Νομοσχέδιο "δια βίου μάθησης" και "μεταρρυθμίσεις" στην Τεχνική Εκπαίδευση

Μη μέλλον, σχεδιάζει το σύστημα για τη νεολαία

Από το 1997 -98 που ο Αρσένης επέβαλλε τη «μεταρρύθμιση» που ξεσήκωσε ένα μαζικό μαθητικό κίνημα, μέχρι τις πρόσφατες εξαγγελίες της Διαμαντοπούλου (ΠΑΣΟΚ πάλι) και τα νομοσχέδια που ψηφίζονται, μια μαύρη κλωστή διαπερνά όλες τις αλλαγές που έχουν επιβληθεί στο χώρο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Το χτύπημα των δικαιωμάτων στη μόρφωση της νεολαίας παράλληλα με το χτύπημα των εργασιακών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών. Δεν υπολείπονται βέβαια και συνδέονται τα αντιλαϊκά μέτρα στην τριτοβάθμια και στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση.( νόμος πλαίσιο-κατάργηση ασύλου, νέο εξεταστικό στο λύκειο ,μεταλυκειακή εκπαίδευση κλπ) .
Σ’ αυτό το χρονικό διάστημα των 12 χρόνων έχουν ψηφιστεί 2 νόμοι για τη δευτεροβάθμια τεχνική εκπαίδευση που τυπικά φαίνεται ότι αντικρούει ο ένας τον άλλο . ο Ν. 2640/98 για τα ΤΕΕ και ο νόμος 3475/2006 που ίδρυσε τα ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ .Ο πρώτος όρθωνε βουνό τους τυπικούς φραγμούς για την πρόσβαση στα ΤΕΙ , ο δεύτερος «έδινε τη δυνατότητα να επιλέξει (!!!) ο μαθητής αν και μέσα από τα ΕΠΑΛ θα φοιτούσε ακόμη και στα ΑΕΙ».
Στην πραγματικότητα όμως ,όπως θα αναφέρουμε και παρακάτω υπηρετούν τον ίδιο σκοπό που υπηρετεί η μέση τεχνική εκπαίδευση από το 1976 που ενσωματώθηκε στο Δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα. Ποτέ δεν ήταν «ελκυστική» για τους νέους και δεν «έπειθε» ότι αποτελεί διέξοδο επαγγελματικής αποκατάστασης. Αποτέλεσε πάντα ένα φραγμό προς την ανώτατη εκπαίδευση . Πριν το 1976 σύμφωνα με μελέτη του Τεχνικού επιμελητηρίου Ελλάδας (1974)οι φραγμοί εφαρμόζονταν μέσα στο εξατάξιο γυμνάσιο αφού το 1971 περίπου το 55% των μαθητών δεν τέλειωναν ούτε την Τρίτη Γυμνασίου, ενώ φοιτούσαν στις επαγγελματικές σχολές περίπου το 10% των εισερχομένων στα δημοτικά σχολεία και από αυτούς το 73% φοιτούσαν σε ιδιωτικές σχολές και το 37% στις δημόσιες.

Η αντιστροφή της πραγματικότητας
Στην συνέντευξη της η Διαμαντοπούλου στις 04-08-10 επανέλαβε τα περί επιλογής επαγγέλματος «γιατί η χώρα χρειάζεται τεχνίτες κλπ» και αναρωτήθηκε γιατί στις χώρες της Ευρώπης η τάση είναι 70-30 τεχνικής –γενικής εκπαίδευσης ενώ στην Ελλάδα διαχρονικά είναι περίπου αντίστροφα και πρόσφατα παρατηρείται διαρροή από τα ΕΠΑΛ της τάξης του 22%. Για τη σχολική χρονιά 2008-2009 το υπουργείο παιδείας δίνει τα παρακάτω στατιστικά στοιχεία για τη δημόσια δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Γενικά Λύκεια 151.029 μαθητές, ΕΠΑΛ 50.589, ΕΠΑΣ 7744, ΤΕΕ 2452 μαθητές. Σ’ αυτά πρέπει να συνυπολογίσουμε ότι ένας πολύ μικρός αριθμός φοιτά σε ιδιωτικά και το ότι στις ΕΠΑΣ φοιτά ένας μεγάλος αριθμός ενηλίκων.

