Αντίσταση - οργάνωση – αγώνας

Μόνιμη και σταθερή δουλειά, μισθοί, ασφάλιση-περίθαλψη, σπουδές, ελευθερίες ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!

Με σωματεία όργανα αντίστασης και διεκδίκησης ενάντια στην υποταγή, τη συνδιαχείριση και το συμβιβασμό

Τετάρτη 18 Μαρτίου 2009

ΟΛΟΙ στη γενική απεργία 2/4

Ανατροπή της πολιτικής της φτώχειας, της ανεργίας και της καταστολής

Να γίνει «μεγάλο ποτάμι φουσκωμένο η οργή του λαού»!

Ενώ οι συνέπειες της κρίσης του καπιταλισμού γίνονται όλο και πιο ορατές στην καθημερινότητα των εργαζομένων, μια τεράστια προπαγανδιστική εκστρατεία από τη μεριά του συστήματος είναι σε εξέλιξη:
  • Η κρίση παρουσιάζεται ως «φυσικό φαινόμενο», κάτι σα σεισμός. Θέλουν να ξεχάσουμε ότι είναι κρίση ενός κοινωνικού συστήματος -του καπιταλιστικού- που βασίζεται στην εκμετάλλευση και στην κυριαρχία μιας χούφτας εκμεταλλευτών πάνω στη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων και της εργατικής τάξης.
  • Ζητάνε «κατανόηση και υπομονή» από τους εργαζόμενους για όλα αυτά που θα χάσουν λες και όταν –αν και με ποιους όρους;- η φάση της κρίσης ξεπεραστεί, τότε θα δώσουν πίσω στους εργαζόμενους τις κατακτήσεις τους!
  • Πού πήγαν αλήθεια οι μεγαλόστομες διακηρύξεις για την ΕΕ και την… ασφάλεια της ζώνης τους ευρώ; Πού πρέπει άραγε να κρυφτούν οι απολογητές του καπιταλισμού και της ΕΕ για τα χοντροκομμένα ψέματα που μας φλόμωναν τόσα χρόνια;
Η πραγματικότητα είναι καθαρή:
Στο βωμό της κρίσης του κεφαλαίου προετοιμάζονται σήμερα αιματηρές θυσίες δικαιωμάτων και κατακτήσεων. Φτώχεια, ανεργία, εργασιακές σχέσεις μεσαιωνικού τύπου, κατάργηση κάθε έννοιας σταθερότητας στη δουλειά, στην εκπαίδευση, στην υγεία, πράγματα που τα ζούμε κάθε μέρα στα σχολεία όπου οι συνθήκες σπουδών-εργασίας γίνονται όλο και πιο ανυπόφορες. Το κύμα απολύσεων έχει ήδη αρχίσει να εντείνεται ενώ η φτωχή αγροτιά αντιμετωπίζει πρόβλημα επιβίωσης.
Μια αντιδραστική πολιτική στην οποία συμφωνούν όλες οι μερίδες του κεφαλαίου (τραπεζιτικό - χρηματιστηριακό - βιομηχανικό), μια πολιτική που απλώνεται σε όλη την ΕΕ και στηρίζεται ένθερμα από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.
Η επισφαλής - προσωρινή εργασιακή σχέση γίνεται απόλυτα κυρίαρχη στην κοινωνία. Την ίδια στιγμή οι νέοι από τα φτωχά λαϊκά στρώματα και την εργατική τάξη βλέπουν ότι τους διαλύουν τη ζωή και δεν τους υπόσχονται τίποτα. Τίποτα εκτός από φτώχεια, ανεργία, πυροβολισμούς, χημικά. Ακριβές σπουδές, απόκτηση δεξιοτήτων για την αυριανή πραγματικότητα του ευέλικτου, απασχολήσιμου εργάτη.
Ο δήθεν διάλογος του υπουργείου δεν αποτελεί παρά μια καθαρή απάτη που στόχο έχει να κάνει συνυπεύθυνους τους εκπαιδευτικούς στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης.
Κι έρχονται χειρότερα:
  • Εφάπαξ και περίθαλψη είναι υπό αμφισβήτηση και στο δημόσιο.
  • Τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης ανεβαίνουν και για τις γυναίκες στα 65 χρόνια (με βάση ντιρεκτίβα της ΕΕ).
  • Οι αυξήσεις στους μισθούς είναι μηδενικές (0%!!!) και οδηγούν σε νέα δραματική μείωση το πραγματικό εισόδημα των εργαζομένων.
  • Προετοιμάζεται νέα φοροεπιδρομή που θα ανακοινωθεί σύντομα.
  • Όλο και πληθαίνουν δημοσιεύματα του αστικού τύπου που «καλούν» την κυβέρνηση σε περικοπές μιας σειράς επιδομάτων των εργαζομένων για να ανοίξει ο δρόμος και στην αριθμητική μείωση των μισθών.
Το σύστημα χρησιμοποιεί καθημερινά όλες τις δυνάμεις καταστολής που διαθέτει (ΜΑΤ, ΕΚΑΜ, ΟΠΚΕ, ασφαλίτες και παρακρατικούς μηχανισμούς). Πυροβολισμοί, τόνοι χημικά, ξύλο, συλλήψεις, χρησιμοποίηση ακόμα και του τρομονόμου, τρομοκράτηση των μαθητών, αμφισβήτηση της κατάκτησης του ασύλου.
Ταυτόχρονα, η Αστυνομία εξοπλίζεται με νέα όπλα (αντλίες, σκυλιά, όπλα ηλεκτροσόκ, ποινικοποίηση διαδηλώσεων, κατάργηση του ασύλου). Στρώνεται το έδαφος για τη χρησιμοποίηση του στρατού στην καταστολή διαδηλώσεων όταν δε θα επαρκούν οι δυνάμεις καταστολής και νέα σώματα δημιουργούνται.

Απέναντι σε αυτή τη δραματική κατάσταση υπάρχουν δύο δρόμοι: ο δρόμος της σιωπής και της υποταγής και ο δρόμος του μαζικού και ανυποχώρητου αγώνα.
Η υποταγή θα φέρει σε ακόμα πιο δυσχερή θέση τους εργαζόμενους. Θα ενταθούν φαινόμενα ανθρωποφαγίας και παράλογων διαχωρισμών που ο καθένας θα βλέπει με καχυποψία το διπλανό του γιατί είναι μαύρος, άσπρος, μόνιμος, ωρομίσθιος, νέος, γέρος, άντρας, γυναίκα. Θα στρωθεί ο δρόμος για άπλωμα του δηλητηρίου της πιο αντιδραστικής κρατικής και παρακρατικής ιδεολογικής και πραγματικής τρομοκρατίας.
Αν οι εργαζόμενοι αποδεχτούμε τον εκβιασμό «μη μιλάς γιατί υπάρχουν και χειρότερα», απλώς βάζουμε τις βάσεις για να επαναδιατυπώνεται ο εκβιασμός αυτός καθημερινά με χειρότερους όρους.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
Είναι αλήθεια ότι οι εργαζόμενοι πληρώνουμε τη χρόνια κυριαρχία στο συνδικαλιστικό κίνημα της γραμμής της υποταγής, του συμβιβασμού και της ταξικής συνεργασίας. ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και εκπαιδευτικές ομοσπονδίες έστρωσαν το δρόμο στο πέρασμα της πληθώρας των αντιλαϊκών μέτρων και οδήγησαν στη διάλυση το συνδικαλιστικό κίνημα και στη συκοφάντηση την έννοια του συνδικαλισμού και της συλλογικής δράσης. Το ΠΑΜΕ βερμπαλίζει όταν δεν κινείται τίποτα και σαμποτάρει κάθε κίνημα που φτάνει στο σημείο να γίνει ενοχλητικό για το σύστημα. Και βέβαια όλοι μαζί –ενώ «δεν μπορούν» να βάλουν πλάτη στο κίνημα- είναι ετοιμοπόλεμοι για τη «μητέρα των μαχών», τις εκλογές.

Όμως, οι εργαζόμενοι και η νεολαία δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από τις εκλογές. Οι πραγματικοί συσχετισμοί διαμορφώνονται στους δρόμους, στις πορείες και στις απεργίες. Το δρόμο τον δείχνει ο ξεσηκωμός του Δεκέμβρη. Τα αγροτικά μπλόκα. Οι μαζικές απεργίες του 2007 για το ασφαλιστικό.

Η ευθύνη πέφτει σε όλους μας. Δεν είναι θεωρία, είναι ανάγκη ζωής να κάνουμε βήματα να διεκδικήσουμε τα πρωτοβάθμια σωματεία μας, να τα ζωντανέψουμε, να πετάξουμε από αυτά όλη τη σαβούρα που έχει οδηγήσει στην αδράνεια και την ήττα, να οργανώσουμε τους αγώνες μας!

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
Όλα είναι μπροστά μας! Τα κακά και τα καλά…
Η εμφάνιση των πιο αντιδραστικών φαινομένων αλλά και οι υγιείς και ελπιδοφόρες εξεγέρσεις.
Η αμφισβήτηση κάθε δικαιώματος που είχαμε κατακτήσει αλλά και τα πρώτα σημάδια κινημάτων από το μέλλον.
Η απελπισία και η ελπίδα.
Στο χέρι μας είναι να έχουμε τη δική μας θετική, αγωνιστική συμβολή στην κρίσιμη περίοδο που ζούμε…
Η απεργία στις 2 Απρίλη είναι μια ευκαιρία ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ από κοινού να δείξουμε ότι δε θα πάμε σαν πρόβατα στη σφαγή που μας ετοιμάζουν. Ότι δεν εμπιστευόμαστε τις συνδικαλιστικές ηγεσίες της ήττας - με όποιο μανδύα φοράνε.

  • ΟΧΙ στις κοινοβουλευτικές αυταπάτες - Μόνη λύση το κίνημα.
  • Ουσιαστικές αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις.
  • Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Όχι στην ωρομισθία και την αναπλήρωση.
  • Κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων Σιούφα - Ρέππα - Πετραλιά.
  • Δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους.
  • Επιδόματα ανεργίας χωρίς προϋποθέσεις σε όλους τους ανέργους για όλο το διάστημα της ανεργίας.
  • Δημόσια δωρεάν παιδεία για όλο τα λαό – Όχι στην πειθάρχηση - αξιολόγηση. Υπερασπιζόμαστε τα εργασιακά μας δικαιώματα (ωράριο, οργανικότητα, μονιμότητα).
  • Να σπάσει η τρομοκρατία - Να απελευθερωθούν όλοι οι συλληφθέντες και να αποσυρθούν όλες οι κατηγορίες.

Δεν υπάρχουν σχόλια: