ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ! ΚΑΤΩ Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ-ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ
1. Η αξιολόγηση αποτελεί πολυεργαλείο και πυρήνα στην πολιτική του συστήματος στην εκπαίδευση.
α) Θέλει τους μαθητές ταξικά κατηγοριοποιημένους, χωρίς δικαιώματα, για να «αποδέχονται» πιο εύκολα την -αυριανή- εργασιακή εκμετάλλευση.
β) Γι΄ αυτό χρειάζεται
εκπαιδευτικούς «σπασμένους», που θα τους μεταβιβάζει όλη την ευθύνη των
κοινωνικών προβλημάτων που γεννάει η επίθεσή του στους μαθητές. Που θα ΄ναι τρομοκρατημένοι
και με καθημερινή επίβλεψη για να εφαρμόζουν σωστά τις πολιτικές του. Που θα
ζουν με το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά συνεχώς υπο αίρεση «αν δεν
προσαρμοστούν».
2.
Το ζήτημα αυτό ΔΕΝ ΑΦΟΡΑ ΜΟΝΟ τους
νεοδιόριστους, αλλά το σύνολο του κλάδου. Η σαλαμοποίηση που προωθεί
γίνεται ακριβώς για να το περάσει με μεγαλύτερη ευκολία.
3. ΔΕΝ μπορεί να υπάρξει «καλή», «άλλη», «μη τιμωρητική» κτλ αξιολόγηση. Η αξιολόγηση αποτελεί οργανικό κομμάτι της επίθεσης. ΑΡΑ οι προεκλογικές υποσχέσεις ότι «εμείς δε θα την εφαρμόσουμε» δεν αντιστοιχούν στη φάση που βρίσκεται και απαιτεί το σύστημα,
γι΄ αυτό και είναι κούφιες. Εξάλλου συνοδεύονται από δεσμεύσεις ότι θα εφαρμόσουν τη δική τους, την “καλή” αξιολόγηση, την αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου. Όπως και οι προτάσεις που ακούγονται για «ουσιαστική επιμόρφωση», βάζουν την αξιολόγηση από το παράθυρο.4.
Μπροστά σε όλα αυτά θεωρούμε ότι: οι μέχρι
τώρα μορφές αγώνα έχουν δείξει τα όρια τους και αποτελεί μονόδρομος για τον
κλάδο να δώσει μια ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΜΑΧΗ με ΣΤΟΧΟ την ΑΝΑΤΡΟΠΗ της αξιολόγησης, αλλά
και για πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς! Οι ομοσπονδίες (ΟΛΜΕ-ΔΟΕ) ΗΔΗ
έχουν δείξει ότι δε θέλουν να δώσουν τέτοια μάχη. Η ευθύνη έχει περάσει στα
πρωτοβάθμια σωματεία.
5. Κεντρική μάχη για μας σημαίνει:
α) Μαζικές Γενικές Συνελεύσεις για να μπορέσει να συμμετέχει ενεργά ο κλάδος στο αγώνα, για να σπάσει η λογική της ανάθεσης
β) Διαδηλώσεις για να συγκροτηθούμε σε σώμα και φωνή που διεκδικεί και αντιστέκεται και δεν διαπραγματεύεται με αυτούς που του επιτίθενται
γ) ΑΠΕΡΓΙΑ γιατί τα παραπάνω μένουν λειψά χωρίς την απεργιακή προοπτική. Γιατί έτσι έχουν κατακτήσει διαχρονικά οι εργαζόμενοι τα δίκια τους.
6. Για να γίνουν όλα αυτά χρειάζεται ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ των πρωτοβάθμιων ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ. Που δε θα περιμένουν τις ΟΛΜΕ-ΔΟΕ, αλλά με τις συνελεύσεις τους θα προχωρήσουν και θα οργανώσουν τον αγώνα.
7. Οι εργαζόμενοι, όταν καλούνται να δώσουν έναν αγώνα, απευθύνονται πρώτα στους φυσικούς συμμάχους τους! Να απευθυνθούμε για στήριξη στους γονείς και τους μαθητές μας! Να διαδηλώσουμε από κοινού για τα κοινά αιτήματά μας!
8. Στο πλαίσιο των παραπάνω τα πρωτοβάθμια σωματεία οφείλουν να ενεργοποιήσουν όλα τα όπλα και εργαλεία τους. Να στήσουν από τις Γενικές Συνελεύσεις ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΑΓΩΝΑ με συναδέλφους για παρεμβάσεις στα σχολεία και οργάνωση του αγώνα. Να ενεργοποιηθούν ή να φτιαχτούν -όπου δεν υπάρχουν- ΑΠΕΡΓΙΑΚΑ ΤΑΜΕΙΑ για την οικονομική στήριξη του αγώνα.
9.
Να είμαστε
σίγουροι ότι ένας τέτοιος αγώνας ξεπερνά τα «όρια νομιμότητας» του συστήματος.
Είμαστε βέβαιοι ότι θα ΄χουμε απέναντί μας όλο τον μηχανισμό καταστολής και
προπαγάνδας του. Γι΄ αυτό είναι σημαντικό να δημιουργήσουμε και τους δικούς μας
τρόπους εξώστρεφης απεύθυνσης στην κοινωνία.
10.
Μέσα στο παραπάνω πλαίσιο οι Αγωνιστικές
Κινήσεις θα στηρίξουν και όποια άλλη δευτερεύουσα μορφή αναδειχθεί και βοηθά να
στηριχθεί ο αγώνας και ευνοεί την κατεύθυνση της ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΜΑΧΗΣ.
10+1.
Έχουμε μπροστά μας μια δύσκολη μάχη.
Κυβέρνηση και υπουργείο πανηγυρίζουν ότι μετά από 42 χρόνια ξαναφέρνουν την
αξιολόγηση στο σχολείο. Ας κρατήσουμε το εξής: 42 χρόνια το σύστημα προσπαθεί
να περάσει την αξιολόγηση. Οι 180.000 εργαζόμενοι εκπαιδευτικοί, με το λαό στο
πλάι μας έχουμε τη δύναμη να στήσουμε και να οργανώσουμε έναν νικηφόρο αγώνα.
ΜΑΖΙΚΕΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ-ΑΠΕΡΓΙΕΣ-ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ - ΞΑΝΑ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ για νέα ΑΠΕΡΓΙΑ - ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΑΓΩΝΑ-ΑΠΕΡΓΙΑΚΟ ΤΑΜΕΙΟ-ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ Α’ ΒΑΘΜΙΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου