Ψηφοδέλτιο Αγωνιστικών Κινήσεων Εκπαιδευτικών ΣΕΠΕ "Αλ. Δελμούζος"

 Για να ενισχυθεί η γραμμή της ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ, ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΠΑΛΗΣ

Να οργανωθεί Κεντρική Απεργιακή Μάχη

με συνελεύσεις, απεργιακά ταμεία, επιτροπές αγώνα, απεργία/αποχή, απεργίες, διαδηλώσεις

για

§  την ανατροπή της αξιολόγησης

§  αυξήσεις στους μισθούς

§  μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών

§  το δικαίωμα των παιδιών του λαού στις σπουδές

§  συνδικαλιστικές και δημοκρατικές ελευθερίες

§  δουλειά και ζωή με δικαιώματα

§  κοινό μέτωπο με μαθητές, φοιτητές και γονείς

 

            Με απανωτά μέτρα επιτίθενται στα εργασιακά μας δικαιώματα και στο δικαίωμα των παιδιών του λαού να σπουδάζουν. Επιδιώκουν ένα σχολείο ταξικό, τοξικό, εχθρικό στη νέα γενιά, κατηγοριοποιημένο, φτηνό για το κράτος ακριβό για το λαό. Με τους εκπαιδευτικούς τρομοκρατημένους στο ρόλο του τελικού ιμάντα μεταβίβασης αυτής της αντιδραστικής πολιτικής στους μαθητές.

Επιχειρούν να επιβάλλουν «σιγή νεκροταφείου», τρομοκρατώντας, απαγορεύοντας απεργίες, με διώξεις, ΕΔΕ και δίκες συναδέλφων, με ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης.  Με τον μισθό να ξοδεύεται για τα απολύτως απαραίτητα ήδη από τις πρώτες μέρες του δεκαπενθήμερου. Και όλα αυτά με τον ορίζοντα να σκοτεινιάζει από τα σύννεφα του πολέμου που πυκνώνουν στην περιοχή, με τη χώρα μας να έχει μετατραπεί σε μια απέραντη βάση των αμερικανονατοϊκών αφεντικών.

     Η επίθεση που εξελίσσεται δεν πρόκειται να σταματήσει από την παράθεση επιχειρημάτων που θα πείσουν την κυβέρνηση ότι κινείται σε λάθος κατεύθυνση. Δεν μπορεί να προκύψει ανακοπή της με τη γραμμή της συνδιαλλαγής, του συμβιβασμού, της υποχώρησης, των εικονικών νικών και των ψεμάτων. Αυτή η διαλυτική γραμμή που ακολουθούν πιστά οι ενωμένες ηγεσίες σε ΟΛΜΕ/ΔΟΕ μας οδηγεί από ήττα σε ήττα. Δεξιοί και «αριστεροί» ψάλτες της υποταγής εξοβελίζουν κάθε προοπτική οργάνωσης απεργιακού αγώνα, δηλώνουν χωρίς τσίπα ότι «δεν τραβάει-δεν μπορεί ο κλάδος», σπέρνοντας την ανημποριά στο μεγαλύτερο κομμάτι εργαζομένων στον τόπο.

ü  Επιμένουμε ότι το βασικό καθήκον μας είναι η συγκρότηση πραγματικού κινήματος υπεράσπισης της δουλειάς μας, των μαθητών μας της ζωής μας. Αυτόν το δύσκολο βασανιστικό δρόμο κόντρα στους αρνητικούς συσχετισμούς πρέπει να βαδίσουμε. Είναι η μόνη και ρεαλιστική επιλογή που θα ανακόψει τη βάρβαρη επίθεση και θα επανακατακτήσει δικαιώματα.

ü  Επιμένουμε ότι όταν το άδικο γίνεται νόμος η αντίσταση είναι καθήκον, όχι οι προσφυγές, τα εξώδικα και τα δικαστήρια. Είμαστε καλυμμένοι όταν είμαστε ενωμένοι. Ασπίδα μας δεν είναι ό νόμος, αλλά η μαζικότητα των αγώνων μας.

ü  Επιμένουμε ότι δεν θα τους ταράξουμε στη νομιμότητα, αλλά στην διαδήλωση, στη συγκέντρωση και φυσικά στην απεργία.