Οι αλλαγές στο εκπαιδευτικό σύστημα, οι διάφοροι νόμοι που ψηφίζονται, συνοδεύονται από εισηγητικές εκθέσεις που έχουν μια κοινή επωδό «τη σύνδεση του εκπαιδευτικού συστήματος με την οικονομία και τις εξελίξεις στην τεχνολογία». Πως θα προσδιόριζε ένας καλόπιστος ερευνητής αυτή τη σύνδεση; Μα με την απορρόφηση των αποφοίτων στην αγορά εργασίας. Εδώ είναι το ερώτημα που κανένας από τους υπουργούς που εισηγούνται τις αλλεπάλληλες αλλαγές δεν απαντά: γιατί απέτυχαν οι προηγούμενες «μεταρρυθμίσεις»; Γιατί η αποτυχία τους είναι κάτι που εύκολα διαπιστώνεται από τα δικά τους στοιχεία.
Όλες οι εισηγητικές εκθέσεις αλλά και οι νόμοι 2640/98 και 3475/2006 ορίζουν ότι οι ειδικότητες καθορίζονται με βάση τις ανάγκες της αγοράς εργασίας του νομού. Από έρευνα του Π.Ι για του αποφοίτους του 1989 που δημοσιεύτηκε το 2000 φαίνεται ότι από τους πτυχιούχους των ΤΕΛ το 15,2 % ,των ΤΕΣ το 32.7% και των ΕΠΛ το 14% εργάζονταν στην ειδικότητα που σπούδασαν .Διαβάζοντας τα ποσοστά αυτά, πρέπει να συνυπολογίσουμε ότι οι απόφοιτοι της δευτεροβάθμιας τεχνικής εκπαίδευσης είναι ένα μικρό ποσοστό του συνόλου των μαθητών που φοιτούν στη μέση εκπαίδευση. Ιδιαίτερα στις ΤΕΣ το ποσοστό αυτό είναι ακόμη πιο μικρό και βέβαια οι περισσότεροι από αυτούς που εργάζονται στην ειδικότητα που σπούδασαν, δούλευαν ήδη πριν τις σπουδές τους στα επαγγέλματα αυτά. Άρα η ΤΕΕ δεν ήρθε να αντιστοιχηθεί σε υπαρκτές ανάγκες της αγοράς εργασίας , η ίδια η ΤΕΕ δεν δημιούργησε φυσικά θέσεις εργασίας για τους αποφοίτους της, και το οικοδόμημα της παραμένει μετέωρο.
Ωστόσο η Α. Διαμαντοπούλου…. επιμένει:
«Θα δώσουμε στην τεχνική εκπαίδευση το βάρος και τη σημασία που έχει για την ανάπτυξη της χώρας» δήλωσε στην ίδια συνέντευξη.
Σ’ αυτή τη φράση αντιστρέφεται η πραγματικότητα που υπάρχει στη βασική σχέση του εκπαιδευτικού συστήματος με την οικονομία, σε όλα τα ταξικά κοινωνικά οικονομικά συστήματα. Ιδιαίτερα για την περίπτωση της Ελλάδας, αποκρύβεται σκόπιμα και η ουσία «της κακοδαιμονίας» του εκπαιδευτικού συστήματος.
«Το σχολείο –το εκπαιδευτικό σύστημα δεν καλείται να μεταβάλλει κοινωνικές και οικονομικές καταστάσεις ,αλλά να εξυπηρετήσει και να προαγάγει τις υπάρχουσες» (Κων Τσουκαλάς από την επισκόπηση του εκπαιδευτικού συστήματος του Π.Ι ) Θα υιοθετούσαμε μια τέτοια διατύπωση, κόντρα στον αποπροσανατολισμό και την σκόπιμη μπαρουφολογία του τύπου «οι αλλαγές στην εκπαίδευση θα αλλάξουν την κοινωνία» που χρησιμοποιούν κάθε φορά οι κυβερνώντες και λοιποί για να επιβάλουν την πολιτική τους .

Μια σύντομη αναδρομή στις αντιδραστικές παλινωδίες του συστήματος
Αξίζει λοιπόν, να παρατηρήσει κάποιος διαχρονικά το κοινωνικό-οικονομικό σύστημα στην Ελλάδα για να αντιληφθεί ότι πάντα είχε το εκπαιδευτικό σύστημα που του ταίριαζε .Ένα κοινωνικό –οικονομικό σύστημα που στήριξε πάντα την επιβίωση του στον ξένο παράγοντα, όπως έγινε πολιτικά και στρατιωτικά και οικονομικά μετά την απελευθέρωση από τη γερμανική κατοχή ή με τα δάνεια από το 1825 μέχρι τις ντιρεκτίβες και τις ποσοστώσεις που επιβάλει η Ε.Ε. Και πιο συγκεκριμένα για την Τεχνική Εκπαίδευση στην οποία αναφερόμαστε, η αργοπορία της θεσμοθέτησης στα πλαίσια της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης της τεχνικής εκπαίδευσης σχετίζεται με την υστέρηση στην βιομηχανική ανάπτυξη που παρουσιάζει το ελληνικό κράτος ,αλλά κύρια στον μεταπρατικό και ξενόδουλο χαρακτήρα της αστικής τάξης της χώρας. Δεν είναι τυχαία η τοποθέτηση του Ελ. Βενιζέλου ότι «η εκβιομηχάνιση στην Ελλάδα θα είναι βραδυτάτη και η βιομηχανία θα είναι συμπληρωματική ως προς τη ξένη βιομηχανία» .( 1929 .επισκόπηση Π.Ι σελ.43)
Ωστόσο φθάνοντας στο 1970, ο ξένος παράγοντας επιβάλει την ίδρυση των ΚΑΤΕΕ. Διαβάζουμε από την ίδια μελέτη του Π.Ι
«Το 1970 με βάση σχέδιο που είχε προετοιμάσει από το 1965 ο ΟΟΣΑ (Οργα‐
νισμός Οικονομικός Συνεργασίας και Ανάπτυξης) γίνεται μια ακόμη προσπάθεια
αντιμετώπισης του προβλήματος της τεχνικής και επαγγελματικής εκπαίδευσης.
Με τα νομοθετικά διατάγματα 580/70 και 652/70 ολοκληρώνεται η διαδικασία σχη‐
ματισμού και ιεράρχησης του συστήματος. Το πρώτο κατοχυρώνει την μέχρι τότε
υπάρχουσα κατάσταση στη μέση τεχνική επαγγελματική εκπαίδευση με τον κα‐
θορισμό δυο κύκλων (κατώτερη για τους απόφοιτους του Δημοτικού και μέση για
τους απόφοιτους της Γ’ Γυμνασίου). Το δεύτερο αναφέρεται στην ανώτερη τεχνική
επαγγελματική εκπαίδευση με την ίδρυση πέντε κέντρων ανώτερης τεχνικής και
επαγγελματικής εκπαίδευσης (ΚΑΤΕΕ), τα οποία άρχισαν να λειτουργούν το 1973»_


Προετοιμάζεται δηλ. η αστική τάξη για την είσοδο στην τότε ΕΟΚ και σ’ αυτή την κατεύθυνση ιδρύονται τα ΚΑΤΕΕ. Η μελέτη του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας το 1974 περιέχει και πίνακες εκτίμησης αναγκών σε επαγγελματικά στελέχη σε σχέση με την προβλεπόμενη οικονομική ανάπτυξη της Ελλάδας για την περίοδο 1970-1985. Ωστόσο στην ίδια μελέτη, δηλώνουν ότι δεν μπορούν να προβλέψουν για τον τομέα της Γεωργίας «λόγω της ιδιαζούσης φύσεως του τομέως τούτου». Γνώριζαν μάλλον από τότε την πορεία ξεκληρίσματος της φτωχομεσαίας αγροτιάς που θα ακολουθούσε την ένταξη στην τότε ΕΟΚ .. . Αλλά και μια προβλεπόμενη διάρθρωση προσωπικού βιομηχανίας και υπηρεσιών που παρουσιάζει η μελέτη, ποτέ δεν εκφράστηκε σαν αναγκαιότητα στην εξαρτημένη ελληνική οικονομία, και ποτέ δεν υλοποιήθηκε! Η αιτία δεν είναι άλλη από τη σταθερή πορεία παραρτηματοποίησης της ντόπιας οικονομίας, στην οικονομία των ιμπεριαλιστικών χωρών της Ε.Ε. Πορεία που τελικά οδήγησε στην καταστροφή του παραγωγικού ιστού. Για παράδειγμα, για το 1985 πρόβλεπε η μελέτη περίπου 130.000 προσωπικό στη βιομηχανία από μέσες τεχνικές σχολές και περίπου 500.000 στις υπηρεσίες. Για αυτό το λόγο και πρότεινε τη μεταρρύθμιση της τεχνικής επαγγελματικής εκπαίδευσης και το 1977 ψηφίζεται ο νόμος 576//1977 που ιδρύει τα ΤΕΛ και τις ΤΕΣ στη βάση αυτών των «λογαριασμών» Ωστόσο οι λογαριασμοί αυτοί ποτέ δεν επαληθεύτηκαν από την πραγματικότητα. Η έρευνα του Π.Ι για τους αποφοίτους των ΤΕΛ του 1989 που αναφέρθηκε προηγούμενα ,αλλά και η ίδια η πραγματικότητα για τους αποφοίτους των ΚΑΤΕΕ διέψευσαν τη μελέτη του Τεχνικού Επιμελητηρίου και αποκάλυψαν τη πραγματική φύση του οικονομικού συστήματος στην Ελλάδα και την αδυναμία της αστικής τάξης να οργανώσει μακροπρόθεσμα το εκπαιδευτικό σύστημα . Τα πόσο ελκυστική ήταν η ΤΕΕ φαίνεται από το ότι στα ΤΕΛ πήγαιναν όσοι αποτύγχαναν στις εισαγωγικές για το Λύκειο και το ότι θεσμοθετήθηκε η χωρίς εξετάσεις εισαγωγή των πτυχιούχων των ΤΕΛ στα ΚΑΤΕΕ ( ένα ποσοστό) .
