Σχόλιο των Αγωνιστικών Κινήσεων Εκπαιδευτικών για την εισήγηση της ΟΛΜΕ προς τις ΕΛΜΕ και το ζήτημα της γενοκτονίας του Παλαιστινιακού λαού

 

Διαβάσαμε την πρόσφατη εισήγηση του ΔΣ της ΟΛΜΕ προς τις ΕΛΜΕ της χώρας, που υποτίθεται αναδεικνύει τα βασικά ζητήματα της περιόδου. Σκοπός του σχολίου αυτού δεν είναι να αποτελέσει μια συνολική κριτική απέναντι στην εισήγηση αυτή, αλλά να εστιάσει στο ζήτημα της γενοκτονίας του παλαιστινιακού λαού, που αναφέρεται -και σωστά- μέσα σε αυτή. Ο τρόπος όμως που γίνεται μας βρίσκει εντελώς αντιθέτους, αφού υποτιμά τις διαθέσεις του ελληνικού λαού, που οπότε βρίσκει την ευκαιρία καταδικάζει το σιωνιστικό έγκλημα και δείχνει την αλληλεγγύη του στον ηρωικό παλαιστινιακό λαό.

Η αναφορά είναι η εξής: "Η απάθεια με την οποία ο κόσμος σήμερα αντιμετωπίζει τη τραγωδία που βιώνει ο πληθυσμός της Γάζας, η απουσία ουσιαστικής αντίδρασης στα ακραία σχέδια μετοικεσίας και η σιωπή με την οποία γίνεται αποδεκτή η πραγματικότητα του θανάτου και του φόβου...". Απάθεια, απουσία ουσιαστικής αντίδρασης, σιωπή... Αυτά κατά την άποψη της ΟΛΜΕ χαρακτηρίζουν τη στάση του κόσμου. Μια τοποθέτηση βαθιά αντιδραστική, στο γνωστό μοτίβο "ο κόσμος δεν καταλαβαίνει, δεν τραβάει, φοβάται" που εκδηλώνεται σε κάθε μέτωπο πάλης των εκπαιδευτικών (διώξεις, απειλές για απολύσεις, αργία ΧΧ, αξιολόγηση κτλ).

Αν τα παραπάνω ισχύουν (που εμείς δεν το πιστεύουμε), η ΟΛΜΕ τι έχει κάνει τα τελευταία χρόνια για να τα ανατρέψει; Κάνοντας μια γρήγορη αναζήτηση μπορούν να βγουν κάποια συμπεράσματα. Ένα κάλεσμα για κινητοποιήσεις αρχές Νοέμβρη 2023, ένα μήνα μετά την εισβολή του Ισραήλ στη Γάζα και το ξεκίνημα της εξελισσόμενης γενοκτονίας, μια αναφορά της μίας παραγράφου στο κάλεσμα για την 8η Μάρτη 2024, άλλη μία (ολόκληρη) πρόταση στο κάλεσμα για την 8η Μάρτη 2025. Αυτή η φθίνουσα ενασχόληση και ανάδειξη του ζητήματος, άραγε πως μπορεί να χαρακτηριστεί;

Από την άλλη, για να βλέπουμε και αυτά που γίνονται, έχουν πραγματοποιηθεί δεκάδες συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις αλληλεγγύης σε όλη τη χώρα από τον Οκτώβρη του 2023.Σίγουρα μπορούν και πρέπει να γίνουν πολλά περισσότερα, όμως η πλήρης απόσυρση της ΟΛΜΕ από τις κινητοποιήσεις αυτές είναι δείγμα απάθειας και σιωπής.Πρόσφατα έγινε κινητοποίηση στον Πειραιά ενάντια στο ξέπλυμα που επιχείρησε η ΔΔΕ με την "εκδήλωση αλληλεπίδρασης" και τη μαζική αποχή μαθητών από αυτήν, αλλά και η ακύρωση της παρουσίασης βιβλίου στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης, με τη χορηγία της πρεσβείας του Ισραήλ. Αντίστοιχα τώρα, στα 77 χρόνια από τη Νάκμπα, τη μέρα καταστροφής όπως αυτή τιμάται από τον παλαιστινιακό λαό, οργανώνονται πανελλαδικά συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις.

Η ΟΛΜΕ τι κάνει απέναντι σε όλα αυτά;