες με βάση τα χρόνια προϋπηρεσίας τους και το εργασιακό πλαίσιο της Β/θμιας εκπαίδευσης.
Από την άλλη, οι δάσκαλοι βλέπουν το ωράριό τους να επιμηκύνεται και να απειλούνται να μετακινηθούν είτε στην απογευματινή ζώνη του ολοήμερου, μετά τις 2μμ είτε σε άλλα σχολεία λόγω αδιάθετων δικών τους διδακτικών ωρών. Οι συνθήκες δουλειάς τους εντατικοποιούνται ακόμα περισσότερο, με πολλά ενδιάμεσα κενά, σε ένα φτηνό και ακατάλληλο κτιριακά σχολείο που απλά συνωστίζει, με επικίνδυνους για την ασφάλεια των παιδιών όρους, τους εξαντλημένους μαθητές όλων των τάξεων σε ένα καθημερινό 7/ωρο.
• Δημοτικά σχολεία μετά ΔΝΤΗ ιστορία του ολοήμερου δείχνει να επαναλαμβάνεται αλλά με πολύ χειρότερους όρους τόσο για τους μαθητές και τους γονείς τους όσο και για τους εκπαιδευτικούς.
Το 1997 η ίδρυση του ολοήμερου σχολείου λειτούργησε ως δούρειος ίππος της εισαγωγής και γιγάντωσης της ελαστικής εργασίας στην Α/βάθμια εκπαίδευση με την τοποθέτηση χιλιάδων ωρομίσθιων εκπαιδευτικών ειδικοτήτων. Τότε, το ΠΑΣΟΚ εκμεταλλεύτηκε μια υπαρκτή κοινωνική ανάγκη της ελληνικής οικογένειας για παράταση του χρόνου παραμονής των παιδιών στο σχολείο. Ανάγκη που γεννήθηκε από τις αντεργατικές πολιτικές των κυβερνήσεων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Πολιτικές που ελαστικοποίησαν και επιμήκυναν το εργασιακό ωράριο των εργαζομένων γονιών. Μόνο που στους γονείς έμεινε και η «προίκα» να πληρώνουν για τους τραπεζοκόμους, τις καθαρίστριες (που δεν επαρκούν) και τις υλικοτεχνικές υποδομές.
Όσο για τα παιδιά; Αρχισαν να εκπαιδεύονται δειλά δειλά στο αυριανό βάρβαρο εργασιακό τους μέλλον, κατάκοπα και πειθαρχημένα.
Το 2010 η ανανεωμένη, μετά ΔΝΤ, εκδοχή των 800 δημοτικών σχολείων λειτουργεί ως δούρειος ίππος για την εξάπλωση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων και στο μόνιμο προσωπικό της Α/βάθμιας εκπαίδευσης, στο ωράριο, το αντικείμενο διδασκαλίας και το μισθό τους.Η λειτουργία των 800 δημοτικών σχολείων με ΕΑΕΠ δεν ικανοποιεί καμιά κοινωνική ανάγκη και γενικεύει την οικονομική αφαίμαξη των γονιών για την παροχή στοιχειώδους πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης στα παιδιά τους.
Το σημαντικότερο, όμως, προσβάλλει τα πιο στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα των παιδιών, να μπορούν να παίζουν, να έχουν ελεύθερο χρόνο και να μη ζουν σε σχολεία-φυλακές ,όπου θα εντατικοποιούνται από τα έξι τους χρόνια. Μετεξελίσσονται, έτσι, σε μια ψυχωτική γενιά, πειθαναγκασμένη, αμόρφωτη αλλά διά βίου εκπαιδευόμενη, χωρίς κρίση και απαιτήσεις από τη ζωή τους και με αβέβαιο εργασιακό μέλλον.