Έτσι φτάνουμε στην απόπειρα του 1998 στην οποία ο νόμος 2640(ίδρυση των ΤΕΕ) έχει προφανή τον κύριο στόχο του: Ανακοπή της ροής των μαθητών προς την τριτοβάθμια εκπαίδευση και λειτουργούσε συμπληρωματικά στο νόμο-σφαγείο που επιβλήθηκε στα ΓΕΛ την ίδια περίοδο (νόμος 2525) . Ο 2640 αρχικά καθόριζε 18μηνη προϋπηρεσία για την εισαγωγή μετά από εξετάσεις στα ΤΕΙ, που μετά αντικαταστάθηκε με το δοκιμαστικό εξάμηνο στα ΤΕΙ ,το οποίο καταργήθηκε τον επόμενο χρόνο. Το ποσοστό των θέσεων στα ΤΕΙ για τους πτυχιούχους Β κύκλου ΤΕΕ παράμεινε στο μισό των ΤΕΛ. Προπαγανδίστηκαν κι αυτά σαν επαγγελματική διέξοδος για τη νεολαία .Αποτέλεσαν όμως κι αυτά ένα φανερό ταξικό φραγμό προς τη τριτοβάθμια εκπαίδευση. Κίνητρο προσέλκυσης για τους μαθητές η δυνατότητα πρόσβασης στις σχολές των κατασταλτικών μηχανισμών (αστυνομία κλπ)
Στη συνέχεια το 2006, καταργούνται τα ΤΕΕ και ιδρύονται τα ΕΠΑΛ –ΕΠΑΣ .Τα ΕΠΑΛ παρέχουν τη τυπική δυνατότητα πρόσβασης ακόμη και στα ΑΕΙ ,δίνοντας όμως οι μαθητές τις ίδιες εξετάσεις με τους μαθητές των λυκείων στα 4 από τα 6 μαθήματα . Στόχος η μείωση των μαθητών του γενικού λυκείου, η ενδοσχολική αποθάρρυνση (με βάση το αναλυτικό πρόγραμμα) , η στροφή των μαθητών στις ΕΠΑΣ, οι οποίες δεν δίνουν καμιά δυνατότητα πρόσβασης σε ΑΕΙ-ΤΕΙ.Έχει ενδιαφέρον να παρακολουθήσει κάποιος τις συνεντεύξεις των υπουργών που αναγγέλλουν τις αλλαγές στην τεχνική δευτεροβάθμια για να διαπιστώσει πως «αυτοαποκαλύπτουν» τα αδιέξοδα της πολιτικής τους κάθε φορά που καμώνονται πως φέρνουν «λύσεις και προοπτικές».
14-09-2004 Υφ.Καλός. Αναγγέλλει τη σταδιακή μετατροπή των ΤΕΕ σε ΕΠΑΛ.
Υπάρχει τεράστια μείωση των εγγραφών από τα γυμνάσια στα ΤΕΕ «..,Πέρυσι 30-35% σε σχέση με την προπέρσινη χρονιά και φέτος η εκτίμηση είναι για μια μείωση 40% σε σχέση με πέρσι.»
Αντικίνητρα κατά τον Καλό «…….Τα ΤΕΕ δεν έδωσαν ποτέ διέξοδο προς την τριτοβάθμια εκπαίδευση ισότιμη με τα ενιαία λύκεια…….. Πάρα πολλοί απ’ αυτούς που αποφοιτούν από τα ΤΕΕ δεν απόκτησαν ποτέ περιγεγραμμένα και όσο το δυνατόν καθορισμένα επαγγελματικά δικαώματα».
04-08-2010 υπ.Διαμαντοπούλου «…..στην Ελλάδα όχι μόνο έχουμε χαμηλό ποσοστό , αλλά τα τελευταία έξι χρόνια έχουμε συνεχή μείωση των παιδιών που επιλέγουν τεχνικά επαγγέλματα… Στα ΕΠΑΛ έχουμε πολύ αυξημένη διαρροή , η οποία φτάνει και στο 22%-23%.»
