5 Νοέμβρη: ΑΠΟΧΗ από τις κρατικές εκλογές για τα υπηρεσιακά συμβούλια!

Είναι γνωστή η άποψή μας για τα συνδιοικητικά όργανα κάθε μορφής και για τις εκλογές για τα υπηρεσιακά συμβούλια στην εκπαίδευση. Σε άλλα κείμενα, άλλωστε, δίνεται η οπτική μας γύρω από την κλασσική ρεφορμιστική λογική της συνδιαχείρισης και του «διαλόγου» με το αστικό κράτος μέσα σε δικές του δομές.

Θεωρούμε άλλωστε ότι η πραγματικότητα μας δικαιώνει απόλυτα. Δεν είναι τυχαίο που σε όλη τη συζήτηση που ανοίγουμε για το ζήτημα, δεν είναι δυνατό να διακρίνουμε ούτε ψήγμα πολιτικής σοβαρότητας σε προσεγγίσεις (από την πλευρά της αριστεράς) που καλούν σε συμμετοχή στις εκλογές αυτές. Όμως, ειδικά φέτος, επειδή έχει μεσολαβήσει η όξυνση της επίθεσης στους εκπαιδευτικούς μέσα από τις διαθεσιμότητες- απολύσεις, από την αξιολόγηση και τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, όσοι συμμετέχουν στις εκλογές επιδίδονται σε απίστευτες ακροβασίες για να δικαιολογήσουν τη στάση τους. Και αν για τη ΣΥΝΕΚ (ΣΥΡΙΖΑ) μιλάμε για συνέπεια στη ρεφορμιστική γραμμή, από την άλλη ΠΑΜΕ και Παρεμβάσεις δουλεύουν κανονικά πρώτα τους εαυτούς τους και μετά όλους εμάς:

Το ΠΑΜΕ στη διακήρυξή του ανάμεσα σε άλλα αναφέρει: «(…)Τα Υπηρεσιακά Συμβούλια ασχολούνται με τη διοίκηση και τη λειτουργία των σχολείων, με τις υπηρεσιακές μεταβολές των εκπαιδευτικών. Πρόκειται για κρατικά όργανα που αποτελούνται από τρία (3) «διορισμένα στελέχη» της Διοίκησης και από δύο (2) αιρετούς εκπροσώπους των εργαζομένων. Το θεσμικό-νομικό πλαίσιο των Υπηρεσιακών Συμβουλίων κινείται στα προκαθορισμένα πλαίσια της αντιλαϊκής-αντιεκπαιδευτικής πολιτικής, που κάθε φορά χαράζουν το αστικό κράτος και οι κυβερνήσεις του. Η ίδια η ζωή απέδειξε ότι κανένας αιρετός από μόνος του, όσο σωστό και αγωνιστικό προσανατολισμό και αν έχει, στο πλαίσιο του Υπηρεσιακού Συμβουλίου, δεν μπορεί να εμποδίσει την υλοποίηση του αντιδραστικού, νομοθετικού πλαισίου(…)». Μετά από όλα αυτά κάνοντας ότι δεν καταλαβαίνει πού οδηγούν αυτές οι διαπιστώσεις και σφυρίζοντας αδιάφορα καλεί τους εκπαιδευτικούς να «δώσουν ώθηση στην ανασύνταξη του κινήματος» και να «ψηφίσουν ΠΑΜΕ στα υπηρεσιακά συμβούλια»! Είναι ενδιαφέρον πώς μπορεί κανένας μέσα σε δύο σελίδες να παίζει τόσο απροκάλυπτα μπουνιές με τον εαυτό του!

Οι Παρεμβάσεις από την άλλη δηλώνουν ότι «(…) στα μουχλιασμένα δωμάτια της συνδιαχείρισης, στην ‘καμαρίλα’ της συνδιαλλαγής, επιλέγουμε το άπλετο φως, τον αέρα των ανοιχτών δρόμων, το δρόμο του κινήματος. Η συμμετοχή μας σε ΚΥΣΔΕ – ΑΠΥΣΔΕ – ΠΥΣΔΕ δεν έχει σκοπό τη συνδιαχείριση της κυβερνητικής πολιτικής (…)», ενώ στην κεντρική τους αφίσα ισχυρίζονται «Δεν υπογράφουμε» και καλούν τους εκπαιδευτικούς «να ψηφίσουν ανατρεπτικά»! Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορούμε να σκεφτούμε πιο σύντομη περιγραφή εκλογικού κρετινισμού από το να θεωρεί κάποιος ότι η αριστερή ψήφος σε εκλογές κρατικών οργάνων έχει ανατρεπτικό χαρακτήρα.

Από την άλλη τι κάνουν άραγε οι αιρετοί των ΠΑΜΕ και Παρεμβάσεων από το να βάζουν φαρδιά πλατιά την υπογραφή τους (όσο κι αν παραμυθιάζονται οι ίδιοι) στην αντιδραστική κυβερνητική πολιτική; Τι εννοούν όταν λένε ότι είναι «ενάντια στη συνδιαχείριση» ενώ έχουν νομιμοποιήσει τις τοποθετήσεις εκπαιδευτικών που έχουν γίνει με δεδομένες τις διαθεσιμότητες – απολύσεις, τις συγχωνεύσεις και συμπτύξεις, τη μαζική απόρριψη μαθητών στο νέο λύκειο; Αν αυτό δεν είναι η πιο κλασσική, η πιο τυπική μορφή συνδιαχείρισης, τότε τι είναι;

Ας είναι… Το χειρότερο όμως είναι το εξής: Ότι το κλίμα συνήθειας στην ήττα (που υπάρχει στα σχολεία), το κλίμα «ασχολούμαι με το μικρόκοσμό μου αφού δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο» τροφοδοτείται παραπέρα από τη συμμετοχή της αριστεράς στα συνδιοικητικά όργανα. Αυτό το κλίμα εκτιμάμε βεβαίως ότι θα ανατραπεί. Το ζήτημα όμως είναι ότι η διγλωσσία, η απόκρυψη των απαραίτητων στοχεύσεων, η επένδυση σε σωτήρες είναι λογικές που όποιος τις αβαντάρει, απλώς καθυστερεί τη συγκρότηση των μαζών και την αγωνιστική τους παρέμβαση στις εξελίξεις.

Και κάτι τελευταίο: Το Συντονιστικό Αθήνας των Εκπαιδευτικών σε Διαθεσιμότητα κάλεσε τις παρατάξεις να απέχουν από τις εκλογές επειδή το υπουργείο απέκλεισε από τη διαδικασία τους εκπαιδευτικούς σε διαθεσιμότητα. Στη συνέχεια, το υπουργείο προχώρησε σε ακόμα χειρότερη (και πιο προσβλητική) ρύθμιση, σύμφωνα με την οποία επιτρέπει στους εκπαιδευτικούς αυτούς να ψηφίσουν αλλά όχι να είναι υποψήφιοι! Πώς αποτιμούν άραγε αυτή την εξέλιξη ΣΥΝΕΚ, ΠΑΜΕ και Παρεμβάσεις; Και τι θα απαντήσουν στον κόσμο της διαθεσιμότητας;