• Κοινή δράση εκπαιδευτικών και γονέωνΕκπαιδευτικοί και γονείς καθημερινά εκφράζουν τη διαφωνία και δυσαρέσκειά τους απέναντι σε αυτές τις σοβαρές ανατροπές στην Α/βάθμια εκπαίδευση. Διδασκαλικοί σύλλογοι και Ενώσεις συλλόγων γονέων πρέπει να βρεθούν από κοινού και να οργανώσουν βήμα-βήμα τις αντιδράσεις τους, με τοπικές αλλά και κεντρικές συζητήσεις και κινητοποιήσεις.
Η ΔΟΕ (Διδασκαλική Ομοσπονδία),η οποία για μια ακόμα φορά σιγεί, ουσιαστικά συμφωνεί και περιορίζεται σε ακίνδυνες για την εκπαιδευτική πολιτική κριτικές σε σχέση με τις ελλειπείς υλικοτεχνικές υποδομές και τις δεσμεύσεις της υφυπουργού.
Τόσο η ΔΟΕ όσο και η ΑΣΓΜΕ ( Ανώτατη Συνομοσπονδία Γονέων Μαθητών Ελλάδας) πρέπει να πιεστούν για να παράσχουν πολιτική και οργανωτική στήριξη στους κοινούς αγώνες που πρέπει να ξεδιπλωθούν ενάντια στην οριστική διάλυση της Δημόσιας Δωρεάν Παιδείας, για την υπεράσπιση των μορφωτικών δικαιωμάτων των παιδιών και των εργασιακών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών.
Μ. Σ.
Διδασκαλικός Σύλλογος
«Αλ. Δελμούζος» Αν. Αττικής
• Τι αλλάζει για τους μαθητέςΜε βάση το νέο ωρολόγιο πρόγραμμα αυτών των σχολείων η λήξη του υποχρεωτικού ωραρίου επεκτείνεται για όλες τις τάξεις μέχρι τις 2μμ, με καθημερινά επτάωρα από την Α΄ μέχρι και την ΣΤ΄ δημοτικού. Σε αυτά τα 7ωρα εισάγονται νέα γνωστικά αντικείμενα και αυξάνονται οι διδακτικές ώρες κάποιων μαθημάτων. Οι γονείς μπορούν να επιλέξουν είτε την αποχώρηση των παιδιών τους στις 2μμ είτε να συνεχίσουν στο ολοήμερο πρόγραμμα, μειωμένο, όμως, κατά δυο διδακτικές ώρες περιορίζοντας ,έτσι, δραματικά τη δυνατότητα προετοιμασίας και μελέτης των μαθητών για την επόμενη μέρα.
Με βάση αυτές τις αλλαγές στην Α΄ και Β΄ τάξη διδάσκονται 11 γνωστικά αντικείμενα, 13 στη Γ΄ και Δ΄ τάξη, 15 στην Ε΄ και ΣΤ΄ τάξη και το εκπαιδευτικό έργο κατανέμεται σε 7 διαφορετικούς εκπαιδευτικούς ακόμα και από την Α΄ τάξη!
Οι ώρες διδασκαλίας αυξάνονται από 828 σε 1274 ετησίως για τα παιδιά 7 έως 8 ετών και από 889 πάλι σε 1274 για τα παιδιά 9 έως 10 ετών. Ο μέσος όρος στις χώρες του ΟΟΣΑ είναι 769 και 810 αντίστοιχα και στην ΕΕ 781 και 822.Το περίφημο ,μάλιστα ,φιλανδικό εκπαιδευτικό μοντέλο προβλέπει 24 ώρες διδασκαλίας εβδομαδιαίως σε αντίθεση με τις 35 που προβλέπει το νέο πρόγραμμα των 800 δημοτικών σχολείων.
Αξίζει να σημειωθεί πως και το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, καταρχήν, απέρριψε αυτό το ωρολόγιο πρόγραμμα. Στη συνέχεια ,υποχρεώθηκε να το υιοθετήσει με την επισήμανση ότι δεν έχει δικαίωμα να κρίνει τις αποφάσεις του Υπουργείου.
