Εννιά ερωτήσεις για τις εκλογές για τα Υπηρεσιακά Συμβούλια των εκπαιδευτικών

Η απάντηση μία : ΑΠΟΧΗΤι όργανα είναι τα Υ.Σ [ΚΥΣΔ(Π)Ε-ΑΠΥΣΔ(Π)Ε-ΠΥΣΔ(Π)Ε)] ;

Κρατικά όργανα -με αναβαθμισμένο τελευταία τον πειθαρχικό-αξιολογικό τους ρόλο-που εμείς οι εκπαιδευτικοί έχουμε μικρή συμμετοχή για να ισχυρίζονται ότι έχουμε και εμείς γνώμη. Επίφαση δημοκρατίας-συνυπευθυνότητα του κλάδου- νομιμοποίηση των αποφάσεων των οργάνων αυτών για περιστολή δικαιωμάτων και κατακτήσεων.

Γιατί δεν απαιτούμε να αυξηθεί η συμμετοχή μας ;

Αυταπάτη. Τα κρατικά όργανα δημιουργούνται, υπάρχουν και λειτουργούν για να εξυπηρετήσουν την κυβερνητική πολιτική. Αν δεν μπορούν τα διαλύουν και δημιουργούν άλλα, είτε αναστέλλουν τη λειτουργία τους για όσο διάστημα τους βολεύει.

Μα δεν είναι κατάκτηση του συνδικαλιστικού κινήματος η συμμετοχή στα όργανα αυτά ;

Εδώ η έννοια κατάκτηση χάνει τη σημασία της. Γυρίζουμε πίσω τη δεκαετία του ’80 που το ΠΑΣΟΚ μοίραζε …«γεύση εξουσίας» στους συνδικαλιστές της εποχής, ενισχύοντας ουσιαστικά τα δεσμά του συνδικαλιστικού κινήματος με το κράτος και τις εκάστοτε κυβερνήσεις του. Τις συνέπειες τις βιώνουμε σήμερα με την αποσυγκρότηση του κινήματος και την κυριαρχία της γραμμής της υποταγής και της συναίνεσης.

Και γιατί δίνεται μια μέρα άδεια για να ψηφίσουμε ;

Εξαγορά και εκβιασμός μαζί, για να δοθεί κύρος σε μια διαδικασία που η συμμετοχή σ’ αυτή, ήταν πριν μικρότερη του 50%. Οι διαδικασίες για τα Υ.Σ. πάντοτε θεωρούνταν και ήταν διαδικασίες ενταγμένες πλήρως στο διοικητικό μηχανισμό. Γι αυτό και το υπουργείο ολοκλήρωσε τα χαρακτηριστικά τους τροποποιώντας τους όρους συμμετοχής σ’ αυτές και βασικά την προϋπόθεση να είναι ο εκπαιδευτικός μέλος των πρωτοβάθμιων ενώσεων. Ούτε μέλος ΕΛΜΕ η Συλλόγου, οπότε ούτε εισφορά, επιπλέον ούτε εργασία αλλά άδεια. Απλά(;) ζητείται η ψήφος για να δοθεί κύρος και νομιμοποίηση στη λειτουργία των Υ.Σ., καθιστώντας συνυπεύθυνους καθηγητές και δασκάλους.

Μα δεν πρέπει να είμαστε μέσα στα πράγματα ;

Μέσα στα «πράγματα» μπήκαν αρκετοί και …έμειναν εκεί. Ξεκινάς από «συνδικαλιστής», μπαίνεις στα …πράγματα, και γίνεσαι διοίκηση. Μέσα στις αγωνίες και τα προβλήματα των συναδέλφων πρέπει το συνδικαλιστικό κίνημα να είναι και κόντρα στην κυρίαρχη κατάσταση πραγμάτων.

Να μη μαθαίνουμε τι γίνεται ;

Όποια απόφαση εναντιώνεται στα συμφέροντα και τις κατακτήσεις του κλάδου δεν αποκρύπτεται. «Κοινοποιείται» σε όλους μας δια της υλοποίησης-εφαρμογής της. «Αυτιά και μάτια» δεν έχει ανάγκη ο κόσμος της εκπαίδευσης. Γιατί και βλέπουμε και ακούμε, βιώνουμε την επίθεση που εξελίσσεται ενάντιά μας και «γνωρίζουμε» τα νέα σχέδια που εξυφαίνονται. Αντίσταση απαιτείται, και όχι συνδιαλλαγή και υποταγή.

Δεν πρέπει να ελέγχουμε τις αποφάσεις της διοίκησης ;

Ακριβώς το αντίθετο επιτυγχάνεται. Συμβολή στη νομιμοποίηση των αυθαιρεσιών και στην άμβλυνση των αντιδράσεων, εμπόδια στον πραγματικό, σωστό και αποτελεσματικό έλεγχο. Αυτόν που μόνο το συνδικαλιστικό κίνημα, με τα δικά του όργανα (τα πραγματικά αιρετά), με τις δικές του διαδικασίες και τα δικά του μέσα μπορεί να διασφαλίσει.

Και γιατί δεν απέχουμε από κάθε εκλογική διαδικασία ;

Μα όσοι ισχυρίζονται αυτά τους διαφεύγει ότι τα Α/βάθμια και Β/θμια όργανα(ΕΛΜΕ-Σύλλογοι Δασκάλων–Γενικές Συνελεύσεις} είναι η κατάκτησή μας. Εκεί μπορούμε να συζητήσουμε, να αποφασίσουμε να οργανώσουμε αγώνες. Η ενίσχυση των μαζικών διαδικασιών του κλάδου είναι πρωταρχικός όρος για την συγκρότηση μαχητικού εκπαιδευτικού κινήματος. Γι αυτό συμμετέχουμε στις εκλογές για το Δ.Σ. του συλλόγου και καλούμε κάθε συνάδελφο να στηρίξει το σωματείο.

Και γιατί ΑΠΟΧΗ από τις εκλογές για τα Υ.Σ.;

Για να καταδειχθεί, ο παλιός και ο νέος, ρόλος των πειθαρχικών οργάνων. Για να καταδειχθεί η ανάγκη ενίσχυσης των πραγματικών συνδικαλιστικών οργάνων του κλάδου. Για να αναδειχθεί η αξία της υπεράσπισης των δικαιωμάτων μας μέσα από μαζικές, αγωνιστικές και κινηματικές διαδικασίες. Για να μη νομιμοποιήσουμε αυτά τα κρατικά φερέφωνα. Για να γίνουν βήματα χειραφέτησης από τη διοίκηση. Για να ενισχυθεί η κατεύθυνση της οικοδόμησης ενός ανεξάρτητου από την κυβέρνηση και συνολικά από το κράτος, συνδικαλιστικού κινήματος. Που οι μόνες του εξαρτήσεις θα είναι τα συμφέροντα των εκπαιδευτικών.