Στην ίδια συνέντευξη. Υφ.Χριστοφιλοπούλου. «….Για να γίνει η επαγγελματική εκπαίδευση ,βήμα καριέρας ,είναι αυτό που ξεκίνησε σήμερα με την υπογραφή των πρώτων επαγγελματικών δικαιωμάτων για τα ΕΠΑΛ και τα ΕΠΑΣ σε αντιστοίχιση αυτών των δικαιωμάτων με τα δικαιώματα των ΤΕΕ Β΄κύκλου.!!!!»
Η δε υπουργός σε άλλη ερώτηση τονίζει ότι «το πρώτο και σημαντικό για τη φετινή χρονιά είναι ότι έχουν επαγγελματικά δικαιώματα τα παιδιά που είναι στα ΕΠΑΛ» (!!!),
Όμως τα ίδια «επαγγελματικά δικαιώματα» έχουν και οι πτυχιούχοι των ΤΕΛ που όχι μόνο δεν κάνουν «καριέρα», αλλά δεν βρίσκουν ούτε δουλειά, θα συμπληρώναμε εμείς Κυρίως όμως η υπουργός αποκρύβει τη μετατροπή των επαγγελματικών δικαιωμάτων σε άθροισμα πιστωτικών μονάδων και προσόντων ,σύμφωνα με το νέο νομοσχέδιο και επίσης αποκρύβει ότι με την εφαρμογή της κοινοτικής οδηγίας 36/ΕΚ/2005 τα πτυχία των ΤΕΕ, ΕΠΑΛ , ΕΠΑΣ που είναι επιπέδου 3 θα γίνουν επιπέδου 2. Το σημαντικότερο είναι αυτό που προκύπτει από μια πρώτη ανάγνωση της έρευνας του ΠΙ για τους αποφοίτους των ΤΕΕ: 6,5 χρόνια μετά την αποφοίτηση τους το 65% ετεροαπασχολείται και το 25,8% απασχολούνται σε εργασία σχετική με ην ειδικότητα και αυτοί κύρια σε επαγγέλματα που δούλευαν κατά τη διάρκεια των σπουδών τους. Βέβαια οι περισσότεροι εργάζονται με μερική απασχόληση , ελαστικά ωράρια , με τις «σύγχρονες» -μεσαιωνικές συνθήκες εργασίες.


Αυτό που είναι πλέον φανερό είναι ότι δεν μπορούν να κρύψουν τους στόχους τους. Η χρησιμοποίηση της τεχνικής εκπαίδευσης (δευτεροβάθμιας ) σαν ένα επί πλέον φραγμό για την ανακοπή της ροής των μαθητών προς ανώτερες σπουδές. Ακόμη και αυτά που διατυμπανίζουν περί πρακτικής άσκησης αποδεικνύονται ανεδαφικά (πέρα από το ότι θέλουν να χρησιμοποιήσουν τη νεολαία σαν απλήρωτο εργατικό δυναμικά) για μια αστική τάξη πλήρως εξαρτημένη από το ξένο κεφάλαιο. Μια αστική τάξη που δεν μπορεί να αναπτύξει την οικονομική βάση,που ξεπουλάει τους πλουτοπαραγωγικούς τομείς και φυσικούς πόρους, είναι ανίκανη να οργανώσει μακροπρόθεσμα το εκπαιδευτικό σύστημα .Αυτό που επιδιώκει σήμερα υλοποιώντας τις εντολές της Ε.Ε και του ΔΝΤ είναι να καταργήσει το δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης, να ορθώσει παραπέρα φραγμούς προς την ανώτατη εκπαίδευση να διαμορφώσει και μέσα από την εκπαίδευση το «νέο τύπο» εργαζομένου. Αυτό ακριβώς προωθείται και μέσα από το νομοσχέδιο «της δια βίου μάθησης». Αλλά πριν περάσουμε σε αυτό ας δούμε μερικά παραδείγματα σε σχέση με την πρακτική άσκηση που δείχνουν πως αυτή επιχειρήθηκε να ξεκινήσει και που (και γιατί) κατέληξε σήμερα.
