Όπως είναι γνωστό, το ΔΣ της Α ΕΛΜΕ Δυτ. Αττικής πρότεινε με ομόφωνη (!) απόφασή του τη συγχώνευση των 1ου και 2ου ΕΠΑΛ Ελευσίνας και την ίδρυση εσπερινού ΕΠΑΛ (και χωρίς καν το ξέρουν οι συνάδελφοι των σχολείων!). Από τη μεριά μας θα θέλαμε να ξεκαθαρίσουμε μερικά πράγματα:
Η απόφαση του ΔΣ της ΕΛΜΕ αποτελεί χονδροειδές λάθος. Σε μια περίοδο που το σύστημα ανοίγει το ζήτημα των συγχωνεύσεων σχολείων και ψάχνει «συμμάχους», το συνδικαλιστικό κίνημα δεν πρέπει να μπει σε καμία περιπτωσιολογία αλλά να τηρήσει μια καθαρή και συνολική γραμμή που να λέει καμία «συγχώνευση σχολείων». Θα το πούμε καθαρά: Δε θεωρούμε ότι υπήρξε δόλος από το ΔΣ της ΕΛΜΕ. Το χοντρό λάθος του όμως βασίζεται σε δύο σοβαρά πολιτικά λάθη των παρατάξεων που το ελέγχουν:
1. Δεν έχουν κατανοήσει την ουσία της περιόδου που διανύουμε ούτε και την αγριότητα της επίθεσης. Δεν έχουν κατανοήσει ότι η διοίκηση θα εκμεταλλευτεί την πρόταση του ΔΣ της ΕΛΜΕ, ότι θα κάνει τη συγχώνευση με τους δικούς της όρους, ότι θα ανακατέψει τις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών που δουλεύουν σε αυτά και την ίδρυση νέου σχολείου θα την κάνει αν, όποτε και όπως θέλει αυτή. Στο ταμείο θα μείνουν λιγότερες οργανικές θέσεις αλλά και απαξίωση και συκοφάντηση του ρόλου του συνδικαλισμού.
2. Τόσα χρόνια –ως αιρετοί- στο ΠΥΣΔΕ οι συνάδελφοι της διοίκησης της ΕΛΜΕ έπαθαν αυτό που ήταν δεδομένο ότι θα πάθουν. Διολίσθησαν από τη θέση του σωματείου (που διεκδικεί δικαιώματα) στη θέση της διοίκησης (που διαχειρίζεται την… επίθεση). Αποδεικνύεται νομίζουμε σε ποια σύγχυση οδηγεί η συνύπαρξη του συνδικαλισμού με τις καρέκλες της διοίκησης. Αποδεικνύεται ότι έχουμε δίκιο όταν καλούμε σε αποχή από τις εκλογές για τα ΠΥΣΔΕ και όταν λέμε πως όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα τον τρώνε οι κότες – ακόμα και αν δεν έχει αυτή την πρόθεση…
Και δύο ακόμα ζητηματάκια:
- Η συνδικαλιστική θέση «καμία συγχώνευση» είναι γενική και απόλυτη. Δεν έχει την παραμικρή σχέση με συμπάθειες ή αντιπάθειες με συναδέλφους σχολείων που συγχωνεύονται. Επίσης, ενημερώνουμε τους συναδέλφους της διοίκησης της ΕΛΜΕ που θεωρούν ότι οι ευθύνες για την κατάσταση του συνδικαλιστικού κινήματος βρίσκονται στους… συναδέλφους ότι δεν υπάρχει κάποιος τρόπος να παραγγελθούν άλλοι συνάδελφοι που θα… ταιριάζουν στις προδιαγραφές κάποιων ηγετών.
- Για την ώρα θα το πούμε ευγενικά: Οι φωνές και οι κραυγές όποτε στη συνέλευση γίνεται κριτική στη διοίκηση της ΕΛΜΕ δεν έχουν καμία σχέση με το κλίμα δημοκρατίας που πρέπει να υπάρχει, άπλετο και αδιαπραγμάτευτο, στις διαδικασίες του κινήματος. Τα ζητήματα είναι πολιτικά και η προσωπική στοχοποίηση των αντίθετων φωνών δε βοηθούν το ίδιο το κίνημα και δείχνουν έλλειψη πολιτικών επιχειρημάτων αυτών που τη χρησιμοποιούν.
Είναι κρίμα, πραγματικά, να είμαστε στη θέση να θυμίσουμε αυτά τα ευνόητα πράγματα σε συναδέλφους παρατάξεων της Αριστεράς, με τους οποίους και κοινούς αγώνες έχουμε κάνει και άλλους σκοπεύουμε να κάνουμε στο μέλλον.
Αντί, λοιπόν, κάποιοι συνάδελφοι από το ΔΣ της ΕΛΜΕ –στη δίνη της πλήρους ιδεολογικής και πολιτικής σύγχυσης που τους χαρακτηρίζει- να θεωρούν ότι φταίνε όλοι οι άλλοι εκτός από τους ίδιους, καλό θα ήταν να επανεξετάσουν τη στάση τους, να σταματήσουν τη λογική της περιχαράκωσης και της υπονόμευσης οποιασδήποτε προσπάθειας δεν ελέγχουν και να κάνουν δύο απλά πράγματα:
Α) Να ανακαλέσουν την πρότασή τους σε σχέση με τη συγχώνευση των ΕΠΑΛ, να κάνουν (έστω και μεταξύ τους) έναν πολιτικό απολογισμό και
Β) Να στηρίξουν (ή να αναλάβουν οι ίδιοι στο κάτω κάτω) τη συνέχιση των κοινών κινητοποιήσεων εκπαιδευτικών, μαθητών και γονιών ενάντια στις συγχωνεύσεις σχολείων, στις συμπτύξεις τμημάτων και στην οικονομική ασφυξία των σχολείων. Άλλωστε, η επιτυχημένη κινητοποίηση στις 22 Φλεβάρη (για την οποία τόσες επιφυλάξεις είχαν τα ίδια συνδικαλιστικά στελέχη πριν γίνει) έδειξε ότι στον κόσμο υπάρχει διάθεση για αγώνα και ψάχνει τρόπο να εκφραστεί.
Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών Ελευσίνας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου