ΣΕΠΕ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ: με ηλεκτρονική ψηφοφορία οι εκλογές για ΔΟΕ

Συνάδελφοι,

στην προσπάθειά της να επιβάλει και να εφαρμόσει την αξιολόγηση η κυβέρνηση επιστράτευσε όλα τα μέσα για να τρομοκρατήσει τον κλάδο: εντέλλεσθε, απειλές σε περίπτωση μη συμμόρφωσης με τις παραγγελίες του υπουργείου, αγωγές σε κάθε προσπάθεια του κλάδου να υπερασπιστεί τα στοιχειώδη δικαιώματά του μέσα στο δημόσιο σχολειό. Απέναντι σ’ αυτά η συνδικαλιστική ηγεσία στη ΔΟΕ πρόταξε τα «ενιαία κείμενα» για τον προγραμματισμό και (πρόσφατα) την αποτίμηση της δράσης των ομάδων δράσης. Στην ουσία δηλαδή αποδέχτηκε την αξιολόγηση προσφέροντας έτσι τις μεγαλύτερες υπηρεσίες στο υπουργείο. Σ’ αυτό το πλαίσιο ποδηγέτησης κάθε αγωνιστικής διάθεσης των εκπαιδευτικών διενεργήθηκαν οι εκλογές για την ανάδειξη εκπροσώπων στο συνέδριο στα τέλη του μήνα. Σε ελάχιστους συλλόγους πανελλαδικά, ανάμεσα σ’ αυτούς και στο δικό μας, οι εκλογές διενεργήθηκαν σύμφωνα με το νόμο Χατζηδάκη (Ν. 4808) δηλαδή και με την ηλεκτρονική ψηφοφορία.

Με τον συγκεκριμένο νόμο επιχειρείται ο περιορισμός της συνδικαλιστικής δράσης, η διάλυση των σωματείων, καθώς στόχος του είναι:  

·         Η κατάργηση -ουσιαστικά- των ζωντανών συλλογικών διαδικασιών και η αντικατάστασή τους από εικονικές διαδικασίες, όπου όλα διευθετούνται με ένα κλικ και με τη λογική της ανάθεσης.

·         Να χτυπηθεί η απεργία, καθώς για οποιαδήποτε απεργιακή απόφαση προβλέπεται ως προαπαιτούμενο η ηλεκτρονική ψηφοφορία.

·         Το φακέλωμα όσων πάρουν τον λόγο σε μια ζωντανή συλλογική διαδικασία, καθώς τα λεγόμενά τους θα αναρτώνται δημόσια στο διαδίκτυο.

Απέναντι σε αυτά, οι συστημικοί συνδικαλιστές απάντησαν:

Ø  Είτε με την πλήρη ευθυγράμμιση σε όσα ορίζει ο Ν.4808 (ΔΑΚΕ)

Ø  Είτε μας κούνησαν το δάχτυλο ότι κάθε τι μη νόμιμο μπορεί να καταγγελθεί (ΔΗΣΥ)

Ø  Είτε με την προσχηματική, όπως αποδείχθηκε, στάση τους ότι θα υπερασπιστούν «τα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών» και θα αντιπαλέψουν το ν. Χατζηδάκη. Γιατί πώς αλλιώς μπορεί κάποιος να χαρακτηρίσει τη στάση που κράτησε η ΑΣΕ στα «ενιαία κείμενα» (στην πράξη τα αποδέχτηκε), στην ποινικοποίηση της απεργίας (οι απεργίες «κοστίζουν» και δεν είναι αποτελεσματικές) και στο ν. Χατζηδάκη (τάχα εναντιώνεται στο νόμο αλλά στην πράξη τον αποδέχεται αφού πήρε μέρος στις εκλογές που διενεργήθηκαν και με ηλεκτρονική ψηφοφορία, όπως αυτός προβλέπει). Ας μας εξηγήσει πώς συνδυάζει η συγκεκριμένη παράταξη τους αγώνες για την υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων με την εκχώρηση των σωματείων στην κυβέρνηση εφαρμόζοντας το ν. Χατζηδάκη.

Βέβαια, ο κλάδος έχει προηγούμενη εμπειρία για το πού οδηγήθηκε σε κρίσιμες μάχες που έδωσε λόγω των επικύψεων και των αναδιπλώσεων των «εκπροσώπων» του (βλ. αξιολόγηση, ελληνική PISA κ.λπ.).

Το βασικό επιχείρημα των άλλων παρατάξεων ήταν η αύξηση της συμμετοχής. Χωρίς να θέλουμε να υποβαθμίσουμε ή να υποτιμήσουμε τους συναδέλφους που συμμετείχαν, οφείλουμε να τονίσουμε ότι η αύξηση στη συμμετοχή είναι ψευδεπίγραφη. Ένα σωματείο επιβεβαιώνει τη δύναμή του κυρίως μέσω των συλλογικών διαδικασιών. Ζωντανές συλλογικές διαδικασίες, συνελεύσεις, δραστηριοποίηση των μελών του, αυτά είναι τα «όπλα» μας για να αντιμετωπίσουμε την κυβερνητική πολιτική. Συζήτηση, ανταλλαγή απόψεων, στήριξη και αλληλεγγύη. Αυτό που προτάχθηκε σ’ αυτές τις εκλογές ήταν ο εκβιασμός του «μικρότερου κακού», η λογική της ανάθεσης, η εκλογή «εκπροσώπων», η δημιουργία και έλεγχος ενός σωματείου «σφραγίδα».

Σε όλους αυτούς οι Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών απαντάμε ότι εμείς δεν σκοπεύουμε να δώσουμε δημοκρατικό άλλοθι ούτε στο κράτος, ούτε στην κυβέρνηση, ούτε στο σύστημα χρησιμοποιώντας τα «εργαλεία» που μας δίνουν.

Αυτός ήταν και ο λόγος που απείχαμε από τις εκλογές αντιπροσώπων: γιατί πιστεύουμε ότι οι συνδικαλιστές λογοδοτούν μόνο στα σωματεία τους και σε κανέναν άλλο.

Γιατί οι ζωντανές συλλογικές διαδικασίες δίνουν νόημα και υπόσταση στα σωματεία κι εμείς θέλουμε τα σωματεία όργανα συγκρότησης αγώνα.

Απέναντι στο κλαψούρισμα των συστημικών συνδικαλιστών (και στην προετοιμασία τους σε λίγες μέρες να μην κάνουν τίποτε άλλο, παρά συνδικαλιστικό τουρισμό στην Αθήνα), απέναντι στο αστικό κράτος και την κυβέρνηση που θέλουν τον εργαζόμενο χωρίς δικαιώματα και τα σωματεία χωρίς φωνή, θα συνεχίσουμε να κάνουμε πράξη όσα έχουμε δεσμευτεί απέναντί σας, μέσα από τον μόνο δρόμο που ξέρουμε: αυτόν των αγώνων και της πάλης.