1. «Μεταξύ των κινήτρων δια την προσέλκυση των μαθητών στην μέση επαγγελματική τεχνική εκπαίδευση … είναι η παράλληλη πρακτική άσκηση εις την βιομηχανίαν . Δι’ αυτού οι μαθηταί εξασφαλίζουν αμοιβή και κοινωνικήν και υγειονομικήν ασφάλισιν ως εργαζόμενοι –μαθητευόμενοι.» ( Από τη μελέτη του ΤΕΕ, το 1974).Η πρόταση αυτή του ΤΕΕ βασιζόταν προφανώς στην πραγματικότητα των χωρών τύπου Αγγλίας, Γερμανίας που οι αστικές τάξεις τους καμιά σχέση δεν έχουν με την εξαρτημένη –κομπραδόρικη αστική τάξη της Ελλάδας. Το εκπαιδευτικό σύστημα των χωρών αυτών ταξικό –ταξικότατο, διαχώριζε από μικρές ηλικίες τα παιδιά των εργατών από το στρώμα της εν γένει νεολαίας και τους όριζε την ταξική διαδρομή που αντιστοιχούσε στην κοινωνική τους προέλευση. Ωστόσο αυτό μπορούσαν να το κάνουν τέτοιου τύπου αστικές τάξεις με δεδομένη την (και βιομηχανική) συγκρότηση της παραγωγής τους. Έτσι για αυτές ήταν σχετικά απλό να συγκροτούν εκπαιδευτικές επιλογές χωρίς παλινωδίες. Σήμερα βέβαια εκτός από την αποβιομηχάνιση και συνολικότερα το βάθεμα της εξάρτησης της χώρας, στη βάση ενός πολύ διαφορετικού συσχετισμού πνέουν οι γνωστοί και μανιασμένοι αντιδραστικοί άνεμοι. Έτσι σε όλη την Ευρώπη καταργούνται κατακτήσεις και δικαιώματα αιώνων, αφαιρούνται και τα όποια δικαιώματα στη μόρφωση της νεολαίας και ανατρέπονται δραματικά οι όροι με τους οποίους το κεφάλαιο εντάσσει την εργατικής προέλευσης νέα γενιά στην αγορά εργασίας. Τα επόμενα παραδείγματα, αφορούν σε αυτή την πραγματικότητα και μάλιστα με τους «ελληνικούς» της όρους.
2.Οι πτυχιούχοι των ΤΕΕ βοηθών νοσηλευτικής έκαναν εξάμηνη πρακτική στα νοσοκομεία χωρίς καμιά οικονομική απολαβή και έβγαζαν αρκετή λάντζα.
3. Για τα Γραφεία Σύνδεσης με την αγορά εργασίας που ίδρυσε στα ΕΠΑΛ η προηγούμενη κυβέρνηση αφού κατανάλωσαν κοινοτικά κονδύλια σε σεμινάρια , η Διαμαντοπούλου ανακοίνωσε την αναστολή τους.
4. Η υπουργός ανέστειλε και την υλοποίηση απ΄ την Σιβιτανίδειο του πιλοτικού προγράμματος για την πρακτική άσκηση των μαθητών των ΕΠΑΛ.

Όροι και στόχοι της επίθεσης σήμερα

Ας περάσουμε τώρα στα καινούρια που ανακοίνωσε η υπουργός; α. Συστήνει ομάδες παρακολούθησης των ΕΠΑΛ και ΕΠΑΣ ( με προϋπολογισμό 600.000 ευρώ!) προκειμένου να τεκμηριώσει «επιστημονικά» τις αλλαγές που θα προωθήσει. β «.τα πιλοτικά ΕΠΑΛ επίσης θα χρησιμοποιηθούν για αντίστοιχα συμπεράσματα». (Από τη συνέντευξη στις 4-08-2010)
Μόνο που τα συμπεράσματα έχουν ήδη βγει . Οι αποφάσεις έχουν παρθεί και οι έρευνες απλά θα τους δώσουν την «επιστημονική κάλυψη»
Στην εισηγητική έκθεση και το νομοσχέδιο για τη δια βίου μάθηση διαβάζουμε: στόχος να καλυφθούν οι «εκπαιδευτικές και μορφωτικές ανάγκες σε σχέση με την αγορά εργασίας»
Ποιες είναι όμως σήμερα ,σύμφωνα με τους κυβερνώντες οι ανάγκες της αγοράς εργασίας; Ποιοι παράγοντες προσδιορίζουν τις ανάγκες αυτές; Όσο πέπλα συσκότισης και να επιχειρούνται, οι βασικοί όροι που καθορίζουν τις ανάγκες αυτές δεν μπορούν να κρυφτούν:
Α)εργατικό δυναμικό χωρίς εργασιακά δικαιώματα.Μεταβαλλόμενα –ασαφή επαγγελματικά δικαιώματα(σύνδεση του πτυχίου με αντικείμενο εργασίας), που προκύπτουν από τυπική, μη τυπική ,άτυπη εκπαίδευση (εμπειρία) (όπως χαρακτηριστικά αναφέρει τοάρθρο11 του νομοσχεδίου.).