Η εικόνα είναι ξεκάθαρη. Οι μαθητές στα 800 «νέα» δημοτικά σχολεία επιβαρύνονται με ένα εξοντωτικό πρόγραμμα καθημερινού υποχρεωτικού 7ωρου για όλες τις τάξεις επιβάλλοντας ανυπόφορους ρυθμούς εντατικοποίησης στη νέα σχολική πραγματικότητα.
Τα γνωστικά αντικείμενα που προστίθενται δεν έχουν σκοπό την όποια γενική γνώση αλλά ευθυγραμμίζονται με την ανάγκη απόκτησης ορισμένων μόνο βασικών δεξιοτήτων και κατάρτισης (ανάγνωση, γραφή, αρίθμηση, στοιχεία ξένων γλωσσών, χρήση υπολογιστών) ώστε οι μαθητές να προετοιμαστούν για ένα σκληρό μέλλον εργασιακής ανασφάλειας και περιπλάνησης μέσω της συνεχούς επανακατάρτισης. Εκθεση της ΕΕ τονίζει «την προσοχή στη σημασία της πρόσβασης των μαθητών,από την προσχολική ηλικία, στην πολυγλωσσία για την εξασφάλιση της κινητικότητας των αυριανών εργαζομένων».
Πιο συγκεκριμένα, η εισαγωγή των Αγγλικών από την Α΄ δημοτικού, τη στιγμή, δηλαδή, που το εξάχρονο παιδί αρχίζει να μαθαίνει το μηχανισμό ανάγνωσης και γραφής της μητρικής του γλώσσας, θα δημιουργήσει σύγχυση, κούραση και τελικά αποθάρρυνση.
Το Υπουργείο προπαγανδίζει τον παιγνιώδη τρόπο διδασκαλίας της ξένης γλώσσας. Πώς αλήθεια μπορεί να εξασφαλιστεί το παιχνίδι όταν υπάρχει συγκεκριμένη ύλη που πρέπει να διδαχτεί και μάλιστα σε τμήματα με 25 μαθητές; Με δεδομένη, μάλιστα, την πρόθεση του Υπουργείου να προχωρήσει σε πανελλαδικού τύπου εξετάσεις για τη χορήγηση κρατικού πιστοποιητικού γλωσσομάθειας ,το μάθημα της ξένης γλώσσας θα αναγκάσει πολλές οικογένειες να καταφύγουν στα φροντιστήρια και τα ιδιαίτερα, ακόμα και από την Α΄ δημοτικού.
Αντίστοιχα και στο μάθημα των υπολογιστών, για το οποίο υπάρχουν και σοβαροί προβληματισμοί στο κατά πόσο είναι ιατρικά ακίνδυνο εξάχρονα παιδιά να εκτίθενται στον υπολογιστή με πιθανότητες εθισμού σε αυτόν.
Η τσάντα όχι μόνο δε «θα μένει στο σχολείο», όπως προπαγανδίζει το Υπουργείο, αλλά θα πηγαίνει στο σπίτι πολύ πιο βαριά. Εκτός από τα νέα γνωστικά αντικείμενα, οι μαθητές θα πρέπει να ανταπεξέλθουν και στις, υποχρεωτικές σε όλες τις τάξεις, διαθεματικές δραστηριότητες (υγεία, διατροφή, περιβάλλον, κυκλοφοριακή αγωγή, τοπική ιστορία, τοπογεωγραφία). Την ίδια στιγμή, μειώνονται δραματικά οι ώρες προετοιμασίας για τα μαθήματα της επόμενης μέρας στην προαιρετική ζώνη του ολοήμερου, μετά τις 2μμ.
Το σχολείο, ήδη, από το δημοτικό γίνεται ακόμα πιο ταξικό και αφιλόξενο για τα παιδιά από τα φτωχά λαϊκά στρώματα και οι γονείς καλούνται να βάλουν βαθύτερα το χέρι στην τσέπη.
• Γονείς: πιο ακριβό το « νέο» σχολείοΤο Υπουργείο, με προκλητική ειλικρίνεια, δήλωσε πως η λειτουργία των 800 δημοτικών σχολείων με ΕΑΕΠ «δε θα επιφέρει καμία πρόσθετη δαπάνη σε βάρος του κρατικού προϋπολογισμού».
Άραγε, θα κληθούν πάλι οι γονείς να πληρώσουν για την απαιτούμενη αλλά ανύπαρκτη υλικοτεχνική υποδομή του «νέου» σχολείου που το Υπουργείο δεν πληρώνει; Ρητορικό το ερώτημα αφού αυτό το πνεύμα θα υπηρετήσουν οι αποκεντρωμένοι και υδροκέφαλοι δήμοι του Καλλικράτη. Δηλαδή, να πληρώνει ο οικογενειακός και όχι ο κρατικός προϋπολογισμός άμεσα ή έμμεσα με νέα ανταποδοτικά δημοτικά τέλη, ακόμα και για τις στοιχειώδεις λειτουργικές δαπάνες των σχολείων. Προηγούμενος νόμος με τον οποίο λειτουργούν τα ολοήμερα (2525/97) προβλέπει την τριμερή ευθύνη χρηματοδότησης (κράτος, Τοπική Αυτοδιοίκηση και γονείς)!
Ήδη, ενώσεις συλλόγων γονέων καταγγέλλουν ότι οι επιχορηγήσεις στις σχολικές επιτροπές για τα λειτουργικά έξοδα των σχολικών μονάδων έχουν μειωθεί κατά 60% με κίνδυνο να μην μπορούν να αγοράσουν πετρέλαιο για το χειμώνα. Επίσης, επισημαίνουν ότι το αυξημένο σε ώρες λειτουργίας σχολείο απαιτεί και αυξημένες λειτουργικές δαπάνες.
Η μηδενική κρατική χρηματοδότηση του «νέου» θεσμού οδήγησε και στο να επιλεχτούν τελικά 800 αντί για 1200 περίπου που είναι συνολικά τα 12/θέσια δημοτικά σχολεία. Το Υπουργείο, αν και παρουσίασε σα βασικό κριτήριο επιλογής τη δυναμικότητα των σχολείων, περιορίστηκε στα 800 γιατί τόσο εκπαιδευτικό προσωπικό μπορούσε να εξασφαλίσει «τσάμπα» για τη στελέχωσή τους.
Ετσι, όμως, δημιουργούνται σχολεία δύο ταχυτήτων, άλλα με το παλιό και άλλα με το νέο πρόγραμμα. Το Υπουργείο, όχι τυχαία, δεν διευκρινίζει αν το πρόγραμμα αυτό θα επεκταθεί και στα άλλα σχολεία και αν ο χαρακτήρας του είναι πιλοτικός ή μόνιμος.
