ΠΡΟΤΑΣΗ - ΚΑΛΕΣΜΑ των ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΩΝ ΚΙΝΗΣΕΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΥΠΗΡΕΣΙΑΚΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ
ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΤΑΤΕΘΟΥΝ ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΕΣ

Το ΥΠΔΒΜΘ θα διεξάγει στις 3/11 τις εκλογές για τα Υπηρεσιακά Συμβούλια(Υ.Σ.) ΚΥΣΔ(Π)Ε-ΑΠΥΣΔ(Π)Ε-ΠΥΣΔ(Π)Ε. Η κατάθεση υποψηφιοτήτων για συμμετοχή σ’ αυτές τις διαδικασίες τελειώνει στις 20 /9.

Προστίθεται έτσι ακόμη μια εκλογική διαδικασία μαζί με τις «Καλλικράτειες» Περιφερειακές/Δημοτικές εκλογές στην αρχή της «πιο δύσκολης σχολικής χρονιάς από την μεταπολίτευση». Σε μια περίοδο κρίσιμη για τα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών και τα μορφωτικά δικαιώματα της νεολαίας, που η πολιτική κυβέρνησης-Ε.Ε.-ΔΝΤ με την στήριξη ΝΔ –ΛΑΟΣ «επικαιροποιεί» την φτώχεια, την ανεργία και την καταστολή, τίποτε πιο επίκαιρο καθήκον δεν θα μπορούσε να υπάρξει για κάθε συλλογικότητα και αγωνιστή εκπαιδευτικό, από την συγκρότηση του ΜΑΖΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ σε δασκάλους και καθηγητές που θα υπερασπίσει τη ζωή μας εντός και εκτός σχολείου.
Οι εκλογικές διαδικασίες για τα Υ.Σ. πέρα από το ότι είναι ενταγμένες πλήρως στο διοικητικό μηχανισμό αποτελούν στη φάση αυτή ακόμη μια τροχοπέδη στην δύσκολη υπόθεση δημιουργίας εστιών αντίστασης - ανάπτυξης αγώνων που είτε θα αναστέλλονται μπροστά στο κυνήγι της ψήφου με την οποία άκοπα και εύκολα θα αλλάξουν(;;) οι συσχετισμοί είτε οι όποιες απόπειρες μαζικής πάλης θα εντάσσονται σε ψηφοθηρικούς σχεδιασμούς με καταστροφικά αποτελέσματα για τον κόσμο στην εκπαίδευση.

Ειδικότερα με τις εκλογές για τα Υπηρεσιακά Συμβούλια επιδιώκεται:
 Η νομιμοποίηση δια της συμμετοχής όλων των αντιδραστικών- αντιεκπαιδευτικών αποφάσεων των οργάνων αυτών.
 Η ανάδειξη της συνυπευθυνότητας του κλάδου, στην υλοποίηση των κυβερνητικών επιλογών.
 Η επικύρωση με το πρόσχημα της συναπόφασης όλων των σχεδιασμών για περιστολή δικαιωμάτων και κατακτήσεων.
 Η επιβεβαίωση-αποδοχή από τους εκπαιδευτικούς, της λειτουργίας του συνδικαλισμού σαν συμπλήρωμα της διοίκησης και σαν αντίγραφο «φτηνών» μεθόδων κομματαρχών, όπου αποθεώνεται το «κατόπιν ενεργειών μου».
 Η ενίσχυση τής γραμμής στο εσωτερικό του κλάδου που υποτάσσεται στους «από πάνω», που αμβλύνει τις αντιδράσεις του κόσμου, που βάζει εμπόδια στην χειραφέτηση από την κυβέρνηση και τους κρατικούς μηχανισμούς.
 Τέλος και με βάση τους υπαρκτούς αρνητικούς συσχετισμούς και την ίδια την φύση της διαδικασίας που ευνοεί «γαλάζιους» και «πράσινους» να επιδίδονται σε ταξίματα και εκδουλεύσεις, να «ερμηνευτεί» η κυριαρχία τους, σα συμφωνία του κλάδου στα αντιεκπαιδευτικά σχέδια που υλοποιούνται.
Παρά το γεγονός ότι μια σειρά δυνάμεις(παρατάξεις /τοπικά σχήματα) που δρουν στο χώρο της εκπαίδευσης συμφωνούν –και ίσως να επαυξάνουν στα παραπάνω- για τον χαρακτήρα και τον ρόλο των οργάνων αυτών τελικά επιλέγουν τη συμμετοχή στις εκλογές, είτε με σκεπτικά που αρνούνται και κατακρίνουν τον ρόλο των Υ.Σ. αντιπροτείνοντας κάποιον άλλο ρόλο, είτε με σκεπτικά διαδικαστικά-καταγραφής δυνάμεων.