Β)Η κατάσταση της οικονομικής βάσης.Δηλαδή, συρρίκνωση του αγροτικού τομέα –εξαφάνιση ολόκληρων κατηγοριών(βαμβακοπαραγωγοί, κτηνοτρόφοι κλπ)-Αποβιομηχάνιση
Αλλά και στο εμπόριο και τη μεταποίηση: Προβλέπεται παύση εργασιών του 60% των αυτοαπασχολούμενων και το 50% στη μεταποίηση. Την επόμενη χρονιά αναμένεται ότι θα χαθούν 305.000 θέσεις εργασίας.(Από έρευνα της ΓΣΕΒΕΕ που στοιχεία της δημοσιεύτηκαν στον Αγγελιοφόρο της Κυριακής στις 29-08-20010)
Με βάση αυτούς τους κοινωνικούς και οικονομικούς όρους σχεδιάζονται και τις αλλαγές που θέλουν να επιβάλλουν στην Εκπαίδευση:
• Χρηματοδοτεί την κατάρτιση (ΙΕΚ.ΚΕΚ. κλπ) με 1,6 δις ευρώ που το μεγάλο φιλέτο θα πάει στα ιδιωτικά και με τη μορφή των υποτροφιών, ή την πρακτική άσκηση .Να θυμηθούμε την πρόταση του ΟΟΣΑ για να δοθούν κουπόνια για φροντιστήρια, αντί για την ΠΔΣ.
• Τα δημόσια ΙΕΚ μειώθηκαν σε αριθμό και μεταφέρθηκαν στις Περιφέρειες με τις οποίες θα συνάπτουν προγραμματικές συμβάσεις και θα χρηματοδοτούνται ανάλογα . Σε ερώτηση δημοσιογράφου για τα δίδακτρα αν θα αυξηθούν η Διαμαντοπούλου δεν απάντησε. Εξ’ άλλου όλο το νομοσχέδιο σε πολλά άρθρα του συνδέει τη χρηματοδότηση των εκπαιδευτικών μονάδων με την «αξιολόγηση»
• Αντιστοιχεί την τυπική με την μη τυπική και την άτυπη εκπαίδευση .(,άρθρο 18) Ανοίγει έτσι το δρόμο να αποκτήσει κάποιος τα διάφορα πτυχία επιπέδου 2 και 3 κατ’ αρχήν ( το νομοσχέδιο δεν αναφέρεται στα ΑΕΙ –ΤΕΙ ) και μέσα από άλλους δρόμους εκτός από τη δευτεροβάθμια επαγγελματική εκπαίδευση δίνοντας δώρο στην ιδιωτική εκπαίδευση που χωρίς κόστος για επενδύσεις ,αλλά με σεμιναριακού τύπου κατάρτιση θα πουλούν πιστωτικές μονάδες προσόντων.
• Στην ομιλία του στον ΟΕΕΚ ο Υπουργός Παιδείας Σπηλιωτόπουλος επί Ν.Δ είχε ανακοινώσει την προετοιμασία για την εισαγωγή των αποφοίτων των ΙΕΚ στα ΤΕΙ. . Η Διαμαντοπούλου απλά επιβεβαίωσε αυτό το σκοπό.

Είναι φανερό ότι το «νέο σχολείο» που ανακοίνωσε η υπουργός σε συνδυασμό με το δια βίου κυνήγι των πιστοποιητικών και πιστωτικών μονάδων προσόντων επιδιώκουν να αλλάξουν το τοπίο στο χώρο της δημόσιας εκπαίδευσης όπως αυτή είχε διαμορφωθεί και κάτω από την επίδραση του λαϊκού κινήματος. Ο δωρεάν χαρακτήρας της εκπαίδευσης , τα ενιαία αναλυτικά προγράμματα σπουδών, η αλφαβητική κατάταξη των μαθητών κλπ, χωρίς να αναιρούν τη ταξικότητα του συστήματος αντανακλούσαν στη συνείδηση του λαού και της νεολαίας το ότι η μόρφωση είναι δικαίωμα για όλους. Τα όποια επαγγελματικά δικαιώματα έχουν κατοχυρωθεί αποτελούν τη συλλογική έκφραση δικαιωμάτων των πτυχιούχων διαφόρων βαθμίδων.Η προσπάθεια του Υπουργείου να κάνει πιο «ελκυστική» την τεχνική εκπαίδευση θα σκοντάψει πάνω στη πραγματικότητα που σκόνταψαν όλες οι άλλες αλλαγές, Θα συνεχίσει να λειτουργεί σαν ένας ακόμη φραγμός προς την τριτοβάθμια εκπαίδευση, Οι νέοι φραγμοί που ετοιμάζει στο Γενικό Λύκειο με το νέο εξεταστικό , η αποσύνδεση των πτυχίων από τα επαγγελματικά δικαιώματα και το συνακόλουθο κυνήγι των διαφόρων χαρτιών, η παραπέρα κατηγοριοποίηση των σχολείων μέσα από την αξιολόγηση και τον «Καλλικράτη» , η μεταφορά του κόστους στις πλάτες των γονιών ( κατάργηση(;) δωρεάν βιβλίων , λειτουργικά έξοδα σχολείων ) σε συνδυασμό με τη ραγδαία εξάπλωση της φτώχειας σε πλατιά στρώματα του λαού θα αυξήσουν τη μαθητική διαρροή παρά τις υποκριτικές διακηρύξεις των διαφόρων προγραμμάτων της Ε.