• Εκπαιδευτικοί: εντατικοποιημένοι και ελαστικοποιημένου ωραρίουΤαυτόχρονα, οι χιλιάδες διδακτικές ώρες των νέων γνωστικών αντικειμένων (Ξένες Γλώσσες, Υπολογιστές, Θεατρική Αγωγή-Εικαστικά-Μουσική) και της παράλληλης στήριξης καλύπτονται είτε με τη μετακίνηση -πολλές φορές υποχρεωτική- συναδέλφων από τη Β/βάθμια εκπαίδευση είτε με την πρόσληψη αναπληρωτών που θα πληρώνονται από το ΕΣΠΑ(ευρωπαϊκό κονδύλι) και θα προσλαμβάνονται, προφανώς, όσο διαρκεί η χρηματοδότηση από αυτό(μέχρι το2013). Επίσης, δε θα πληρώνονται στο τέλος κάθε μήνα γιατί με το ΕΣΠΑ τα χρήματα εκταμιεύονται δυο φορές το χρόνο! Μετά από δυόμισι μήνες από την έναρξη του σχολικού έτους είναι ακόμα απλήρωτοι και ανασφάλιστοι και με προοπτική άθλιων συμβάσεων ημερομίσθιων εκπαιδευτικών! Οι διευθύνσεις Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης κάλεσαν, μάλιστα, τους αναπληρωτές μέσω ΕΣΠΑ να υπογράψουν λευκές συμβάσεις στις οποίες δεν αναφέρονταν ο ακριβής μισθός, ο τρόπος καταβολής του, το ωράριο, ο τρόπος ασφάλισης και αναγνώρισης της προϋπηρεσίας τους! Η πρόσληψη χιλιάδων εκπαιδευτικών για να καλύψουν σταθερές ανάγκες της εκπαιδευτικής διαδικασίας με ευρωπαϊκά προγράμματα, και όχι μέσα από τον κρατικό προϋπολογισμό, είναι πρωτοφανής επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων στο δημόσιο σχολείο. Η κυβέρνηση και το Υπουργείο Παιδείας όχι μόνο δεν κατάργησε την ωρομισθία αλλά αντίθετα μετατρέπει και τους αναπληρωτές σε ωρομίσθιους. Τόσο οι συνάδελφοι αναπληρωτές όσο και οι συνάδελφοι ειδικοτήτων καλούνται σε επιμορφωτικά σεμινάρια εκτός εργασιακού ωραρίου, ακόμη και τα Σαββατοκύριακα, όχι μόνο χωρίς αποζημίωση αλλά και με δική τους οικονομική επιβάρυνση με τα έξοδα μετακίνησής και διαμονής τους!
Να σημειώσουμε, ακόμη, πως η τοποθέτηση στα 800 δημοτικά σχολεία των συναδέλφων καθηγητών έγινε χωρίς να συμπληρωθούν πρώτα τα κενά σε γυμνάσια και λύκεια. Επίσης, το Υπουργείο επέλεξε να τους καλωσορίσει στην Α/βάθμια εκπαίδευση παραβιάζοντας το διδακτικό τους ωράριο. Έτσι, όρισε -τελείως αυθαίρετα- τον αριθμό των 21 διδακτικών ωρών υποχρεωτικά για όλους, ενώ πολλοί απ’ αυτούς δικαιούνται λιγότερες ώρες με βάση τα χρόνια προϋπηρεσίας τους και το εργασιακό πλαίσιο της Β/θμιας εκπαίδευσης.
Από την άλλη, οι δάσκαλοι βλέπουν το ωράριό τους να επιμηκύνεται και να απειλούνται να μετακινηθούν είτε στην απογευματινή ζώνη του ολοήμερου, μετά τις 2μμ είτε σε άλλα σχολεία λόγω αδιάθετων δικών τους διδακτικών ωρών. Οι συνθήκες δουλειάς τους εντατικοποιούνται ακόμα περισσότερο, με πολλά ενδιάμεσα κενά, σε ένα φτηνό και ακατάλληλο κτιριακά σχολείο που απλά συνωστίζει, με επικίνδυνους για την ασφάλεια των παιδιών όρους, τους εξαντλημένους μαθητές όλων των τάξεων σε ένα καθημερινό 7/ωρο.
• Δημοτικά σχολεία μετά ΔΝΤΗ ιστορία του ολοήμερου δείχνει να επαναλαμβάνεται αλλά με πολύ χειρότερους όρους τόσο για τους μαθητές και τους γονείς τους όσο και για τους εκπαιδευτικούς.