Όμως τα ερωτήματα παραμένουν και ζητούν απαντήσεις. Τα επιχειρήματα περί ελέγχου των αποφάσεων και αποκάλυψης των αυθαιρεσιών της διοίκησης είναι σαθρά καθώς ακριβώς το αντίθετο επιτυγχάνουν. Συμβάλλουν στη νομιμοποίηση των αυθαιρεσιών και στην άμβλυνση των αντιδράσεων, εμποδίζοντας τον πραγματικό, σωστό και αποτελεσματικό έλεγχο. Αυτόν που μόνο το συνδικαλιστικό κίνημα, με τα δικά του όργανα (τα πραγματικά αιρετά), με τις δικές του διαδικασίες και τα δικά του μέσα μπορεί να διασφαλίσει.
Τι νόημα έχουν οι απόψεις περί διαφάνειας και «σπάσιμο του απορρήτου», λες και η επίθεση στα δικαιώματα του κλάδου θα μείνει κρυφή, όταν λειτουργούν ως προκάλυμμα συνδιαχείρησης και συνάποφασης αντιδραστικών μέτρων. «Αυτιά και μάτια» -όπως αποκαλούνται οι «αγωνιστές» αιρετοί-δεν έχει ανάγκη ο κόσμος της εκπαίδευσης. Γιατί και βλέπει και ακούει, βιώνει την επίθεση που εξελίσσεται ενάντιά του και «γνωρίζει» τα νέα σχέδια που εξυφαίνονται. Αντίσταση απαιτείται, και όχι συνδιαλλαγή και υποταγή.
Αντί να υποστηρίζεται με προσχηματική αφέλεια, ως αξίωμα η συμμετοχή γενικά και πάντα στους θεσμούς του κράτους, ας αναρωτηθούν οι υποστηριχτές αυτών των απόψεων: Οτιδήποτε θεσμό δημιουργεί το κράτος για να εξυπηρετηθούν οι επιδιώξεις του, το κίνημα θα συμμετέχει, «ανακαλύπτοντας» νέα πεδία παρέμβασης; Όσο για το περίφημο «επιχείρημα» της καταγραφής βρίσκεται κυριολεκτικά στον αέρα όταν δεν συνοδεύεται από απαντήσεις στα ερωτήματα : Τι καταγράφω; Σε ποια διαδικασία, για ποιο σκοπό; Από μόνο του σαν επιχείρημα είναι επικίνδυνο καθώς υποβαθμίζεται συνειδητά ένα πολιτικό ζήτημα στο επίπεδο της διαδικασίας και της ψηφοθηρίας.

Η λιγότερο η περισσότερο «αγωνιστική», «ανυπάκουη», «απείθαρχη», «αριστερή» κλπ συμμετοχή στις εκλογές για τα Υ.Σ. είναι αντικειμενικά αποδοχή-νομιμοποίηση αυτών των πειθαρχικών οργάνων κρατικών φερέφωνων. Είναι άρνηση της αναγκαιότητας να γίνουν βήματα χειραφέτησης απ’ τον κρατικό και υποταγμένο συνδικαλισμό και φανερά αναντίστοιχη με τις απαιτήσεις του εκπαιδευτικού κόσμου και τα καθήκοντα που θέτει η περίοδος.
Εμείς λέμε ότι η συνολική αποκάλυψη και καταγγελία του ρόλου των οργάνων αυτών, η ολοκληρωμένη αντίθεση στα αντιεκπαιδευτικά –αντιλαϊκά σχέδια της κυβέρνησης, η υπεράσπιση των δικαιωμάτων και των κατακτήσεων του κλάδου δεν μπορεί να επιτευχθεί με τη συμμετοχή στα όργανα αυτά.
Πιστεύουμε ότι η θέση –στάση της ΑΠΟΧΗΣ από τις εκλογές για τα Υ.Σ.
• Δρα ενισχυτικά στην κατεύθυνση της οικοδόμησης ενός ανεξάρτητου από την κυβέρνηση και συνολικά από το κράτος, συνδικαλιστικού κινήματος.
• Ευνοεί το χτύπημα λογικών και αντιλήψεων συνδιαχείρησης και υποταγής, δρα απονιμομοποιητικά του ρόλου των οργάνων αυτών.
• Αναδεικνύει την αναγκαιότητα της ΜΑΖΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ των δικών μας οργάνων και πρώτα απ’ όλα των Γενικών Συνελεύσεων, σε αντιδιαστολή με τα κρατικά φερέφωνα.
• Προβάλει την μαζική αγωνιστική διέξοδο και τη συλλογική δράση κόντρα σε εκβιασμούς, πλαστά διλήμματα και αυταπάτες .
• Δίνει ένα σημαντικό χτύπημα στην «ατομική λύση», στην παθητικοποίηση, την αποστράτευση και την αδράνεια συμβάλλοντας στην αντίσταση, δυναμώνοντας την αγωνιστική προοπτική.
Στη βάση αυτή απευθυνόμαστε σε κάθε συνδικαλιστικό σχήμα, ομάδα η συλλογικότητα που δρα στον χώρο της εκπαίδευσης, σε κάθε αγωνιστή δάσκαλο και καθηγητή, να μην καταθέσουν υποψηφιότητες στις διαδικασίες αυτές αλλά να δράσουμε μαζί συγκροτώντας πλατιές κινήσεις και επιτροπές που θα προπαγανδίζουν τη θέση-στάση της ΑΠΟΧΗΣ από τις εκλογές για τα Υ.Σ. Που θα ζυμώνουν-ενισχύουν στον κλάδο την δυνατότητα-αναγκαιότητα ανασυγκρότησης του συνδικαλιστικού μας κινήματος σε άλλη βάση. Ανεξάρτητο από το κράτος –εξαρτημένο μόνο από τα συμφέροντα των εκπαιδευτικών. Που θα προωθεί αυτή την παρατεταμένη προσπάθεια, διαλόγου – αντίστασης - κοινής δράσης για την ανασυγκρότηση του εκπαιδευτικού κινήματος. Που κατά την «προεκλογική περίοδο» θα επιδιώξουν την ΜΑΖΙΚΗ ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ του κόσμου στις Γενικές Συνελεύσεις και στους αγώνες που θα γίνουν

Οι στιγμές είναι πρωτόγνωρες και κρίσιμες. Η πραγματικότητα κραυγάζει: ΟΡΓΑΝΩΣΗ- ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ- ΑΓΩΝΑΣ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ. Σ’ αυτές τις στιγμές δυνάμεις που αναφέρονται στο κίνημα, που νοιάζονται για την υπόθεση της ανασύστασης του συνδικαλισμού δεν είναι δυνατό να κάνουν μία από τα ίδια. Αυτά γίνονται τόσα χρόνια και φτάσαμε ως εδώ... Όλα εκείνα που εδώ και 30 χρόνια θεωρούνταν «όπλα» στα χέρια των εκπαιδευτικών αποδείχτηκαν όπλα των δυνάμεων του συστήματος που στράφηκαν ενάντια στους εκπαιδευτικούς πλήττοντας -διαλύοντας – παραλύοντας τις συλλογικές συγκροτήσεις του.(ΕΛΜΕ –ΣυλλόγουςΑ/θμιας). Πρέπει να «πάμε αλλιώς». Ας τολμήσουμε. ..