Ε για μείωση της. Ή αλλιώς θα πάψουν να μετράνε ως σχολική διαρροή τους χιλιάδες νέους που δεν θα βρίσκονται σε «τυπικούς», εκπαιδευτικούς μηχανισμούς, αλλά σε εξατομικευμένες διαδρομές κατάρτισης-ελαστικής δουλειάς- ανεργίας! Γιατί αυτός είναι και ο πραγματικός τους στόχος: Ο δια βίου εγκλωβισμός της νεολαίας σε έναν ατομικό λαβύρινθο αμορφωσιάς, υποταγής και άγριας εκμετάλλευσης.Τα φιλόδοξα αντιλαϊκά σχέδια του υπουργείου θα παραμείνουν σχέδια όταν βρουν μπροστά τους το ποτάμι της οργής και του αποφασιστικού αγώνα της νεολαίας και των εκπαιδευτικών. Κι αν η σχετική ευκολία που, προς το παρόν η κυβέρνηση περνάει το ένα με το άλλο τα αντιλαϊκά της μέτρα ,μας δημιουργούν την αίσθηση ότι είναι παντοδύναμοι , αυτοί δεν αισθάνονται καθόλου έτσι. Γι αυτό ενισχύουν τους μηχανισμούς καταστολής . Για αυτό προωθούν τη λεγόμενη αξιολόγηση, τους μηχανισμούς ενσωμάτωσης και αποπροσανατολισμού (ΠΥΣΔΕ-ΠΥΣΠΕ κλπ ) και διάσπασης (μέντορες) ,διώκουν και δικάζουν μαθητές που αγωνίζονται, θέλουν να καταργήσουν τα δημοκρατικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα που έχουν κατακτηθεί στο χώρο του σχολείου.
Να αποκαλύψουμε τα ψεύτικα λόγια τους και τους αντιλαϊκούς στόχους τους.

ΥΣ. Το κείμενο αυτό έχει γραφτεί πριν η Υπουργός Διαμαντοπούλου εξαγγείλει την αντικατάσταση των ΕΠΑΛ -ΕΠΑΣ με το Τεχνολογικό Λύκειο . Η βιασύνη της για αλλαγές, πριν η επιτροπή των ειδικών!! που ροκανίζει εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ ανακοινώσει τα αποτελέσματα της έρευνας της για τα ΕΠΑλ -ΕΠΑΣ επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά, ότι το κύριο μέλημα των υπουργών παιδείας και ο κύριος στόχος των «μεταρρυθμίσεων» τους είναι το πώς θα ανακοπεί η ροή των μαθητών προς τις ανώτερες σπουδές και η τεχνική εκπαίδευση να αποτελέσει τον ταξικό φραγμό σ’ αυτήν την κατεύθυνση. Για τον ίδιο ρόλο θέλουν να ενισχυθεί και ο θεσμός του ΣΕΠ στο Γυμνάσιο.
Η υποχρέωση των μαθητών να φοιτούν ένα χρόνο παραπάνω για να πάρουν πτυχίο επίπεδου 3 που έπαιρναν ως τώρα οι πτυχιούχοι της δευτεροβάθμιας τεχνικής εκπαίδευσης αποσκοπεί κύρια στην παραπέρα αποθάρρυνση των μαθητών , οι οποίοι σε καιρούς σκληρής λιτότητας θα αδυνατούν να συνεχίσουν τις σπουδές τους. Επί πλέον είναι ένα φιλέτο που διεκδικούν οι διάφοροι σχολάρχες.
Ταυτόχρονα επιδιώκει να συγχωνεύσει σχολεία, να συμπτύξει τμήματα , να καταργήσει οργανικές θέσεις εκπαιδευτικών .Οι Καλλικρατικοί δήμοι ετοιμάζονται να αναλάβουν ρόλο στο χτύπημα και τη διάλυση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευση.
ΟΙ εκπαιδευτικοί έχουμε ρόλο και λόγο να υπερασπιστούμε τη δημόσια δωρεάν εκπαίδευση. Να υπερασπιστούμε το δικαίωμα της νεολαίας στις σπουδές και στη δουλειά Να υπερασπιστούμε τα εργασιακά μας δικαιώματα και τις καταχτήσεις μας .

Γ. Θ.