Το 1997 η ίδρυση του ολοήμερου σχολείου λειτούργησε ως δούρειος ίππος της εισαγωγής και γιγάντωσης της ελαστικής εργασίας στην Α/βάθμια εκπαίδευση με την τοποθέτηση χιλιάδων ωρομίσθιων εκπαιδευτικών ειδικοτήτων. Τότε, το ΠΑΣΟΚ εκμεταλλεύτηκε μια υπαρκτή κοινωνική ανάγκη της ελληνικής οικογένειας για παράταση του χρόνου παραμονής των παιδιών στο σχολείο. Ανάγκη που γεννήθηκε από τις αντεργατικές πολιτικές των κυβερνήσεων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Πολιτικές που ελαστικοποίησαν και επιμήκυναν το εργασιακό ωράριο των εργαζομένων γονιών. Μόνο που στους γονείς έμεινε και η «προίκα» να πληρώνουν για τους τραπεζοκόμους, τις καθαρίστριες (που δεν επαρκούν) και τις υλικοτεχνικές υποδομές.
Όσο για τα παιδιά; Αρχισαν να εκπαιδεύονται δειλά δειλά στο αυριανό βάρβαρο εργασιακό τους μέλλον, κατάκοπα και πειθαρχημένα.
Το 2010 η ανανεωμένη, μετά ΔΝΤ, εκδοχή των 800 δημοτικών σχολείων λειτουργεί ως δούρειος ίππος για την εξάπλωση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων και στο μόνιμο προσωπικό της Α/βάθμιας εκπαίδευσης, στο ωράριο, το αντικείμενο διδασκαλίας και το μισθό τους.Η λειτουργία των 800 δημοτικών σχολείων με ΕΑΕΠ δεν ικανοποιεί καμιά κοινωνική ανάγκη και γενικεύει την οικονομική αφαίμαξη των γονιών για την παροχή στοιχειώδους πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης στα παιδιά τους.
Το σημαντικότερο, όμως, προσβάλλει τα πιο στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα των παιδιών, να μπορούν να παίζουν, να έχουν ελεύθερο χρόνο και να μη ζουν σε σχολεία-φυλακές ,όπου θα εντατικοποιούνται από τα έξι τους χρόνια. Μετεξελίσσονται, έτσι, σε μια ψυχωτική γενιά, πειθαναγκασμένη, αμόρφωτη αλλά διά βίου εκπαιδευόμενη, χωρίς κρίση και απαιτήσεις από τη ζωή τους και με αβέβαιο εργασιακό μέλλον.
• Κοινή δράση εκπαιδευτικών και γονέωνΕκπαιδευτικοί και γονείς καθημερινά εκφράζουν τη διαφωνία και δυσαρέσκειά τους απέναντι σε αυτές τις σοβαρές ανατροπές στην Α/βάθμια εκπαίδευση. Διδασκαλικοί σύλλογοι και Ενώσεις συλλόγων γονέων πρέπει να βρεθούν από κοινού και να οργανώσουν βήμα-βήμα τις αντιδράσεις τους, με τοπικές αλλά και κεντρικές συζητήσεις και κινητοποιήσεις.
Η ΔΟΕ (Διδασκαλική Ομοσπονδία),η οποία για μια ακόμα φορά σιγεί, ουσιαστικά συμφωνεί και περιορίζεται σε ακίνδυνες για την εκπαιδευτική πολιτική κριτικές σε σχέση με τις ελλειπείς υλικοτεχνικές υποδομές και τις δεσμεύσεις της υφυπουργού.
Τόσο η ΔΟΕ όσο και η ΑΣΓΜΕ ( Ανώτατη Συνομοσπονδία Γονέων Μαθητών Ελλάδας) πρέπει να πιεστούν για να παράσχουν πολιτική και οργανωτική στήριξη στους κοινούς αγώνες που πρέπει να ξεδιπλωθούν ενάντια στην οριστική διάλυση της Δημόσιας Δωρεάν Παιδείας, για την υπεράσπιση των μορφωτικών δικαιωμάτων των παιδιών και των εργασιακών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών.
Μ. Σ.
Διδασκαλικός Σύλλογος
«Αλ. Δελμούζος» Αν. Αττικής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου